احادیث زیبا و شنیدنی از معصومین (2)

حدیث (1101) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:
يُبعَثُ كُلُّ عَبد على ما ماتَ عَلَيهِ، اَلمُؤمِنُ عَلى إيمانِهِ وَ المُنافِقُ عَلى نِفاقِهِ
هر بنده‏اى بر همان چيزى كه در درون داشته و با آن از دنيا رفته، برانگيخته مى ‏شود، مؤمن بر ايمانش و منافق بر نفاقش.كنزالعمّال، ح 38954
حدیث (1102) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

مَن كانَ يُؤمِنُ بِاللَّهِ وَاليَومِ الخِرِ فَليُكرِم ضَيفَهُ؛
هر كس به خدا و روز قيامت ايمان دارد، بايد ميهمانش را گرامى دارد.

 كافى، ج 6، ص 285، ح‏1
حدیث (1103) امام صادق(ع) می فرمایند:

اَلبَنونَ نَعيمٌ وَ البَناتُ حَسَناتٌ وَ اللّه‏ُ يَسألُ عَنِ النَّعيمِ ، وَ يُثيبُ عَلَى الحَسَناتِ .
پسران، نعمت ‏اند و دختران خوبى. خداوند ، از نعمت‏ها سؤال می‏كند و به خوبی ‏ها پاداش میدهد .

كافى ، ج 6، ص 7، ح 12
حدیث (1104) امام صادق(ع) می فرمایند:

صِلُوا أرحامَكُم و بِرّوا بِإخوانِكُم وَ لَو بِحُسن السَّلامِ وَ رَدِّ الجَواب.
صله رحم نماييد و به برادران (دينى) خود نيكى كنيد، هر چند با سلام كردن خوب و يا جواب سلام خوب باشد.
 

كافى، ج 2، ص 157، ح 31
حدیث (1105) امام رضا(ع) می فرمایند:

مَن أَرادَ أَن لايُوذيَهُ مِعدَتُهُ فَلا يَشرَب بَينَ طَعامِهِ ماءً
هر كس می‏خواهد معده ‏اش آزارش ندهد، در بين غذا آب نخورد.

فقه الرضا ص 346
حدیث (1106) امام علی(ع) می فرمایند:

اَلمُتَّقونَ فيها (فِى الدُّنيا) هُم اَهلُ الفَضائِل مَنطِقُهُمُ الصَّوابُ وَ مَلبَسُهُمُ الاِقتِصادُ وَ مَشيُهُمُ التَّواضُعُ
تقواپيشگان، در دنيا اهل فضايلند، گفتارشان راست و درست، روششان ميانه ‏روى و رفتارشان متواضعانه است.

 نهج البلاغه، از خطبه 184
حدیث (1107) امام علی(ع) می فرمایند:

مَن جارَ قَصُرَ عُمرُهُ .
هر كس ظلم كند، عمرش كوتاه می‏شود.

عيون الحكم والمواعظ ، ص 429، ح 7334
حدیث (1108) امام صادق (ع) می فرمایند:

مَا كَلَّمَ رَسولُ اللّه‏ِ صلی ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله اَلعِبادَ بِكُنهِ عَقلِهِ قَطُّ، قَالَ رَسُولُ اللّه‏ِ صلی ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله : اِنّا مَعاشِرَ النبياءِ اُمِرنا اَن نُـكَلِّمَ النّاسَ عَلى قَدرِ عُقولِهِم
رسول خدا صلى ‏الله‏ عليه‏ و ‏آله هرگز با مردم به اندازه عقل خود سخن نگفتند و فرمودند: ما پيامبران مأموريم كه با مردم به اندازه عقل و فهمشان سخن بگوييم

كافى، ج 1 ، ص 23
حدیث (1109) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

اِنَّ الا ِختِلافَ وَ التَّنازُعَ وَ التَّثَـبُّطَ مِن أمرِ العَجزِ وَ الضَّعفِ وَ هُوَ مِمّا لا يُحِبُّهُ اللّه‏ُ وَ لا يُعطى عَلَيهِ النَّصرَ وَ الظَّـفَرَ.
اختلاف و كشمكش و پشت هم اندازى، از ناتوانى و سستى است و خداوند نه آن را دوست دارد و نه با آن يارى و پيروزى می‏دهد.

جمال الاسبوع، ص 73
 
حدیث (1110) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

مَن سَرَّهُ اَن يُنسَاَلـَهُ فى عُمُرِهِ وَ يُوَسَّعَ لَهُ فى رِزقِهِ فَليَتَّقِ اللّه‏َ وَ ليَصِل رَحِمَهُ.
هر كس دوست دارد كه عمرش طولانى و روزىاش زياد شود، تقواى الهى پيشه كند و صله رحم نمايد.

بحارالأنوار ، ج 74، ص 102، ح 56
حدیث (1111) امام صادق(ع) می فرمایند:

عَلَيكَ بِالأَحداثِ فَإِنَّهُم أسرَعُ إلى كُلِّ خَيرٍ.
جوانان را درياب، زيرا كه آنان سريع‏تر به كارهاى خير روى می ‏آورند.

كافى، ج 8، ص 93، ح 66
حدیث (1112) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

يا عَلىُّ اِذا حَضَرَ وَقتُ صَلاتِكَ فَتَهَيَّ لَها وَ اِلاّ شَغَلَكَ الشَّيطانُ وَ اِذا نَوَيتَ خَيرا فَعَجِّل وَ اِلاّ مَنَعَكَ الشَّيطانُ عَن ذلِكَ.
اى على! هرگاه وقت نمازت رسيد، آماده آن شو وگرنه شيطان تو را سرگرم می‏كند و هرگاه قصد [كار] خيرى كردى شتاب كن وگرنه شيطان تو را از آن باز می‏دارد.
 

امالى صدوق، ص 117
حدیث (1113) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

اَلوُضوءُ قَبلَ الطَّعامِ يَنفِى الفَقرَ، وَ بَعدَهُ يَنفِى الهَمَّ وَ يُصَحِّحُ البَصَرَ.
شستن دست قبل از غذا، فقر را و پس از غذا، غم و اندوه را برطرف می‏كند و به چشم سلامتی می‏بخشد.

كنزالعمال، ح 26009.
حدیث (1114) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

لَن يَشبَعَ المُؤمِنُ مِن خَيرٍ يَسمَعُهُ حَتّى يَكونَ مُنتَهاهُ الجَنَّةَ.

هرگز مؤمن از شنيدن خير و خوبى سير نمی‏شود، تا آن‏كه سرانجامش بهشت گردد.

نهج الفصاحه، ح 2779
حدیث (1115)امام علی (ع) می فرمایند:

 نَحنُ اَقَمنا عَمودَ الحَقِّ و هَزَمنا جُيوشَ الباطِل

 ما (اهل بيت) ستون‏هاى حق را استوار و لشكريان باطل را متلاشى كرديم.

 عيون الحكم والمواعظ، ص 499
حدیث (1116)امام علی (ع) می فرمایند:

عَلَيكُمبِالسَّخاءِوَحُسنِ‏الخُلقِ‏فَإِنَّهُمايَزيدانِ‏الرِّزقَ‏وَيوجِبانِ‏المَحَبَّةَ.

به يكديگر هديه بدهيد تا محبّت را در ميان خود بيفزاييد.

غررالحكم 4/304/6161
حدیث (1117)پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

اَلمُؤمِنُ يَأكُلُ بِشَهوَةِ أَهلِهِ، اَلمُنافِقُ يَأكُلُ أَهلُهُ بِشَهوَتِهِ.
مؤمن به ميل و رغبت خانواده‏اش غذا می ‏خورد ولى منافق ميل و رغبت خود را به خانواده ‏اش تحميل می ‏كند

كافى 2/105/11
حدیث (1118) امام صادق(ع) می فرمایند:

كونوا دُعاةً لِلنّاسِ بِغَيرِ اَ لسِنَتِكُم، لِيَرَوا مِنكُم الوَرَعَ وَ الاِجتِهادَ وَ الصَّلاةَ وَ الخَيرَ، فَاِنَّ ذلِكَ داعيَةٌ.
مردم را به غير از زبان خود، دعوت كنيد، تا پرهيزكارى و كوشش در عبادت و نماز و خوبى را از شما ببينند، زيرا اينها خود دعوت كننده است.

منية المريد، ص 102
حدیث (1119) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

پیامبر اکرم (ص) به امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمودند : همانا که سعادتمند ، سعادتمند کامل ، سعادتمند حقیقی کسی است که بعد از من ، تو را اطاعت کند و سرپرست خود بداند و بدبخت ، بدبخت به تمام معنا و سیاه بخت حقیقی کسی است که از تو سرپیچی کند و پس از من با تو دشمنی ورزد ...

بحارالأنوار ج 39 ص 265
حدیث (1120) امام على (ع) می فرمایند:

كَفِّروا ذُنوبَكُم وَتَحَبَّبوا اِلى‏ رَبِّكُم بِالصَّدَقَةِ وَ صِلَةِ الرَّحِمِ
با صدقه و صله رحم، گناهان خود را پاك كنيد و خود را محبوب پروردگارتان گردانيد.

 

غررالحكم، ح 7258
حدیث (1121) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

لَيسَ مِن عَبدٍ يَظُنُّ بِاللّه‏ِ خَيرا إلاّ كانَ عِندَ ظَنِّهِ بِهِ

بنده ‏اى نيست كه به خداوند خوش گمان باشد مگر آن كه خداوند نيز طبق همان گمان با او رفتار كند.

بحارالأنوار، ج 70، ص 384، ح42
حدیث (1121) امام على (ع) می فرمایند:

لَو اَنَّ السَّماواتِ وَالرضَ كانَتا عَلى عَبدٍ رَتقا ثُمَّ اتَّقَى اللّه‏َ لَجَعَلَ اللّه‏ُ لَهُ مِنها مَخرَجا وَرَزَقَهُ مِن حَيثُ لا يَحتَسِبُ

اگر آسمان‏ها و زمين، راه را بر بنده‏اى ببندند و او تقواى الهى پيشه كند، خداوند حتما راه گشايشى براى او فراهم خواهد كرد و از جايى كه گمان ندارد روزى‏اش خواهد داد.

 

غررالحكم، ح7599
حدیث (1122) پيامبر (ص) می فرمایند:

خَيرُ الكَلامِ مَا دَلَّ وَ جَلَّ وَ قَلَّ وَ لَم يُمِلَّ

بهترين سخن، آن است كه قابل فهم و روشن و كوتاه باشد و خستگى نياورد.

كافى، ج 2، ص 361، ح 1
حدیث (1123) پيامبر (ص) می فرمایند:

قَلبٌ لَيسَ فيهِ شَىْ‏ءٌ مِنَ الحِكمَةِ كَبَيتٍ خَرِبَ فَتَعَلَّموا وَ عَلِّموا وَ تَفَقَّهوا وَ لا تَموتوا جُهّالاً فَاِنَّ اللّه‏َ لا يَعذِرُ عَلَى الجَهلِ

دلى كه در آن حكمتى نيست، مانند خانه ويران است، پس بياموزيد و آموزش دهيد، بفهميد و نادان نميريد. براستى كه خداوند، بهانه ‏اى را براى نادانى نمی ‏پذيرد

كنزالعمال، ح 28750
حدیث (1124) امام صادق(ع)می فرمایند:

اِنَّ صِلَةَ الرَّحِمِ وَالبِرَّ لَيُهَوِّنانِ الحِسابَ وَيَعصِمانِ مِنَ الذُّنوب.
صله رحم و نيكى، حساب (قيامت) را آسان و از گناهان جلوگيرى می‏كند.

 كافى، ج 2، ص 157، ح 31
حدیث (1125) پیامبر اکرم (ص)می فرمایند:

أفضَلُ النّاسِ عِندَ اللّه‏ِ مَنزِلَة وَأَقرَبُهُم مِنَ اللّه‏ِ وَسيلَة المُحسِنُ يُكَفَّرُ إحسانُه.

صله رحم و نيكى، حساب (قيامت) را آسان و از گناهان جلوگيرى می‏كند.
 

کافى 4/33/1
حدیث (1126) پیامبر اکرم (ص)می فرمایند:

اَلضَّيفُ يَنزِلُ بِرِزقِهِ وَيَرتَحِلُ بِذُنوبِ اَهلِ البَيتِ.
ميهمان، روزى خود را می ‏آورد و گناهان اهل خانه را می ‏برد.
 
بحارالأنوار، ج 75، ص 461، ح 14
حدیث (1127) امام صادق(ع)می فرمایند:

مَن اَحَبَّ اَن يُحِبّهُ اللَّهُ وَ رَسولُهُ فَليَاكُل مَع ضَيفِهِ.
هر كس دوست دارد كه خدا و رسولش او را دوست داشته باشند، با ميهمان خود غذا بخورد.
 

امالى طوسى، ص 481، ح 18
حدیث (1128)  پیامبر اکرم (ص)می فرمایند:

صِلَةُ الرَّحِمِ تَعمُرُ الدِّيارَ وَ تَزيدُ فى الأعمارِ وَ اِن كانَ اَهلُها غَيرَ اَخيارٍ.
صله رحم، خانه‏ ها را آباد و عمرها را طولانى میكند، هر چند صله رحم كنندگان مردمان خوبى نباشند.
 
تنبيه الخواطر، ج 2، ص 116
حدیث (1129)  امام على (ع) می فرمایند:

كُنّا اِذَا احمَرَّ البَاسُ وَ لَقِىَ القَومُ القَومَ اتَّقَينا بِرَسولِ اللّه‏ِ صلی ‏الله‏ عليه‏ و ‏آله فَما يَكونُ اَحَدٌ اَقرَبَ اِلَى العَدُوِّ مِنهُ
وقتى كه آتش جنگ بر افروخته مى‏شد و دو لشكر به هم مى‏رسيدند، به پيامبر پناهنده می ‏شديم و كسى نبود كه از آن حضرت به دشمن نزديك‏تر باشد.

تحف العقول، ص 446
 
حدیث (1130)  امام على (ع) می فرمایند:

 اِنَّ النّاسَ يَستَغنونَ اِذا عُدِلَ بَينَهُم وَ تُنزِلُ السَّماءُ رِزقَها وَ تُخرِجُ الرضُ بَرَكَتَها بِاِذنِ اللّه‏ِ تَعالى.
اگر در ميان مردم عدالت برقرار شود، همه بی ‏نياز می‏شوند و به اذن خداوند متعال آسمان روزى خود را فرو می ‏فرستد و زمين بركت خويش را بيرون می ‏ريزد.
 
من لايحضره الفقيه، ج 4، ص 400، ح 5859
حدیث (1131) امام باقر (ع) می فرمایند:

اَللَّهُمَّ ارزُقنى رِزقاً حَلالاً يَكفينى وَ لا تَرزُقنى رِزقاً يُطغينى وَ لا تَبتَليَنّى بِفَقرٍ اَشقى‏ بِهِ مُضَيِّقاً عَلَىَّ.
خداوندا! مرا روزىِ حلالى بده كه كفايتم كند، و روزى‏ ای نده كه به طغيانم كشانَد و به فقرى گرفتارم نكن كه با آن بدبخت شوم و به تنگنا افتم.

فضائل الشهر الثلاثة، ص 108
حدیث (1132) امام علی (ع) می فرمایند:

لا يُؤنِسَنَّكَ اِلاَّ الحَقُّ وَ لا يوحِشَنَّكَ اِلاَّ الباطِلُ
مبادا جز حق، با تو اُنس بگيرد و جز باطل، از تو بهراسد.

نهج البلاغه، از خطبه 130
حدیث (1133) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

اَلصَّدَقَةُ عَلى‏ وَجهِها وَاصطِناعُ المَعروفِ وَ بِرُّ الوالِدَينِ وَصِلَةُ الرَّحِمِ تُحَوِّلُ الشِّقاءَ سَعادَةً وَتَزيدُ فِى العُمرِ وَ تَقى مَصارِ عَ السُّوءِ
صدقه به جا، نيكوكارى، نيكى به پدر و مادر و صله رحم، بدبختى را به خوش‏بختى تبديل و عمر را زياد و از پيشامدهاى بد جلوگيرى می ‏كند

نهج الفصاحه، ح 1869
حدیث (1134) امام صادق(ع) می فرمایند:

 اِنَّ مِن حَقيقَةِ الايمانِ اَن تُؤثِرَ الحَقَّ وَ اِن ضَرَّكَ عَلَى الباطِلِ وَ اِن نَفَعَكَ وَ اَن لا يَجوزَ مَنطِقُكَ عِلمَكَ.

 از حقيقت ايمان اين است كه حق را بر باطل مقدم دارى، هر چند حق به ضرر تو و باطل به نفع تو باشد و نيز از حقيقت ايمان آن است كه گفتار تو از دانشت بيشتر نباشد.
 

(محاسن، ج 1، ص 205 )
حدیث (1135)  امام علی (ع)  می فرمایند:

مَن رَكِبَ الباطِلَ اَذَلَّهُ مَركَبُهُ. مَن تَعَدَّى الحَقَّ ضاقَ مَذهَبُهُ.
 كسى كه بر باطل سوار شود، مَركبش او را ذليل خواهد كرد. كسى كه از راه حق منحرف شود راه بر او تنگ خواهد شد.

عيون الحكم والمواعظ، ص 444
حدیث (1136)  امام صادق(ع) می فرمایند:

وَ لَيسَ يُحَبُّ لِلمُلوكِ أَن يُفَرِّطوا فى ثَلاثٍ: فى حِفظِ الثُّغورِ وَ تَفَقُّدِ المَظالِمِ وَ اختيارِ الصّالِحينَ لاَِعمالِهِم.
حاكم سزاوار نيست كه در سه كار كوتاهى كند: حفظ مرزها، رسيدگى به حقوق پايمال شده و انتخاب افراد شايسته براى كارهايشان

.البلد الامين، ص 349
حدیث (1137) امام علی (ع)  می فرمایند:

مَنِ اقتَصَرَ عَلى بُلغَةِ الكَفافِ فَقَدِ انتَظَمَ الراحَةَ وَ تَبَوَّأَ خَفضَ الدَّعَةِ.
هر كس به مقدار كفايت، قناعت كند، آسايش مى‏يابد و براى خويش زمينه گشايش فراهم مى‏كند.

نهج البلاغه، حكمت 377
حدیث (1139) پیامبر اکرم (ص)  می فرمایند:

لا تُداوِ اَحَدا حَتّى تَعرِفَ داءَهُ
هيچ كس را درمان مكن، مگر آن گاه كه بيمارى او را بشناسى.

نهج الفصاحه، ح 1726
حدیث (1140) امام علی (ع)  می فرمایند:

صِلَةُ الرَّحِمِ توجِبُ المَحَبَّةَ وَتَكبِتُ العَدُوَّ
صله رحم، محبّت آور است و دشمنى را از بين می ‏برد

غررالحكم، ح 5852
حدیث (1141) امام علی (ع) می فرمایند:

خَيرُ النّاس عِندَ اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ اَقوَمُهُم لِلّهِ بِالطّاعَةِ فيما لَهُ وَ عَلَيهِ وَاَقوَلُهُم بالحَقِّ وَ لَو كانَ مُرّا فَاِنَّ الحَقَّ بهِ قامَتِ السَّماواتُ وَالرضُ
بهترين مردم نزد خداى متعال كسانى هستند كه در اطاعت از خدا استوارترند چه به سودشان باشد چه به ضررشان و حق‏گو باشند هر چند تلخ باشد، زيرا كه آسمان‏ها و زمين براساس حق استوار است.

بحارالأنوار، ج 32، ص 401
حدیث (1142) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

إذَا استُحِقَّت وَلايَةُ اللّه‏ِ وَالسَّعادَةُ جاءَ الأجَلُ بَينَ العَينَينِ و ذَهَبَ الأمَلُ وَراءَ الظَّهرِ و إذَا استُحِقَّت وَلايَةُ الشَّيطانِ وَالشَّقاوَةُ جاءَ الأمَلُ بَينَ العَينَينِ و ذَهَبَ الأجَلُ وَراءَ الظَّهر

هرگاه كسى مستحق دوستى خداوند و خوشبختى باشد، مرگ در برابر چشمان او مى‏آيد و آرزو پشت سرش مى‏رود و هرگاه مستحق دوستى شيطان و بدبختى باشد، آرزو پيش چشم او، و مرگ پشت سرش قرار مى‏گيرد.

الكافى، ج 3، ص 258، ح 27
حدیث (1143) امام علی (ع) می فرمایند:

اِذا قَطَّعُوا الأرحامَ جُعِلَتِ الأموالُ فى أيدىِ الأشرارِ

هرگاه مردم قطع رحم كنند، ثروت‏ها در دست افراد شرور قرار مى‏گيرد

كافى، ج 2، ص 348، ح 8
حدیث (1144) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

اِذا غَضِبَ اللّه‏ُ تَعالى عَلى اُمَّةٍ ثُمَّ لَم يُنزِل بِهَا العَذابَ غَلَت اَسعارُها و قَصُرَت أعمارُها و لَم يَربَح تُجّارُها و لَم تَزكُ ثِمارُها و لَم تَغزُر اَنهارُها و حُبِسَ عَنها اَمطارُها و سُلِّطَ عَلَيها اَشرارُها

هرگاه خداوند متعال بر مردمى خشم بگيرد و بر ايشان عذاب نفرستد، اجناس آنها گران و عمرشان كوتاه مى‏شود، بازرگانان آنها سود نمى‏برند، ميوه‏ هايشان سالم نمى‏ماند، رودخانه ‏هاى آنها پر آب نمى‏گردد، باران از آنها دريغ مى‏شود و بَدان آنان بر ايشان مسلّط مى‏گردند.

 

من لايحضره الفقيه، ج 1، ح 1489
حدیث (1145) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

اِنَّما اَهلَكَ الَّذينَ مِن قَبلِكُم اَنـَّهُم كانوا اِذا سَرَقَ فيهِمُ الشَّريفُ تَرَكوهُ وَ اِذا سَرَقَ فيهِمُ الضَّعيفُ اَقاموا عَلَيهِ الحَدَّ

نابودى مردمان پيش‏تر از شما از آنجا بود كه اگر سرشناسى دزدى می ‏كرد، رهايش می ‏ساختند و چون ناتوانى دزدى می ‏نمود، مجازاتش می ‏كردند.

 

نهج البلاغه، از نامه 47
حدیث (1146) امام علی (ع) می فرمایند:

 كانَ النَّبىُّ صلی ‏الله‏ عليه ‏و‏آله اِذا اَصبَحَ مَسَحَ عَلى رُؤوسِ وُلدِهِ وَ وُلدِ وُلدِهِ.

 هرگاه صبح می ‏شد پيامبر صلی ‏الله‏ عليه ‏و ‏آله دست نوازش را بر سر فرزندان و نوه‏ هاى خود می ‏كشيدند .
 
حدیث (1147) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

لاتَختَلِفوا، فَإِنَّ مَن كانَ قَبلَكُمُ اختَلَفوا فَهَلَكوا .

باهم اختلاف نكنيد، كه پيشينيان شما دچار اختلاف شدند و نابود گشتند.

علل الشرايع، ج 1، ص 265، ح 9
حدیث (1148) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

عَلَيكُم بِالدُّبّاءِ فَاِنَّهُ يُذَكِّى العَقلَ وَ يَزيدُ فِى الدِّماغِ
كدو بخوريد، چرا كه عقل را تيز و (كارآيى) مغز را زياد مى‏كند.
 

كافى، ج 6، ص 344، ح 1
حدیث (1149) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

مَن اُعطِىَ اَربَعَ خِصالٍ فِى الدُّنيا فَقَد اُعطِىَ خَيرَ الدُّنيا وَ الآخِرَةِ وَ فازَ بِحَظِّهِ مِنهُما؛ وَرَعٌ يَعصِمُهُ عَن مَحارِمِ اللّه‏ِ وَ حُسنُ خُلُقٍ يَعيشُ بِهِ فِى النّاسِ وَ حِلمٌ يَدفَعُ بِهِ جَهلَ الجاهِلِ وَزَوجَةٌ صالِحَةٌ تُعينُهُ عَلى اَمرِ الدُّنيا وَ الآخِرَةِ

به هر كس در دنيا چهار خصلت داده شود، خير دنيا و آخرت به او داده شده و بهره خويش را از آن دو بر گرفته است: تقوايى كه او را از حرام‏هاى خدا باز دارد، اخلاق خوشى كه با آن در ميان مردم زندگى كند، حلمى كه با آن جهالت نادان را از خود دور سازد و زنى شايسته كه در كار دنيا و آخرت او را يارى رساند.
 

بحارالأنوار، ج 69، ص 404، ح 106
حدیث (1150) امام رضا (ع) می فرمایند:

دَعاهُ رَجُلٌ فَقالَ لَهُ عَلىٌّ عليه السلام: قَد أجَبتُكَ عَلى‏ اَن تَضمَنَ لى ثَلاثَ خِصالٍ . قالَ: وما هِىَ يا اَميرَالمُؤمِنينَ ؟ قالَ: لاتُدخِل عَلَىَّ شَيئاً مِن خارِ جٍ وَ لا تَدَّخِر عَنّى شَيئاً فِى البَيتِ، وَ لا تُجحِف بِالعِيالِ . قالَ : ذاكَ لَكَ يا اَميرَ المُؤمِنينَ ، فَاَجابَهُ عَلىُّ بنُ اَبى طالِبٍ ‏عليه السلام

مردى، امير المؤمنين‏ عليه السلام را به ميهمانى دعوت كرد . حضرت فرمودند : مى‏پذيرم به شرط اين كه سه قول به من بدهى . عرض كرد : چه قولى اى امير المؤمنين؟ فرمودند : از بيرون چيزى براى من تهيه نكنى ، حاضرى خانه‏ات را از من دريغ ننمايى و به زن و فرزندنت زور نگويى . عرض كرد : قبول مى‏كنم اى امير المؤمنين . پس على بن ابى طالب‏عليه السلام دعوت را پذيرفتند .
 

عيون اخبار الرضا، ج 1، ص 45، ح 138
حدیث (1151) امام رضا (ع) می فرمایند:

وَ الّذى نَفسى بِيَدِهِ لايَدخُلُ الجَنَّةِ اِلاّ رَحيمٌ قالوا: كُلُّنا رَحيمٌ. قالَ: لا حَتّى تَرحَمَ العامَّةَ.

سوگند به آن كس كه جانم در دست اوست، كسى جز اهل ترحم به بهشت نمی ‏رود. عرض كردند: «همه ما دلْ‏رحم و مهربانيم»، فرمودند: نه، مگر آن گاه كه به عموم مردم رحم كنيد

كافى ، ج 2، ص 104، ح 5
حدیث (1152) امام علی (ع)  می فرمایند:

اِنَّ صِلَةَ الرحامِ لَمِن موجِباتِ الاِسلامِ وَ اِنَّ اللّهَ سُبحانَهُ اَمَرَ بِاِكرامِها وَ اِنَّهُ تَعالى‏ يَصِلُ مَن وَصَلَها وَ يَقطَعُ مَن قَطَعَها وَ يُكرِم مَن اَكرَمَها
به راستى كه صله رحم از واجبات اسلام است و خداى سبحان، امر فرموده كه آن را گرامى بدارند و خداوند متعال با هر كس كه صله رحم كند، رابطه برقرار می‏كند و با هر كس كه قطع رحم كند، قطع رابطه می ‏كند و هر كس كه صله رحم را گرامى بدارد، گرامی ‏اش می‏دارد.
 

غررالحكم، ح 3651
حدیث (1153)  امام باقر می فرمایند:

ما بَينَ الحَقِّ وَ الباطِلِ اِلاّ قِلَّةُ العَقلِ. قيلَ: وَ كَيفَ ذلِكَ يَابنَ رَسولِ اللّه‏ِ؟ قالَ: اِنَّ العَبدَ يَعمَلُ العَمَلَ الَّذى هُوَ لِلّهِ رِضا فَيُريدُ بِهِ غَيرَ اللّه‏ِ فَلَو اَنَّهُ اَخلَصَ لِلّهِ لَجاءَهُ الَّذى يُريدُ فى اَسرَعَ مِن ذلِكَبه.

 ميان حق و باطل جز كم ‏عقلى فاصله نيست. عرض شد: چگونه، اى فرزند رسول خدا؟ فرمودند: انسان كارى را كه موجب رضاى خداست براى غير خدا انجام می ‏دهد، در صورتى كه اگر آن را خالص براى رضاى خدا انجام می ‏داد، زودتر به هدف خود می رسيد تا براى غير خدا.
 

محاسن، ج 1، ص 254، ح 280
حدیث (1154)  امام صادق می فرمایند:

لا يَستَيقِنُ القَلبُ اَنَّ الحَقَّ باطِلٌ اَبَدا وَ لا يَستَيقِنُ اَنَّ الباطِلَ حَقٌّ اَبَدا

 هرگز دل به باطل بودن حق و به حق بودن باطل يقين نمى ‏كند
تفسير العياشى، ج 2، ص 53، ح 39
حدیث (1155)  امام علی می فرمایند:

لا تَقسِروا اَولادَكُم عَلى آدابكُم ، فَاِنَّهُم مَخلوقونَ لِزَمان غَيرِ زَمانِكُم

 آداب و رسوم خود را به فرزندانتان تحميل نكنيد، زيرا آنان براى زمانى غير از زمان شما آفريده شده ‏اند
 

شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد ، ج20، ص267، ح102
حدیث (1156) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

صِفَةُ العاقِل اَن يَحلُمَ عَمَّن جَهِلَ عَلَيهِ وَ يَتَجاوَزَ عَمَّن ظَلَمَهُ وَ يَتواضَعَ لِمَن هُوَ دونَهُ وَ يُسابِقَ مَن فَوقَهُ فى طَلَبِ البِرِّ وَ اِذا اَرادَ اَن يَتَكَلَّمَ تَدَبَّرَ فَاِن كانَ خَيرا تَكَلَّمَ فَغَنِمَ وَ اِن كانَ شرّا سَكَتَ فَسَلِمَ وَ اِذا عَرَضَت لَهُ فِتنَةٌ اِستَعصَمَ بِاللّهِ وَ اَمسَكَ يَدَهُ وَ لِسانَهُ وَ اِذا رَى فَضيلَةً اِنتَهَزَ بِها لا يُفارِقُهُ الحَياءُ وَ لا يَبدو مِنهُ الحِرصُ فَتِلكَ عَشرُ خِصالٍ يُعرَفُ بِهَا العاقِلُ.
 

ويژگى عاقل اين است كه در برابر رفتار جاهلانه بردبارى كند، از كسى كه به او ظلم كرده درگذرد، در برابر زير دست خود متواضع باشد، با بالا دست خود در طلب نيكى رقابت كند، هرگاه بخواهد سخن بگويد بينديشد، اگر خوب بود بگويد و سود برد و اگر بد بود سكوت كند و سالم ماند، هرگاه با فتنه‏اى روبه‏رو شود به خدا پناه برد، دست و زبان خود را نگاه دارد، هرگاه فضيلتى ببيند آن را غنيمت شمارد، شرم و حيا از او جدا نشود و حريص نباشد، اينها ده خصلت‏ اند كه عاقل با آنها شناخته مى‏ شود.

تحف العقول، ص 28
حدیث (1157) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

مَن رَزَقَهُ اللّه‏ُ حُبَّ الاَئِمَّةِ مِن اَهل بَيتى فَقَد اَصابَ خَيرَ الدُّنيا وَ الآخِرَةِ، فَلا يَشُكَّنَّ اَحَدٌ اَنَّهُ فِى الجَنَّةِ فَاِنَّ فى حُبِّ اَهل بَيتى عِشرينَ خَصلَةً عَشَرَةٌ مِنها فِى الدُّنيا وَ عَشَرَةٌ مِنها فِى الآخِرَةِ

هر كس كه خداوند محبت امامان از اهل بيت مرا نصيب او كرده بى‏گمان به خير دنيا و آخرت دست يافته و بدون شك در بهشت خواهد بود، پس هيچ يك (از شيعيان) نبايد در اين كه اهل بهشت است شك كند؛ زيرا در دوستى اهل بيت من بيست ويژگى است كه ده مورد آن در دنيا و ده مورد آن در آخرت است.

بحارالأنوار، ج 27، ص 78، ح 12
حدیث (1158) امام علی (ع) می فرمایند:

اِذا عاتَبتَ الحَدَثَ فَاترُك لَهُ مَوضِعا مِن ذَ نبِهِ لِئَلاّ يَحمِلَهُ الاِخراجُ عَلَى المُكابَرَةِ

هرگاه جوان را توبيخ كردى ، برخى خطاهاى او را ناديده بگير، تا توبيخ تو، او را به مقابله وادار نسازد.

شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد ، ج 20، ص 333، ح 819
حدیث (1159) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

خَمسٌ مِن سُنَنِ المُرسَلينَ: اَلحَياءُ وَ الحِلمُ وَ الحِجامَةُ وَ السِّواكُ وَ التَّعَطُّرُ

هرگاه جوان را توبيخ كردى ، برخى خطاهاى او را ناديده بگير، تا توبيخ تو، او را به مقابله وادار نسازد.

نهج الفصاحه، ح 1463
حدیث (1160) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

مَن كَشَفَ عَورَةَ اَخيهِ المُسلِمِ كَشَفَ اللّه‏ُ عَورَتَهُ حَتّى يَفضَحَهُ بِها فى بَيتِهِ
هر كس عيب و زشتى برادر مسلمان خود را فاش كند، خداوند زشتى او را آشكار سازد، تاجايى كه او را در درون خانه ‏اش رسوا سازد.

الترغيب والترهيب، ج 2، ص 239، ح 9
حدیث (1161) امام صادق (ع) می فرمایند:

عَلَیکُم بالدُّعاءِ فَاِنّکُم لا تُقَرَّبُونَ بمِثلِهِ.
دعا کنید؛ زيرا با هيچ چيز به مانند دعا، به خدا نزدیک نمى‌شويد.

کافی، ج 2، ص 467
حدیث (1162) امام صادق (ع) می فرمایند:

مَن اَحصى عَلى اَخيهِ المُؤمِنِ عَيبا لِيَعيبَهُ بِهِ يَوما ما كانَ مِن اَهلِ هذِهِ الآيَةِ قالَ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ: اِنَّ الَّذينَ يُحِبّونَ اَن تَشيعَ الفِاحِشَةُ فِى الَّذينَ آمَنوا لَهُم عَذابٌ اَليمٌ فِى الدُّنيا وَ الاخِرَةِ وَ اللّه‏ُ يَعلَمُ وَ اَ نتُم لا تَعلَمونَ
هر كس درصدد عيب‏جويى برادر مؤمنش برآيد، تا با آن روزى او را سرزنش كند، مشمول اين آيه است: كسانى كه دوست دارند، زشتى‏ها در ميان مردم با ايمان شيوع پيدا كند، عذاب دردناكى براى آنان در دنيا و آخرت خواهد بود و خداوند مى‏داند و شما نمى‏دانيد

كافى، ج 7، ص 381، ح 1
حدیث (1163) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

مَا اجتَمَعَ قَومٌ فى بَيتٍ مِن بُيوتِ اللّه‏ِ يَتلونَ كِتابَ اللّه‏ِ وَ يَتَدارَسونَهُ بَينَهُم اِلاّ نَزَلَت عَلَيهِمُ السَّكينَةُ وَ غَشِيَتهُمُ الرَّحمَةُ وَ حَفَّتهُمُ المَلائِكَةُ وَ ذَكَرَهُمُ اللّه‏ُ فيمَن عِندَهُ

هيچ جلسه قرآنى براى تلاوت و درس در خانه‏اى از خانه ‏هاى خدا برقرار نشد، مگر اين كه آرامش بر آنان نازل شد و رحمت دربرشان گرفت و فرشتگان در اطراف آنان حلقه زدند و خداوند در ميان كسانى كه در نزدش هستند، از آنان ياد كرد.

پیامبر اعظم (ص): هيچ جلسه قرآنى براى تلاوت و درس در خانه‏اى از خانه ‏هاى خدا برقرار نشد، مگر اين كه آرامش بر آنان نازل شد و رحمت دربرشان گرفت و فرشتگان در اطراف آنان حلقه زدند و خداوند در ميان كسانى كه در نزدش هستند، از آنان ياد كرد.

كنزالعمّال، ح 2320
حدیث (1164) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

اَتـَرعوونَ عَن ذِكرِ الفاجِرِ حَتّى يَعرِفَهُ النّاسُ؟! فَاذكُرُوا الفاجِرَ بِما فيهِ يَحذَرهُ النّاسُ

آيا از بردن نام بدكار، براى اين‏كه مردم او را بشناسند، خوددارى مى‏كنيد؟ بدكار را با اعمال و كردارش معرفى كنيد، تا مردم از او برحذر باشند

كنزالعمال ، ح 8070
حدیث (1165) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

اَلسّابِقونَ اِلى ظِلِّ العَرشِ طوبى لَهُم قيلَ: يا رَسولَ اللّه‏ِ وَ مَن هُم؟ فَقالَ: اَلَّذينَ يَقبَلونَ الحَقَّ اِذا سَمِعُوهُ وَ يَبذُلونَهُ اِذا سُئِلوهُ وَ يَحكُمونَ لِلنّاسِ كَحُكمِهِم لاِنفُسِهِم

خوشا به سعادت سبقت جويان به سايه عرش. گفتند: اى رسول خدا! آنان كيانند؟ فرمودند: آنان كه چون حق را بشنوند، بپذيرند و هرگاه حق از آنان خواسته شود، دريغ نكنند و براى مردم همان‏گونه قضاوت كنند كه براى خود مى ‏كنند

بحارالأنوار، ج 75، ص 29، ح 19

 
حدیث (1166) امام صادق (ع) می فرمایند:

إنّ لَناحَرَما وهُوقُمّ ، وسَتُدفَنُ فيه امرَأةُ مِن وُلدِي تُسَمّى فاطِمَةَ ، مَن زارَها وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ
ما را حرمى است و آن قم است . بزودى زنى از فرزندان من به نام فاطمه در آن جا دفن خواهد شد .

ميزان الحكمة : ح 8179
حدیث (1167) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

اَلسَّعيدُ مَن اختارَ باقِيَةً يَدومُ نَعيمُها على فانيَةٍ لا يَنفَدُ عَذابُها وَ قَدَّمَ لِما يَقدِمُ عَلَيهِ مِمّا هُوَ فى يَدَيهِ قَبلَ أن يُخَلِّفَهُ لِمَن يَسعَدُ بإنفاقِهِ وَ قَد شَقىَ هُوَ بِجَمعِهِ
خوشبخت كسى است كه سراى باقى را كه نعمتش پايدار است بر سراى فانى كه عذابش بى‏پايان است برگزيند و از آنچه در اختيار دارد براى سرايى كه به آنجا مى‏رود پيش فرستد قبل از آن‏كه آنها را براى كسى بگذارد كه او با انفاق آن خوشبخت مى‏شود ولى خودش با گردآورى آن (دارايى‏ها) بدبخت شده است.

اعلام الدّين، ص 345
حدیث (1168) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

لايَتَكَلَّفَنَّ أَحَدٌ لِضَيفِهِ ما لا يَقدِرُ
هيچ كس نبايد بيش از توانش خود را براى ميهمان به زحمت اندازد.

كنزالعمال، ح 25876
حدیث (1169) امام رضا (ع) می فرمایند:

كَمالُ الدّين وَلايَتُنا وَالبَراءَةُ مِن عَدُوِّنا
كمال دين، در ولايت ما و بيزارى جستن از دشمن ماست.

اهل بيت : ج 2 ص 572 ح 865
حدیث (1170) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

لا تَزولُ قَدَما عَبدٍ يَومَ القيامَةِ حَتّى يُساَ لَ عَن اَربَعٍ عَن عُمُرِهِ فيما اَفناهُ وَ عَن شَبابِهِ فيما اَبلاهُ وَ عَن مالِهِ مِن اَينَ اَ كتَسَبَهُ وَ فيما اَ نفَقَهُ وَ عَن حُبِّنا اَهلَ البَيتِ
انسان ، در روز قيامت ، قدم از قدم برنمى‏دارد ، مگر آن كه از چهار چيز پرسيده مى‏شود : از عمرش كه چگونه گذرانده است ، از جوانى‏اش كه چگونه سپرى كرده ، از ثروتش كه از كجا به دست آورده و چگونه خرج كرده است و از دوستى ما اهل بيت [پيامبر (ص) ]

خصال ، ص 253، ح 125
حدیث (1171) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

 قالَ رَجُلٌ: يا رَسولَ اللّه‏ِ! ما حَقُّ ابنى هذا؟ قالَ: تُحسِنُ اسمَهُ وَ اَدَبَهُ وَ تَضَعُهُ مَوضِعا حَسَنا
مردى به رسول خدا (ص) عرض كرد: حق اين فرزند بر من چيست؟ پيامبر فرمودند: اسم خوب برايش انتخاب كنى، به خوبى او را تربيت نمايى و به كارى مناسب و پسنديده بگمارى

عدّة الداعى، ص 76
حدیث (1172) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

إِذا اوقِفَ العِبادُ نادى مُناد: لِيَقُم مَن أَجرُهُ عَلَى اللّه‏ِ وَليَدخُلِ الجَنَّةَ قيلَ: مَنْ‏ذَا الَّذى أَجرُهُ عَلَى اللّه‏ِ؟ قالَ: العافُونَ عَن النّاس

هنگامى كه بندگان در پيشگاه خدا مى‏ايستند، آواز دهنده‏اى ندا دهد: آن كس كه مزدش با خداست برخيزد و به بهشت رود. گفته مى‏شود: چه كسى مزدش با خداست؟ مى‏گويد: گذشت كنندگان از مردم.

 

كنزالعمال، ح 7009
حدیث (1173) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

مَن ساءَتهُ سَيِّئَتُهُ وسَرَّتهُ حَسَنَتُهُ فَهُوَ أمارَةُ المُسلِمِ المُؤمِنِ، وَأَمارَةُ المُنافِقِ الَّذي لاتَسوؤُهُ سَيِّئَتُهُ ولا تَسُرُّهُ حَسَنَتُهُ

هر كس از بدى‏اش ناراحت و از خوبى‏اش خوشحال شود، اين نشانه مسلمان مؤمن است و نشانه منافق اين است كه بدى‏اش ناراحتش نمى‏كند و خوبى‏اش او را خوشحال نمى‏سازد.

 

الدرالمنثور، ج4، ص 66
حدیث (1174) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

اِنَّ اللّه‏َ يُحِبُّ النفاقَ وَ يُبغِضُ لاِقتارَ، فَاَنفِق وَ اَطعِم وَ لا تُصَرصِر فَيَعسِر عَلَيكَ الطَّلَبُ

خداوند خرج كردن را دوست دارد و با سخت خرج كردن دشمن است پس انفاق و اطعام كن و به ثروت اندوزى مپرداز كه كسب ثروت تو را به سختى مى‏اندازد.

 

بحارالأنوار، ج64، ص 282، ح 43
حدیث (1175) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

طَهِّروا هذِه الاَجسادَ طَهَّرَكُمُ اللّه‏ُ، فَاِنَّهُ لَيسَ عَبدٌ يَبيتُ طاهِرا اِلاّ باتَ مَعَهُ مَلَكٌ فى شِعارِهِ وَ لا يَتَقَلَّبُ ساعَةً مِنَ اللَّيلِ اِلاّ قالَ: اَللّهُمَّ اغفِر لِعَبدِكَ فَاِنَّهُ باتَ طاهِرا

اين بدن‏ها را پاكيزه كنيد، خداوند پاكيزه‏تان كند، زيرا هيچ بنده‏اى نيست كه شب با بدنى پاكيزه بخوابد مگر اين‏كه فرشته‏اى در جامه او با وى مى‏خوابد و هيچ لحظه‏اى از شب از اين پهلو به آن پهلو نمى‏شود، مگر اين‏كه آن فرشته مى‏گويد: خدايا بنده‏ات را بيامرز، زيرا كه با بدنى پاكيزه خوابيده است

كنز العمال، ح 26003
حدیث (1176) امام صادق (ع) می فرمایند:

العالِمُ بِزَمانِهِ لا تَهجُمُ عَلَيهِ اللَّوابِسُ

كسى كه به اوضاع زمان خود آگاه باشد، گرفتار هجوم اشتباهات نمى ‏شود

كافى، ج 2، ص 164، ح 5
حدیث (1177) امام باقر (ع) می فرمایند:

الطَّمَعُ هُو الفَقرُ الحاضِرُ
طمع كردن همان فقر موجود است.

ميزان الحكمة ح 8272
حدیث (1178) امام کاظم (ع) می فرمایند:

طوبى لِلمُصلِحينَ بَينَ النّاسِ، اُولئِكَ هُمُ المُقَرَّبونَ يَومَ القيامَةِ
خوشا به حال اصلاح‏كنندگان بين مردم، كه آنان همان مقرّبان روز قيامت‏اند.

تحف العقول، ص 393
حدیث (1179) امام صادق (ع) می فرمایند:

حُسنُ الخُلُق مَجلَبَةٌ لِلمَوَدَّةِ
خوش خويى جلب كننده دوستى است .

دوستى : ص 102 ح 193
حدیث (1180) امام علی (ع) می فرمایند:

مَنِ اتَّقَى اللَّهَ اَحَبَّهُ النَّاسُ
هر كس تقواى الهى پيشه كند، مردم او را دوست خواهند داشت.

كشف الغمه، ج 3، ص 139
حدیث (1181) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

اِذا رَآى اَحَدُكُم مِن نَفسِهِ اَو مالِهِ اَو مِن اَخيهِ ما يُعجِبُهُ فَليَدعُ لَهُ بِالبَرَكَةِ فَاِنَّ العَينَ حَقٌ
هرگاه يكى از شما در خودش، يا مالش، يا برادرش، چيز جالب توجهى ديد، براى بركت يافتن آن دعا كند؛ زيرا چشم ‏زخم واقعيت دارد.

نهج الفصاحه ، ح 206
حدیث (1182) امام علی (ع) می فرمایند:

اِذَ ا احتَجتَ اِلَى المَشوَرَةِ فى اَمرٍ قَد طَرَاَ عَلَيكَ فَاستَبدِهِ بِبِدايَةِ الشُّبّانِ ، فَاِنَّهُم اَحَدُّ اَذهانا وَ اَسرَعُ حَدسا ، ثُمَّ رُدَّهُ بَعدَ ذالِكَ اِلى رَىِ الكُهولِ وَ الشُيوخِ لِيَستَعقِبوهُ وَ يُحسِنُوا، اَلختيارَ لَهُ ، فَاِنَّ تَجرِبَتَهُم اَكثَرُ

هرگاه به مشورت نيازمند شدى ، نخست به جوانان مراجعه نما، زيرا آنان ذهنى تيزتر و حدسى سريع‏تر دارند . سپس (نتيجه) آن را به نظر ميان‏سالان و پيران برسان تا پيگيرى نموده، عاقبت آن را بسنجند و راه بهتر را انتخاب كنند، چرا كه تجربه آنان بيشتر است.

شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد ، ج 20، ص 337، ح 866
حدیث (1183) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

بَيتٌ لا صِبيانَ فيهِ لا بَرَكَةَ فيهِ

خانه‏ اى كه كودك در آن نباشد ، بركت ندارد.

كنز العمّال ، ح 44425
حدیث (1184) امام جواد (ع) می فرمایند:

مَن لَم يَعرِفِ المَوارِدَ أعيَتهُ المَصادِرُ
هر كس نداند كارى را از كجا آغاز كند، از به سرانجام رساندن آن درماند

ميزان الحكمة : ح 3863
حدیث (1185) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

 وَالّذى نَفسى بِيَدِهِ لاتَدخُلُوا الجَنَّةَ حَتّى تُؤمِنوا وَ لا تُؤمِنوا حَتّى تَحابّوا أولا أدُلُّـكُم عَلى شَئىٍ اِذا فَعَلتُموهُ تَحابَبتُم؟ اَفشُوا السَّلامَ بَينَـكُم
به خدايى كه جانم در اختيار اوست، وارد بهشت نمى‏شويد مگر مؤمن شويد و مؤمن نمى‏شويد، مگر اين‏كه يكديگر را دوست بداريد. آيا مى‏خواهيد شما را به چيزى راهنمايى كنم كه با انجام آن، يكديگر را دوست بداريد؟ سلام كردن بين يكديگر را رواج دهيد.

مشكاة الانوار، ص 157
حدیث (1186) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

مَن يَضمُن لى بِرَّ الوالِدَينِ وَ صِلَةَ الرَّحِمِ اَضمُن لَهُ كَثرَةَ المالِ وَ زيادَةَ العُمرِ وَ المَحَبَّةَ فِى العَشيرَةِ
هر كس نيكى به پدر و مادر و صله رحم را برايم ضمانت كند، من نيز زيادى ثروت، طول عمر و محبّت او را در دل خويشاوندان ضمانت مى‏نمايم.

مستدرك الوسائل، ج 15، ص 176، ح 12
حدیث (1187) امام جواد (ع) می فرمایند:
مَن شَهد أمرا فَكَرهه كان كَمَن غَاب عَنه

كسى كه شاهد كارى باشد و آن را ناخوش بدارد مانند كسى است كه شاهد آن نبوده است .

ميزان الحكمة : ح 12879
حدیث (1188) امام جواد (ع) می فرمایند:
مَن غابَ عَن أمر فَرضيه كَان كَمن شَهدَه .

كسى كه شاهد كارى نباشد اما به آن راضى باشد، مانند كسى است كه شاهد آن بوده است.

ميزان الحكمة : ح 12879
حدیث (1189) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:
اَلضّيافَةُ اَوَّلُ يَومٍ وَ الثانى وَ الثالثُ وَ ما بَعدَ ذلِكَ فَاِنَّها صَدَقَةٌ تُصَدّق بِها عَلَيهِ

ميهمانى يك روز و دو روز و سه روز است، بعد از آن هر چه به او دهى صدقه محسوب میشود.

كافى، ج 6 ، ص 283، ح 2
حدیث (1190) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

قَلبٌ لَيسَ فيهِ شَى‏ءٌ مِنَ الحِكمَةِ كَبَيتٍ خَرِبٍ ، فَتَعَلَّموا وعَلِّموا ، وتَفَقَّهوا ولا تَموتوا جُهّالاً ؛ فَاِنَّ اللّه‏َ لا يَعذِرُ عَلَى الجَهل
دلى كه در آن حكمت نيست، همچون خانه‏اى ويران است. پس بياموزيد و آموزش دهيد، بفهميد و نادان نميريد كه خداى عزّوجلّ، بهانه‏ اى را براى نادانى نمى‏پذيرد.

الفردوس ، ح 4590
حدیث (1191) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

مَن كانَ فيهِ ثَلاثٌ سَلِمَت لَهُ الدُّنيا وَ الآخِرَةُ: يَمُرُ بِالمَعروفِ وَ يَتَمِرُ بِهِ وَ يَنهى عَنِ المُنكَرِ وَ يَنتَهى عَنهُ وَ يُحافِظُ عَلى حُدودِ اللّه‏ِ جَلَّ وَ عَلا
هر كس سه خصلت داشته باشد، دنيا و آخرتش سالم مى‏ ماند: به خوبى فرمان دهد و خود به آن عمل كند، از زشتى باز دارد و خود از آن باز ايستد و از حدود الهى پاسدارى كند

غررالحكم، ح 9076
حدیث (1192) امام علی (ع) می فرمایند:

فى صِفَةِ النَّبىِّ (ص) ـ طَبيبٌ دَوّارٌ بِطِبِّهِ قَد اَحكَمَ مَراهِمَهُ وَ اَحمى (اَمضى) مَواسِمَهُ يَضَعُ ذلِكَ حَيثُ الحَاجَةُ اِلَيهِ مِن قُلوبٍ عَمىٍ وَ آذانٍ صُمٍّ وَ اَلسِنَةٍ بُكمٍ مُتَتَبِّعٌ بِدَوائِهِ مَواضِعَ الغَفلَةِ وَ مَواطِنَ الحَيرَةِ...
پيامبر (ص) پزشكى بودند كه با دانش خود، همواره در ميان مردم مى‏گشتند، مرهم‏هايشان را به خوبى فراهم و ابزار كارشان را آماده مى‏ساختند و آنها را هرجا كه لازم بود، مى‏گذاردند، در دل‏هاى كور و گوش‏هاى كر و زبان‏هاى گنگ. غفلتگاه‏ها و جايگاه‏هاى حيرت را جستجو و با داروى خود، آنها را درمان مى‏كردند

نهج البلاغه، از خطبه 108
حدیث (1193) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

خَيرُ القُلوبِ اَوعاها لِلخَيرِ وَ شَرُّ القُلوبِ اَوعاها لِلشَّرِّ، فَاَعلَى القَلبِ الَّذى يَعِى الخَيرَ مَملُوٌّ مِنَ الخَيرِ اِن نَطَقَ نَطَقَ مَأجورا و اِن اَنصَتَ اَنصَتَ مَأجورا

بهترين قلب‏ها، قلبى است كه ظرفيت بيشترى براى خوبى دارد و بدترين قلب‏ها، قلبى است كه ظرفيت بيشترى براى بدى دارد، پس عالى‏ترين قلب، قلبى است كه خوبى را در خود دارد و لبريز از خوبى است. اگر سخن بگويد، سخنش در خور پاداش است و اگر سكوت كند، سكوتش درخور پاداش است.

جعفريات، ص 168
حدیث (1194) امام باقر (ع) می فرمایند:

 الحَجُّ تَسكينُ القُلوبِ
حجّ آرامش بخش دلهاست.

ميزان الحكمة : ح 3270
حدیث (1195) امام باقر (ع) می فرمایند:

شَكَتِ الكَعبَةُ اِلَى اللّه‏ِ ما تَلقى مِن اَنفاسِ المُشرِكينَ، فَاَوحَى اللّه‏ُ اِلَيها: اَن قَرّى يا كَعبَةُ، فَاِنّى اُبدِلُكَ بِهِم قَوما يَتَخَلَّلونَ بِقُضبانِ الشَّجَرِ. فَلَمّا بَعَثَ اللّه‏ُ مُحَمَّدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله اَوحى اِلَيهِ مَعَ جَبرَئيلَ بِالسِّواكِ وَالخِلالِ
كعبه از زجرى كه از بوى بد نفس‏هاى مشركين مى‏ كشيد، به درگاه خداوند شكايت نمود، خداوند به آن وحى كرد، تو را مژده باد كه به جاى اينان كسانى را جايگزين مى‏ كنم كه با شاخه‏ هاى درخت خلال
مى‏ كنند. هنگامى كه خداوند حضرت محمد (ص) را مبعوث فرمود، توسط جبرئيل سفارش مسواك و خلال كردن را به او وحى كرد.

محاسن، ج 2، ص 558، ح 924
حدیث (1196) امام صادق (ع) می فرمایند:

کَفَی بالمَرء خِزیاً أن یَلبَسَ ثوباً یَشهَرُهُ أو یَرکَبَ دابَّهً تشهَرُهُ
برای رسوایی و خواری انسان همین بس که جامه ای بپوشد که او را انگشت نما کند یا مرکبی انگشت نما سوار شود.

کافی، ج 6 ، ص 44
حدیث (1197) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

مَن إستَبطَأ الرّزقَ فَلیَکثُر مِنَ التَّکبیر وَ مَن کَثُرَ هَمُّهُ وَ غَمُّهُ فَلیَکثِر مِنَ الاِستِغفار
کسی که در روزی خود تأخیر و تنگی می بیند زیاد تکبیر بگوید و کسی که غم و اندوهش زیاد شده بسیار استغفار کند

کنزالعمال 9325
حدیث (1198) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

 اَلا وَ اِنَّ الغَضَبَ جَمرَةٌ فى قَلبِ ابنِ آدَمَ، اَما رَأيتُم اِلى حَمرَةِ عَينَيهِ وَ انتِفاخِ اَو داجِهِ؟! فَمَن اَحَسَّ بِشَىءٍ مِن ذلِكَ فَليَلصَق بِالرضِ
بدانيد كه خشم پاره آتشى در دل انسان است. مگر چشمان سرخش و رگ‏هاى گردنش را [هنگام خشم] نديده‏اند. هر كس چنين احساسى پيدا كرد، روى زمين بنشيند.

سنن الترمذى، ج 3، ص 328، ح 2286
حدیث (1199) امام علی (ع) می فرمایند:

قَليلُ الحَقِّ يَدفَعُ كَثيرَ الباطِلِ كَما اَنَّ القَليلَ مِنَ النّارِ يُحرِقُ كَثيرَ الحَطَبِ
 اندكى حقّ، بسيارى باطل را نابود مى‏كند، همچنان كه اندكى آتش، هيزم‏هاى فراوانى را مى‏ سوزاند.

غررالحكم، ح 6735