پرسش:
آيا مي توان به «نفرين» اعتقادي داشت؟
پاسخ :
با سلام و عرض ادب و احترام
«نفرين» يا «دعاي بد» در كتب اعتقادي روايي همانند قرآن كريم و نهج البلاغه وارد شده است، كه به نمونه هايي از آن اشاره مي كنيم.
پيامبر اكرم(ص) فرمود: «از نفرين پدر بترسيد كه از ابر بالاتر مي رود و خداوند به آن بنگرد و بفرمايد: آن را نزد من آريد تا اجابت نمايم، پس از نفرين پدر سخت بر حذر باشيد كه از شمشير برنده تر است».(1)
امام علي(ع) فرمود: «از نفرين مظلوم بترسيد كه حقّ خويش را از خدا درخواست مي كند و خداوند بزرگتر از آن است كه كسي حقّي از او بخواهد و اجابتش نكند».(2)
امام صادق(ع) فرمود: «هر آنكس فرزند خود را نفرين كند، وي را به تهيدستي و فقر مي كشاند».(3)
در نهج البلاغه، مقوله نفرين و نفرين شدگان مشاهده مي شود. حضرت علي(ع) از انس بن مالك، خادم پيامبر(ص) خواست كه به سراغ طلحه و زبير برود و حديثي را كه از رسول خدا(ص) دربارة آن ها شنيده بود، ياد آور شود. أنس سرپيچي كرد و بازگشت و بهانه آورد كه حديث فراموشم شده است. حضرت علي(ع) فرمود: «اگر دروغ مي گويي، خداوند به لكه اي سفيد دچارت كند كه دستارش نپوشاند». آورده اند كه پس از اين نفرين، أنس به بيماري بَرَص در چهره دچار شد.(4)
در قرآن مجيد اين مقوله با واژه ه اي ديگري دربارة كفّار و منافقان و ابليس و اذيّت كنندگان خدا و رسول خدا(ص) و مفسدان و قاطعان رحم و ستمكاران و ... به كار رفته است. دربارة كفار آمده است: «انّ الله لعن الكافرين و أعدّلهم عذاباً سعيراً؛ خداوند كفار را لعنت و نفرين كرده و براي آن ها عذاب دردناكي را مهيّا نموده است».(5)
نهايتاً با توجه به وجود اين روايات و آيات، مي توان به نفرين اعتقاد داشت. در عين حال نفريني كه به ناحق باشد، تأثير گذار نخواهد بود.
پي نوشت ها:
1. سيد مصطفي حسيني دشتي، معارف و معاريف، ج 10، ص 176.
2. غررالحكم.
3. معارف و معاريف، ج 10، ص 176.
4. عبدالمجيد معاديخواه، فرهنگ تفصيلي آفتاب (مفاهيم نهج البلاغه) ـ ج 9، ص 4777.
5. احزاب (33) آية 64