پرسش:
عدالت خداوند چه فرقي با همين صفت در انسان دارد؟
پاسخ:
با سلام و ادب
واژه عدل در لغت در مقابل ظلم و جور آمده ، به معناي قرار دادن هر چيز در جاي خود و يا انجام دادن هر کاري به نحو شايسته، چنان که علي(ع) فرمود:
العدلُ يَضَعُ الأمورَ مَواضِعَها؛[1] عدل است که هر امري را در جايگاه خودش قرار ميدهد»
اين که ميگوييم خداوند عادل است ،يعني هم در نظام تکويني و طبيعت هر چيزي را تحت نظامي خاص و مناسب آفريده است :
«بالعدل قامت السموات والأرض؛[2] نظام خلقت بر اساس عدل استوار است».
و هم در عالم قانونگذاري و تشريع، تمام قوانين او عادلانه و به جا و با هدف خلقت هماهنگ بوده ،هيچ گونه تبعيض و تفاوت ناروايي در آن قرار نداده است.
تفاوت عدالت در انسان با خداوند اين است که انسان به دليل محدوديت وجودي و کمالات وجودياش در همه صفات از جمله عدل محدود است، ولي خداوند از هر نظر از جمله عدالت نامحدود است . عدالت انسانهاي عادل جلوه و ظهوري از عدالت خداوند است.
[1]. نهج البلاغه، حکمت 437.
[2]. ابن ابی جمهور احسایی، عوالی اللیالی، ج 4، ص103، انتشارات سیدالشهداء، قم، 1405 ق.