هدف اساسی از زندگی دنیایی چیست؟

پرسش:

اصلاً چرا ما زندگي مي كنيم در اين دنيا زندگي بچه داري و كار كردن و ازدواج است و همه اش تكراري است؟

پاسخ:

با سلام و ادب سلامتي، سعادت و موفقيت شما را از درگاه ايزد منان خواستاريم

از ارتباط جنابعالی با سایت طلبه پاسخگو سپاسگزاریم

هدف اساسي از زندگي ، رسيدن به سعادت و خوشبختي واقعي و برخورداري از نعمت هاي بي پايان الهي است و يك مسلمان با استفاده از آموزه هاي ديني بر اين حقيقت آگاه است ، زيرا از نظر او خداوند حكيم است و در تمام كارهايش هدف و غرض دارد.

هدف از آفرينش يا سود بردن خداوند است، يا نفع رساندن به مخلوقات.

سود بردن خداوند محال است، چون لازمه اش اين است كه خدا محتاج باشد، چون سود بردن يعني نيازي را بر طرف كردن، و موجود نيازمند محال است كه خدا باشد. در اين صورت عقل حكم مي كند كه هدف خلقت،سود رساندن به مخلوقات است كه آنان را از عدم بيرون آورده و آنها را از هستي و نعمت هايش بهره مند سازد .

اما چون انسان موجودي بي نهايت خواه آفريده شده است ، طبعاً نمي تواند زندگي محدود ، تكراري ، فناپذير و ... او را راضي نمايد و سعادت حقيقي او نيز مربوط به دنيا كه محدود و فناپذير است ، نمي باشد ؛ بنابراين زندگي دنيا ، مقدمه اي براي رسيدن انسان ها به سعادت حقيقي و جاودانه و هميشگي است و هيچ چيز در آن تكرار نيست.

آري اگر زندگي انسان منحصر در اين دنيا بود و با مرگ و رفتن همه چيز نابود مي شد و هيچ اثري از انسان در ميان نبود ، اين اشكال جا داشت كه ازدواج و بچه داري و زندگي تكراري و سختي و مشكلات و سرانجام مردنبراي چيست ؟

اما درنگاه انسان مومن به خدا و قيامت ، هر چيزي در اين جهان معنا دار است و هيچ چيز بي فايده و بدون هدف نيست .

آنچه باعث دلزدگي و بي معنايي دنيا و زندگي مي شود ، آن است كه انسان زندگي دنيا را نهايت و پايان كار بداند و هيچ تصوير روشني از سعادت حقيقي و ابدي نداشته باشد.

از طرف ديگر انسان موجودي است مختار و كمالات و سعادت خودرا با انتخاب و اختيار به دست مي آورد، وچون عقل انسان قاصر به شناخت راه سعادت حقيقي و جاودانه است ،خداوند پيامبرانش را براي نشان دادن راه هدايت و سعادت فرستاده است و به وسيله آنان اعلام نموده: تنها راه سعادت، عمل به دستورات الهي و قدم برداشتن در راه خداوند است..(1)

خدامي فرمايد: "من جن و انس را نيافريدم جز براي اين كه عبادتم كنند. هرگز از آن ها روزي نمي خواهم، و نمي خواهم مرا اطعام كنند. خداوند روزي دهنده و صاحب قدرت است".(2)

در اين آيه خداوند هدف از خلقت و راه كمال را بيان فرمود، و هم اين كه او بي نياز مطلق است، و تمام سود عبادت به بنده مي رسد.

بهتر است به ذيل همين آيه در تفسير نمونه مراجعه فرماييد (ج22، ص 384 - 398).

در روايات اسلامي پيشوايان عاليقدر ديني تأكيد كرده اند كه هدف از خلقت انسان سود رساندن به اين اعجوبة خلقت مي باشد. امام علي(ع) فرمود: "خداوند با دينش شما را اكرام كرده و شما را خلق كرده تا عبادتش كنيد".(3)

اعطاي دين خدا نهايت اكرام به انسان است چنان كه استعداد پرستش نيز از افتخارات است

امام صادق(ع) فرمود: "خداوند خلقش را بيهوده خلق نكرد و آن ها را بي هدف رها نكرد بلكه آن ها را آفريد تا قدرتش را اظهار كند و به طاعت مكلف شان كند كه بدين وسيله مستوجب رضوان الهي شوند، و خلق شان نكرد كه سودي از آنان ببرد و يا به وسيلة آن ها ضرري را از خودش دفع كند، بلكه به وجودشان آورد تا نفع شان برساند و به نعمت ابدي نائلشان نمايد".(4)

بنابراين هدفزندگي ، نزديكي به خدا و برخورداري از نعمت هاي بي پايان اواست .حال اگر هدف عالي و ارزشمند شد ، كار كردن در زندگي و چيزهاي بسيار ساده مانند بچه داري وازدواج نيز ، منشا تقرب به خدا و سعادت خواهد شد.در اين صورت انسان احساس خستگي و تكراري بودن نخواهد كرد.

 1. جعفر سبحاني، منشور جاويد، ج 4، ص 181.1

2. ذاريات(51) آية 56 - 58.2

3.محمد محمدي ري شهري، ميزان الحكمه، ج1، ص 322، مادة انسان، شمارة 1557.

4. همان، شمارة 1564.4