پرسش:
وقتى وحشى ـ قاتل حضرت حمزه سيد الشهدا ـ توبه كرد، پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)به وى فرمود: از شهر برو تا جلو چشم من نباشى. با توجّه به توبه وحشى و آيات اميدبخش قرآن كريم درباره توبه كاران، اين برخورد رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم)را چگونه مى توان توجيه كرد.
پاسخ:
با سلام وعرض ادب
با توجّه به نكات زير، روشن مى شود كه كار رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم)، هيچ گونه تضادّى با آيات توبه نداشته است:
1. پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) هرگز وحشى را به خاطر قتل عموى بزرگوارش به قصاص محكوم نكرد و اين نشانگر آن است كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) توبه ظاهرى وحشى و آنان كه احتمالا در جنگ با مسلمانان، قتل هايى را انجام مى دادند، مى پذيرفتند.
2. حمزه سيد الشهدا شخصيت بسيار ممتازى در ميان مسلمانان بود. رفت و آمد قاتل او در شهر، باعث آزار بازماندگان و چه بسا صدمه جانى به خود وحشى يا بروز حوادث و فتنه هايى مى شد. پس تدبير پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) در دور نگاه داشتن وحشى از چشم مردم، به معنى نپذيرفتن توبه او نخواهد بود.
3. براساس برخى اسناد تاريخى، توبه وحشى واقعى نبود و او از ناچارى اسلام را پذيرفت [1]و بسيار شراب خوارى مى كرد و به خاطر اين كار بارها مجازات شد و حتّى حقوق بيت المال او نيز به علّت همين كار قطع گرديد.[2]
[1]. الصحيح من سيرة النبى الاعظم، جعفر مرتضى عاملى، ج 6، ص 165 و 166، دارالسيرة.
[2]. همان، ص 162.