جنگ حضرت مهدی با کافران و مخالفان چگونه است؟

 پرسش :

زمان ظهور حضرت مهدی(عج) ایشان چگونه با کافران می‌جنگند، یعنی جنگ ایشان چگونه است و یاران ایشان کیستند؟
پاسخ:

با سلام و عرض ادب و احترام 

پرسش دو بخش دارد:
یکم: جنگ حضرت مهدی با کافران و مخالفان چگونه است؟
دوم: یاران حضرت چه کسانی هستند؟
جواب بخش یکم: حضرت مهدی مانند پیامبر نخست دعوت خود را به صورت عموم اعلام می‌کند و مردم را از قیام خود آگاه می‌سازد. وی با دلیل و برهان و منطق، حجّت را بر جهانیان تمام می‌کند. عده‌ای از کافران و مخالفان دعوت حضرت را می‌پذیرند اما کسانی که لجاجت کنند و سر راه حضرت بایستند، با آنان جهاد و مبارزه می‌کند و از تمام امکانات نظامی آن زمان استفاده می‌کند. امام جواد(ع) به عبدالعظیم حسنی می‌فرماید: «آن گاه که 313 تن از یاران خاصّ حضرت در مکه به خدمتش رسیدند، دعوت خود را آشکار می‌کند و چون سپاهیان امام به ده هزار نفر رسید، قیام می‌کند و به جهاد با دشمنان خود ادامه می‌دهد، تا خشنودی خدا را به دست آورد»(1).
برای پیروزی حضرت بر دشمنان، خداوند تمام امکانات موجود و غیر موجود را در اختیار حضرت قرار می‌دهد. امام صادق(ع) می‌فرماید:‌«... در آن زمان تمام دنیا نزد او به منزلة کف دستش خواهد بود»(2).
از این حدیث می‌توان استفاده کرد که در آن زمان یک سیستم نیرومند و مجهز برای انتقال تصویر به وجود می‌آید که تمام جهان به منزله کف دست خواهد بود، که نه موانع مرتفع، و نه گودی زمین‌ها، مانع دیدن موجودات روی زمین نخواهد شد.(3)
پاسخ بخش دوم: تعداد یاران خاص حضرت 313 نفرند که در حقیقت فرماندهان سپاه حضرت را تشکیل می‌دهند، سپس حرکت و قیام امام با لشکر ده هزار نفری آغاز می‌شود. در توصیف یاران حضرت امام صادق(ع) می‌فرماید: «آنان افرادی هستند که دل‌هایشان همانند پاره‌های آهن است. هرگز دچار شک نمی‌شوند. در پایداری برای راه خدا، از سنگ سخت‌ترند. اگر به کوه‌ها حمله بَرَند،‌از جای بر کنند. به هر شهری روی آورند، آن را تحت قدرت خود قرار دهند. بر فراز اسب‌ها، چون عقاب چابک و چالاکند... شب‌ها را به شب‌زنده‌داری سپری می‌کنند. در تمام شب نغمه‌های آنان به نماز و دعا و ذکر و عبادت، چون صدای زنبور به گوش می‌رسد. زاهدان شب و شیران روزند. در برابر امام خود، کاملاً مطیع و تسلیم هستند».(4)
پی‌نوشت‌ها:
1ـ بحار الانوار، ج 52، ص 284، حدیث 10.
2ـ همان، ص 328، حدیث 46.
3ـ یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص 221.
4ـ بحار الانوار، ج 52، ص 307 ـ 308،‌حدیث 82.