پرسش:
محمد: سلام علیکم خواستم ببینم به نظر شما طلبه پاسخگو بهترين سن براي ازدواج چند سالگي است ؟ البته به نظر خودم 27 سالگي بهترين سن است ولي مي خواهم نظر شما را بدانم.
پاسخ:
با سلام و عرض ادب و آرزوی توفیقات الهی برای شما دوست عزیز
عرض کنم خدمت شما که بنده نمي دانم علت اين كه سن 27 را انتخاب كرديد ، چيست ؟ اما روان شناسان و ديگر كارشناسان در مورد اين مسئله غالبا سن خاصي را براي همه افراد معين نمي كنند و در عين سن تقريبي ، مثلا بين 24- 28 براي پسران تعيين مي كنند .
بنابراين در پاسخ سوال مي گوييم:
وقتى سخن از سن ازدواج مى شود دو نكته را بايد مد نظر داشت كه:
1- ازدواج يك زمان صد در صد معين شده و ثابت براى همه انسانها ندارد.
2- سن ازدواج همان گونه كه بر اساس نيازهاي فردي تعيين مي شود ، از نيازهاى اجتماعى و نوعى نيز متأثر مىگردد.
از نظر احكام دیني نيز اگر شخصى به واسطه ازدواج نكردن به گناه آلوده مى شود، بايد به منظور حفظ پاكى و عفت كه تنها نشان كرامت انسانى است ازدواج كند، لذا سن خاص ندارد و هيچ چيزى مانند تحصيل، بيكارى و... نمى تواند مانع آن شود چون هزينه اى كه در برابر آن پرداخت مى شود يعنى پاكى بسيار گران است. حال چنانچه شخصى به اين علت در صدد ازدواج برنيامد و بدون ازدواج به گناه آلوده نمى شود در اين صورت بايد به سراغ عوامل ديگر رفت مانند اين كه:
الف) بقاء نسل و پرورش نسل آدمى را به سوى ازدواج دعوت مى كند. در اين صورت بايد توجه نمود كه در چه سنى آدمى مى تواند بهتر نسل را پرورش دهد و به توليد مثل ايده آل اقدام كند. طبق اين معيار بهترين سن ازدواج براى دختر 18 تا 24 و براى پسر سن 24 تا 28 است كه نسل قديم و جديد مىتوانند به يك درك صحيح برسند و در خدمت كردن به يكديگر موفقتر هستند.
البته اين سن مي تواند در برخي مناطق و فرهنگ ها ، مانند شهرهاي دور از مركز يا روستاها ، كمتر نيز باشد.
ب ) تأمين نيازهاى روحى و روانى فردى و خانوادگى به گونه اى كه آدمى بدون ازدواج دچار تلاطم روحى شده و يا خانواده او در معرض آسيب اجتماعى قرار مى گيرند و ازدواج راه علاج آن است. در اين صورت مقطع سنى خاصى معين نمى شود و هر شخصى به حسب مورد خود تصميم مىگيرد.
حال خود مطابق سه معيار ارائه شده، وضعيت خود را محك زده و در همان سنى كه وضعيت فردى و اجتماعى و خانوادگى شما اقتضا مى كند اقدام به ازدواج كنيد و از حرف و سخن ديگران متأثر نشويد و يا به واسطه موانع اقتصادى، تشريفات اجتماعى و عرفى خواست شخصى خود را سركوب نكنيد كه سخت آسيب پذير خواهيد شد، همان گونه كه تأخير در آشاميدن آب و تغذيه، سلامت آدمى را تهديد مىكند.