پرسش:
محب علی(ع):سلام وخسته نباشید
باتشکر از زحمات فراوان شما
سوال بنده این هست که اگه اقا امام زمان (ع)ظهور کرد چگونه او را بشناسیم؟
امیدوارم با روایات اهل بیت پاسخ بنده را بدهید ممنونم
جواب بنده را هم عمومی بدهید
پاسخ:
با سلام خدمت شما دوست عزیز.
ممنونم از اینکه سوال خود را با ما در میان گذاشتید.
سوال خوبی رو مطرح فرمودید و جای تامل است که ایا امام زمان ظهور کنند واقعا همه ماها او را به راحتی می شناسیم؟؟؟
از کجا معلوم شخص دروغین دیگری نباشد؟؟؟
و...
خوب مسلما اگر ما در دوران غیبت خودسازی کنیم و پاک باشیم و رابطه خودمون رو با امام زمان(عج)قوی کنیم در شناخت امام زمان در دوران غیبت به هیچ مشکلی بر نمیخوریم.چون روح پاک ما پذیرش قبول انچه حق است را دارد.
بنده در اینجا برای رسیدن به جواب چند نکته عرض میکنم که مختصر هم باشد:
الف. طبق روایات باید قبل از ظهور، شناخت و ایمان مناسبی نسبت به حضرت پیدا كرد.
ب. ظهور امام زمان(ع) همراه با علایم خاصی است.(که مفصل در کتب روایی نقل شده)
ج. حضرت با دعوت مردم به حق و دین حركت خود را آغاز میكند و به صورت كامل خود را معرفی میكند.
د. همراه حضرت میراث انبیای گذشته از جمله میراثهایی از پیامبر اسلام است.
هـ . او دارای پرچم ویژه است.(که خصوصیاتش ذکر شده(
و. در صورت نیاز، معجزه میآورد.
ز. حركت و ندای حق، بر روح و روان انسان اثر مثبت میگذارد و از شنیدن آن حالت انبساط و آرامش در او ایجاد میشود.
همچنین دوستان عزیز مطابق برخی از روایات سنّی وشیعی، امام زمان (ع) هنگام ظهور دارای صفات وخصوصیات جسمی خاص است از قبیل:
1. أجلی الجبهه: یعنی پیشانی وسیع وعریض.( سنن ابی داوود، ج 2، ص 422)
2. اقنی الأنف: وسط بینی او برآمده ولی دو سوراخ آن تنگ است. همان.
3. كأنّ وجهه كوكب درّی: گویا صورت او همانند ستارهای درخشان است.( الفصول المهمة، ص 317. )
4. اللون لون عربی: با چهرهای گندم گون.( البیان، ص 94.)
5. افرق الثنایا: ما بین دندانهای او باز است.(همان، ص 96.)
6. اكحل العینین: مژههای او سیاه است.( همان.)
7. براق الثنایا: با دندانهای سفید.(همان.)
8. أزج الحاجبین: با ابروانی كشیده وباریك.( الحاوی للفتاوی، ج 2، ص 147)
9. مربوع القامة: قامتش متوسط.(الغیبة، نعمانی، ص 281 ؛ ارشاد مفید، ص 342.)
11. الجسم جسم اسرائیلی: جسم او تنومند است.( البیان، ص 94.)
12. علی خدّه الایمن خال اسود: بر گونه راست او خالی سیاه است.
13. الفصول المهمة، ص 317.