آیا اولویت کارهای کشور و مسائل فرهنگی حجاب است؟

با سلام و احترام

برایم قابل هضم نیست که آیا اولویت در کارهای کشور و مسائل فرهنگی آن هم به این شکل گسترده حجاب است؟

وقتی طلبه سیرجانی برای زمین خواری و فسادهای مالی کشور تحصن و ... می کند او را به جرم اختلال به نظام محاکمه و زندانی می کنند و هیچ نهاد و ارگانی حتی متاسفانه خود حوزه حمایتش نمی کند و حال برای حجاب و ایجاد دوگانگی بین مومنین و مستضعفین اعتقادی این همه هزینه و سرمایه گذاری می شود!!

باید خروجی این اقدام را دید که چقدر از بی حجابان را با حجاب می کند!! آیا واقعا این کار واقعا باعث ترویج عفت و حجاب در بین زنان بی حجاب می شود؟

وقتی ریشه و زیربنای اعتقادی ضعیف باشد هزاران راهپیمایی و گردهمایی و همایش و... هم مشکلی را حل نمی کند.

اولویت در کشور طبق نام گذاری هر سال رهبری، مسائل اقتصادی کشور و معیشت است، روایات ما مرز بین ایمان و کفر را فقر می داند نه حجاب!!!

بارها دخترانی به ما مراجعه کرده و با ناراحتی گفته اند که بخاطر نداشتن خواستگار مانتویی و بی حجاب شده ام یا مادرم مرا مجبور به برداشتن چادر و داشتن آرایشم می کند تا خواستگار داشته باشم .حال اگر مشکل معیشتی جوانان حل شود رغبت به ازدواج پیدا نمی کنند؟ تا دختران هم عفت خودشون رو بخاطر ازدواج از دست ندند؟

یا خانم هایی که برای درآمد زندگی مجبور به کار کردن در امکانی می شوند که شرط آن برداشتن حجاب یا داشتن آرایش های آنچنانی است.

نگوییم که اینها ایمان ندارند و پول چشمشان را کورد کرده و...، خیر اینها همه مذهبی هستند و در اطراف ما و در قوم و خویش های خود ما پیدا می شوند.اینها هیچکدام این کار رو نمی پسند اما بخاطر فرار از مشکلات مالی و فقر مجبورند.

آیا ترتیب مسائل کشور اسلامی اینگونه است؟

و روشهای فرهنگی و تربیتی چنین است؟

اهم و مهم کدام است؟

در قرآن کریم و منطق پیامبران در کنار ان اعبدواالله

اوفواالکیل والمیزان هست، یعنی عدالت اقتصادی و معیشتی

کسی که ایمانش ضعیف است اولویت، اصلاح مبانی فکری اوست تا حجابش، اولویت حل مشکل معیشتی و اقتصادی اوست.

آیا واقعا امام زمان عج ان شالله ظهور کنند برای ترویج حجاب از بودجه بیت المال چنین گردهمایی ها رو ایجاد می کنند؟

می دانم حجاب خوب است و ضروری دین و ... اما آیا درست است حساسیت ها را به مسائلی از قبیل بد حجابی و خوش حجابی منحصر کنیم؟

ای کاش برای تن فروشی زنان بخاطر فقر هم تحصن مردمی می شد.

ای کاش برای به فساد کشیده شدن دختران سن بالا و پسرانی که توانایی ازدواج ندارند گردهمایی مردمی انجام می شد.

ای کاش برای شلاق خوردن کارگران بخاطر اعتراض برای عدم پرداخت حقوق و بیکاری هزاران کارگر و جوان اقدام ملی می شد.

ای کاش تجمعیجهت دفاع از حریم خانواده برای مخالفت با افزایش آمار طلاق و خیانت های زناشویی خصوصا در زنان انجام می شد.

ای کاش...

ای کاش...

فلاح همدانی

قم مقدسه. 95/4/22