اصلا چرا ما زندگی می كنیم؟

پرسش:

حمیده: سلام .حاجاقا اصلا چرا ما زندگی می كنیم؟ در این دنیا زندگی بچه داری و كار كردن و ازدواج است و همه اش تكراری است ؟

پاسخ:

با سلام و احترام به شما خواهر گرامی

خدمت شما عرض کنم هدف اساسي از زندگي ، رسيدن به سعادت و خوشبختي واقعي و برخورداري از نعمت هاي بي پايان الهي است و يك مسلمان با استفاده از آموزه هاي ديني بر اين حقيقت آگاه است ، زيرا از نظر او خداوند حكيم است و در تمام كارهايش هدف و غرض دارد.
هدف از آفرينش يا سود بردن خداوند است، يا نفع رساندن به مخلوقات.
سود بردن خداوند محال است، چون لازمه اش اين است كه خدا محتاج باشد، چون سود بردن يعنى نيازى را بر طرف كردن، و موجود نيازمند محال است كه خدا باشد. در اين صورت عقل حكم مى كند كه هدف خلقت  ،سود رساندن به مخلوقات است كه آنان را از عدم بيرون آورده و آنها را از هستي و نعمت هايش بهره مند سازد .
اما چون انسان موجودي بي نهايت خواه آفريده شده است ، طبعا نمي تواند زندگي محدود ، تكراري ، فناپذير و ... او را راضي نمايد و سعادت حقيقي او نيز مربوط به دنيا كه محدود و فناپذير است ، نمي باشد ؛ بنابراين زندگي دنيا ، مقدمه اي براي رسيدن انسان ها به سعادت حقيقي و جاودانه و هميشگي است و هيچ چيز در آن تكرار نيست.
آري اگر زندگي انسان منحصر در اين دنيا بود و با مرگ و رفتن همه چيز نابود مي شد و هيچ اثري از انسان در ميان نبود ، اين اشكال جا داشت كه ازدواج و بچه داري و زندگي تكراري و سختي و مشكلات و سرانجام مردن  براي چيست ؟
اما درنگاه انسان مومن به خدا و قيامت ، هر چيزي در اين جهان معنا دار است و هيچ چيز بي فايده و بدون هدف نيست .
آنچه باعث دلزدگي و بي معنايي دنيا و زندگي مي شود ، آن است كه انسان زندگي دنيا را نهايت و پايان كار بداند و هيچ تصوير روشني از سعادت حقيقي و ابدي نداشته باشد.
از طرف ديگر انسان موجودى است مختار و كمالات و سعادت خود  را با انتخاب و اختيار به دست مي آورد، وچون عقل انسان قاصر به شناخت راه سعادت حقيقي و جاودانه است ،  خداوند پيامبرانش را براى نشان دادن راه هدايت و سعادت فرستاده است و به وسيله آنان اعلام نموده: تنها راه سعادت، عمل به دستورات الهي و قدم برداشتن در راه خداوند است..
خدا  مى فرمايد: "من جن و انس را نيافريدم جز براى اين كه عبادتم كنند. هرگز از آن ها روزى نمى خواهم، و نمى خواهم مرا اطعام كنند. خداوند روزى دهنده و صاحب قدرت است".2
در اين آيه خداوند هدف از خلقت و راه كمال را بيان فرمود، و هم اين كه او بى نياز مطلق است، و تمام سود عبادت به بنده مى رسد.
بهتر است به ذيل همين آيه در تفسير نمونه مراجعه فرماييد (ج22، ص 384 - 398).
در روايات اسلامى پيشوايان عاليقدر دينى تأكيد كرده اند كه هدف از خلقت انسان سود رساندن به اين اعجوبة خلقت مى باشد. امام علي(ع) فرمود: "خداوند با دينش شما را اكرام كرده و شما را خلق كرده تا عبادتش كنيد".3
اعطاى دين خدا نهايت اكرام به انسان است چنان كه استعداد پرستش نيز از افتخارات است
امام صادق(ع) فرمود: "خداوند خلقش را بيهوده خلق نكرد و آن ها را بى هدف رها نكرد بلكه آن ها را آفريد تا قدرتش را اظهار كند و به طاعت مكلف شان كند كه بدين وسيله مستوجب رضوان الهى شوند، و خلق شان نكرد كه سودى از آنان ببرد و يا به وسيلة آن ها ضررى را از خودش دفع كند، بلكه به وجودشان آورد تا نفع شان برساند و به نعمت ابدى نائلشان نمايد".4
بنابراين هدف  زندگي ، نزديكي به خدا و برخورداري از نعمت هاي بي پايان اواست .حال اگر هدف عالي و ارزشمند شد ، كار كردن در زندگي و چيزهاي بسيار ساده مانند بچه داري وازدواج نيز ، منشا تقرب به خدا و سعادت خواهد شد.در اين صورت انسان احساس خستگي و تكراري بودن نخواهد كرد.
پي نوشت ها:
1. جعفر سبحاني، منشور جاويد، ج 4، ص 181.1
2. ذاريات(51) آية 56 - 58.2
3. محمد محمدى رى شهري، ميزان الحكمه، ج1، ص 322، مادة انسان، شمارة 1557.
4. همان، شمارة 1564.4