چرا وظیفه وضع حمل بر عهده ی زن گذاشته شده است؟

پرسش:

چرا باید وضع حمل بر عهده زن باشد و نه به عهده هردو با هم؟

پاسخ:

با سلام و ادب

كاملا روشن است كه از نظر طبيعي و فيزيولوژي ساختار بدن زن براي وضع حمل كاملا متناسب است و اين ساختار در مردان وجود ندارد و علاوه بر آن از نظر عاطفي نيز اين كار از عهده مردان ساخته نيست . بنابراين فرض حمل فرزندان به وسيله پدران ، سپردن كار به دست غير اهلش مي باشد و خداوند حكيم هيچ گاه چنين نمي كند.
اگر مقصود اين باشد كه  زن و مرد جوری خلق می شدند که از هر نظر شبیه به هم باشند ،  این کارنيز شدنی نیست زیرا در جهان هستی وظايف و تكاليف تقسيم مي شود و يك نواخت بودن جهان طبيعت مطمئنا موجب تداوم نظام الم مي شود. مانند يك دستگاه ماشين كه فرض شود كه همه آن فرمان يا چرخ يا دنده باشد. مطمئنا چنين ماشيني حركت نخواهد كرد. يا تمام اجزاي دستگاه ساعت ثانيه شمار باشد . اصلا چنين ساعتي هيچ گاه زمان را نشان نمي دهد ، بلكه بايد اجزاي آن به شكل و اندازه و كاركرد هاي متفاوت وجود داشته باشند تا دستگاه كار خود را انجام دهد و كار هيچ جزيي از جزء ديگر دستگاه ساخته نيست . نظام آفرينش نيز چنين است.هر موجودی دارای وظایف خاصی است . بنابراين در غیر انسان نیز می بینیم که عمل حمل و وضع آن توسط جنس ماده صورت می گیرد ومنحصر به انسان نیست وفرض دیگری برای آن متصور نیست واگر شما فرض دیگری برای آن تصویر کردید برای ما بنویسید تا راجع به آن بحث کنیم..
گذشته از این که فقط مساله حمل ووضع حمل مطرح نیست وچون شخصیت کودک از همان ابتدا شکل می گیرد فردی باید عهده دار این کار باشد که از احساسات و عواطف قوی برخوردار باشد تا بتواند فرزند را با همه مشكلات آن با صبر و حوصله و محبت به بهترين شكل در شكم خود مواظبت نمايد و اين كار از عهده هيچ مردي بر نمي آيد . يا به تعبير خودماني ، هيچ مردي عرضه چنين كاري را ندارد.
هيچ مردي مادر نمي تواند باشد ، حتي اگر تمام اجزاء و لوزام مورد نياز فيزيولوژي را در بدن او نصب كنند. چون انسان فقط اين بدن مادي نيست و كودك تنها در شكم مادر مي تواند فرزند يك انسان باشد.
مادر، زيباترين واژه آفرينش است و مؤثرترين عامل تربيت و نگاهبان سلامت روحى و روانى و جسمانى فرزند؛ كه اين از همان دوران حمل شروع می شود .
در عين حال مادران نيز از وجود فرزند در شكم لذت مي برند و برخي از نياز هاي روحي و عاطفي خود را با همان فرزند در شكم بر آورده مي كنند.
از سوی دیگر مردان به علت مشغله کاری وانجام کارهای سنگین نمی توانند و وجود مشكلات اجتماعي و وظايف و مسئوليت اقتصادي و استرس ها و فشارهاي بيرون از محيط خانه  و ....نمي توانند عهده دار چنین مسولیتی بشوند واگر مردان مثل زنان حامله می شدند، چه بسا  در همان ساعات اولیه سقط جنین صورت می گرفت.
البته شايد بتوان چند نفر مرد محدود را به صورت آزمايشي  چنين ترتيب داد ، اما اولا در سطح يك جامعه گسترده عملي نخواهد بود. و ثانيا نياز فرزند خواه درون شكم مادر و خواه بيرون از آن ، تنها نياز مادي و فيزيولوژي نيست.
بنا بر این اجازه دهید که این کار به همین صورت فعلی انجام گیرد و فرزندان انسان (به معناي دقيق كلمه) با برخورداري از مادر( با تمام معنايي عميق آن) تحويل جامعه انساني شوند و هر کدام از زن ومرد مسئولیت های خود را انجام دهند.
در عين حال ما به واسطه تعاليم ديني مان بر اين اعتقاديم كه خداوند عادل و حكيم مادران را از مقام و فضيلت بلندي برخوردار نموده وبرای تحمل رنج حمل و زایمان ، از ثواب مضاعفی برخوردارمي كند .