گرفتاری ما دلیل بر بی توجهی خدا به بنده است؟

پرسش:
سلام
آیا نعمتهای دنیای که به برخی افراد رو میاره و هر روز وضعیتشون از دیروز بهتر میشود و بقولی پولشون از پارو بالا میره دلیل بر توجه بیشتر خداوند به آنهاست و بندگان خاص خداوند هستند ؟؟و ما که هر روز گرفتارتر میشویم دلیل بر بی توجهی خداوند بر ماست و ما جز بندگان بد خدا محسوب می شویم؟
پاسخ:
سلام علیکم
قرآن جواب سوال شما رو بسیار لطیف داده
در سوره فجرآیه 15 و 16 خداوند می فرمایند:"فاما الانسان اذا مابتلاه ربه فاکرمه و نعمه فیقول ربی اکرمن * و اما اذا مابتلاه فقدر علیه رزقه فیقول ربی اهانن"
"اما انسانهای کم ظرفیت چون خدا او را برای آزمایش و امتحان کرامت و نعمتی بخشد در آن حال مغرورشود و گوید:خدا مرا عزیز و گرامی داشته.و چون او را باز برای آزمودن تنگ روزی کند دلتنگ و غمگین شود و گوید:خدا مرا خوار گردانید."
 پس هیچ کدام نه اقبال نعمتهای دنیا برای انسان علامت عنایت خاص خداوند یا علامت لعنت خداوند و دوری از خداست. و نه در مقابل فقر و گرفتاری و بی چیزی فی حد ذاته و بخودی خود علامت عنایت و لطف خداوند و یا علامت مبغوض خداوند واقع شدن و مورد عقاب الهی قرار گرفتن است.
در منطق قرآن هر دوی اینها برای انسان وسیله است که هم می تواند وسیله سعادت و کمال و تقرب واقع شود و هم می تواند وسیله شقاوت و دوری از خدا و بدختی واقع شود.هیچ کدام بالفعل و بالذات دلیل برهیچ چیزی نیست،نه انعام و اقبال دنیا به انسان علامت لطف یا بی لطفی است و نه ادبارش،بلکه در منطق قرآن هردوی اینها وسیله است و به تعبیر خود قرآن امتحان است.انسان می تواند از امتحان "داشتن"سرفراز بیرون بیاید و می تواند رفوزه بیرون بیاید و نیز از امتحان"نداشتن"ممکن است موفق بیرون بیاد و ممکن است شکست خورده بیرون بیاید.
لذا قرآن از هردوی اینها به عنوان ابتلا و امتحان الهی یاد میکند و می گوید هیچ کدام از اینها را فی حد ذاته چیزی نشمارید.و این طور به مسئله نگاه کنید که خدا این نعمتها را به من روزی کرده است پس من الان مورد آزمایش الهی هستم و باید بدانم که وظیفه ام چیست.اگر انسان در مورد داشتن به وظیفه ای که در آن شرایط و در آن وضع دارد عمل کند آن داشتن نعمت واقعی است و اگر عمل نکند همان وسیله بدبختی است.فقر هم همین طور است.چه بسا افرادی که در فقر به کمال و سعادت رسیده اند و چه بسیار افرادی که از فقر به شقاء و بدبختی رسیده اند هم در دنیا بدبخت شدند هم در آخرت.
پس نه اغنیا می توانند به آن دلیل که اغنیا هستند بگویند ما مورد عنایت الهی هستیم و نه فقرا می تواندد بگویند چون ما آدمهای بدی هستیم به این دلیل فقیر هستیم.
بلکه آن عکس العملی که انسان در زمینه غنا و فقر نشان میدهد معین میکند که آیا این غنا سبب سعادت است یا سبب بدبختی.
موفق باشید.