سؤال :
منشأ دروغ چيست؟
جواب:
«دروغ» يك بيمارى روانى است كه دلايل فراوانى مى تواند داشته باشد كه مهم ترين آنها «ترس» از رو به رو شدن با واقعيات يا مكافات عمل يا سرزنش مردم و «عقدة شخصيت» است؛ بدين معنا كه دروغگو گمان مى كند با راستگويى، شخصيت خود را از دست مى دهد يا با دروغ گفتن شخصيت تازه و بهترى به دست مى آورد. عده اى نيز به واسطة »عادت» به دروغ گفتن مبادرت مى كنند. گروهى ديگر به واسطة چيرگى قوة تخيل بر تعقل شان، از گفتن دروغ «لذت» مى برند.
بدين ترتيب، اولين راه ترك اين عادت، شناسايى علل و عوامل ابتلابه آن است پس از آن انسان بايد با توجه به حرمت گناهى كه انجام مى دهد و شدت و حدّت عذابى كه در آخرت دارد و ضرر و زيان هاى فراوانى كه در اثر كشف دروغ عايدش مى گردد؛ از گفتن دروغ اجتناب كند.
با اين حال سه مرحلة مهم را در ترك اين عادت بايد سپرى نمود:
1. آگاه بودن از لحظه لحظه زندگى و آن چه روى داده است، به جهت دورى از غفلت و غلبة احساسات بر افكار؛
2. اختيار نمودن سكوت، مگر در حال ضرورت، و عادت به آن؛
3. تفكر قبل از سخن گفتن و انتصاب بهترين و كوتاه ترين راه براى انتقال مفهوم و معنا مسلّماً اين سه راه در ترك ساير گناهان زبان مانند ناسزا، تهمت، غيبت، تمسخر، ياوه گويى و... مؤثر و مفيد خواهد بود.