پرسش:
چرا خداوند ميل جنسي را آفريد و آن را بر انسان منع كرد، ولي ميل خوردن و آشاميدن را منع نكرد؟
پاسخ :
با سلام و عرض ادب و احترام
ميل جنسي يك گرايش ثابت انساني و از ابعاد وجودي او است كه به منظور بقاي نسل بشر روي زمين، خداوند آن را در نهاد انسان قرار داده، چنان كه ميل و لذت خوردن و آشاميدن به لحاظ حفظ وجود بقا و سلامتي در انسان قرار گرفته است.
خداوند استفاده از اين دو را منع نكرده است، بلكه بر ارضاي صحيح آن تأكيد ورزيده است. خوردن و آشاميدن و ميل جنسي به خودي خود، نه بار مثبت دارد و نه بار منفي. اما اگر از غريزة جنسي در جهت خلاف فطرت استفاده شود، مانند رابطه با جنس موافق، موجب فساد اجتماعي و بي بند و باري مي شود، يا با كمالات روحي و معنوي در تعارض مي باشد، آن وقت مذموم و ناپسند خواهد بود، همان طور كه اگر در خوردن و آشاميدن، زياده روي صورت گيرد (كه از آن به پرخوري و اسراف ياد مي شود) و يا از غذاهاي زيان بخش استفاده شود، خوردن و آشاميدن نيز ممنوع خواهد بود، پس اسلام، به مقتضاي فطري بودن، وجود غرائز و تمايلات دروني انسان را مي پذيرد و هرگز با سركوبي آنان موافق نيست.
چگونه خداوند نيازي را در وجود انسان قرار داده، اما از آن منع كرده باشد؟! اسلام هيچ گاه با زهد و رياضت ها و ترك دنيا و لذات موافق نبوده، بلكه آن ها را ناپسند دانسته، حتي بر استفاده از نعمت هاي خداوند و بهره برداري از آن ها به صورت صحيح تشويق كرده است.
در عين حال بر تعديل غرايز و تمايلات و پرهيز از افراط و تفريط و استفادة صحيح از آنها جهت رسيدن به هدف (كه قرب الي الله است) اصرار مي ورزد.
بر اين اساس ازدواج را كه ارضاي صحيح و طبيعي غريزة جنسي است، پيشنهاد كرده و حتي آن را مستحب و در مواردي واجب دانسته است. به همين خاطر ديني است كه در حد وسط و اعتدال قرار دارد و از افراط و تفريط ها جلوگيري كرده است.