پرسش:
اگر حمله عربها به ایران برای رواج دین اسلام بود، پس چرا کارهای خلاف مرتکب میشدند؟
پاسخ :
با سلام و عرض ادب و احترام
به صورت حكم كلى و به مقتضاى ضوابط و ايدئولوژى اسلام؛ يعنى با توجه به محتواى دين اسلام (كه مشتمل بر جهاد، دفاع، امر به معروف، نهى از منكر، دادخواهى و كمك به مظلومان و استضعاف زدايى و... است) می گوییم: جهاد و دفاع و شيوه جنگى براى زدودن موانعى است كه در مسير گسترش اسلام وجود دارد، و آن هم با وجود يك سرى ضوابط و شرايط پذيرفته شده است.
جنگ هايى كه مورد تأييد اسلام است، جنگهاى كشور گشايى و فتوحات پادشاهان نيست، بلكه مبارزات رهايى بخش است. شعار پيامبر اسلام(ص) شعار رستگارى، آزادى و آزادگى بشريت بود (قولوا لا اله الاّ اللَّه تفلحوا) و مى كوشيد با اقدامات فرهنگى مردم را به راه رستگارى رهنمون سازد. جنگهاى پيامبر(ص) تنها براى رفع موانع بود، چون كه دشمنان در مسير فعاليتهاى سازنده آن حضرت موانع ايجاد مى كردند، حال اگر پيامبر(ص) موانع را از مسير راه بر نمى داشت، نمى توانست به هدفهاى والاى خويش كه همان هدايت و رستگارى بشر بوده نايل گردد؛ به ناچار از استراتژى جهاد و دفاع بهره مى گرفت تا مانعهاى مسير رشد ، زدوده شود و راه براى سعادت و رستگارى هموار گردد.
اما این که عرب ها در جریان حمله به ایران گاهی به برخی از خلاف ها مرتکب می شدند در این باره می گوییم این کار های خلاف مورد تایید اسلام نبوده و قابل دفاع نیست. پیشوایان معصوم ما همانند امام علی (ع) نیز از این کارها ناراحت و منزجر بودند و بارها در برابر آن موضع می گرفتند. سیاست دفاع از ایرانیان باعث شد تا برخی از عرب های متعصب در برابر حضرت علی (ع) موضع بگیرند اما در برابر آن ، ایرانیان به آرمان های عدالت خواهانه حضرت علی و اهل بیت پیامبر رو آورند .
كارهاي خلاف برخي از مسلمانان تنها به جامعه اي مانند ايران يا مناطقي كه تصرف مي كردند ، محدود نبود ، بلكه مانند اين نوع كارهاي ناپسند را درون جامعه اسلامي نیز انجام مي دادند ، مانند نمونه هایي از تاريخ صدر اسلام كه لشكريان معاويه به مناطق تحت نفوذ حضرت علي (ع) يورش مي بردند و جنايات بسياري را مرتكب مي شدند يا مانند عملي كه خالد بن وليد در زمان حكومت ابوبكر با اهل رده انجام داد و به قتل و غارت و تجاوز به همسر مالك بن نويره اقدام كرد.(1) يا ظلم هاي بسياري كه در حق خاندان پيامبر و خانواده ابا عبدا الله الحسين انجام دادند كه مطمئنا هيچ كدام از اين موارد مورد تائيد اسلام نيست ، اگر چه به اسم اسلام و اطاعت از خليفه و جانشين پيامبر انجام شده بود.
پینوشتها:
1 . معارف و معاريف ، ج5 ، ص 24- 25.