پرسش:
شوهرم روزهاي مستحبي زيادي مي گيرد و اين امر بر نشاط او تأثير مي گذارد نسبت به مسائل زناشويي سرد است و حوصله بچه ها را هم ندارد ولي او قبول ندارد كه روزه اش اين اثرات را بر او مي گذارد از نظر شرعي ما چگونه اين اختلاف را فيصله بدهيم؟
پاسخ:
با سلام و عرض ادب
گرچه مي شو داز زاويه روانشناسي هم به اين سوال بررسي كرد يا از طريق پزشكي استفاده از غذا يا داروئي كه موجب ازدياد ميلش در مساله زناشوئي شود هم قابل تامل است :
ولي انچه كه مربو ط به احكام شرعي مي شود اين است از انجائي اين شخص متشرع ومقيدبه قوانين الهي است اورا متوجه حق زن نمايد.، بنابر انچه كه در عروة الوثقي اومده /در احكام ما يتعلق باحكام الدخول علي الزوجه از حق زن اين است بيش از 4ماه از مواقعه كردن نسبت به زن خود ترك نكند(يعني تا قبل از 4ماه اقدام به مواقعه نمايد )
در م=8 مي فرمايد: اگر زوجه به جهت كثرة ميلش به مساله جنسي نمي تواندتا چهار ماه صبر كند به جوري كه اگر مرد اقدا م به مواقعه نكند زن به معصيت مي افتد بر شوهرش واجب است نسبت به عمل مواقعه با زنش تا قبل از 4ماه مبادرت كنديا او را طلاقش دهد تا مانعش براي مساله جنسي برطرف شود.
ولي اين سئوال به نظرم از زاويه اي روان شناختي قابل بحث است خانم ادعا دارد كه روزه داري ايشان سبب بي نشاطي و بي حوصلگي مرد در زندگي و يكي از موارد هم در مسائل زناشويي است نه اين كه رابطه نباشد. ولي مرد قبول ندارد و مي گويد روزه ضرري ندارد و من اخلاق و نشاط و رابطه زناشويي تحت تأثير روزه قرار نمي گيرد. از اين اختلاف چگونه بيرون بيايند؟
در واقع سخنان بالا نسبي است به نظر مي رسد كه حتي مذاكره و گفتگو كه يكي از تدابير عاقلانه در حا مشكلات زناشويي است اين جا جواب نمي دهد. و لازم است از مشاور يا فرد مورد اعتماد و با تجربه و عالم ديني اي كمك بگيرند. و با توجه به قضاوت ايشان از اين بن بست خارج شوند.