چگونه به برادرم کمک کنم؟

پرسش:

نوزده سال و برادری دارم که چهار سال از من کوچک تر است. ما در خانواده ای هستیم که به دین و مذهب اهمیتی داده نمی شود. البته پدر و مادرم تا حدودی به این چیز ها پایبند هستند، ولی فامیل های ما نوعی دین ستیزی دارند. به طور عام در زندگی و به طور خاص در مسایل مذهبی چگونه می توانم به برادرم کمک کنم؟ حتی نمی دانم چه وقت باید شوخی کنم، چه وقت جدی باشم و چه وقت عصبانی شوم!
پاسخ:

با سلام خدمت شما همراه گرامی

سعی کنید با برادرتان رفتاری صمیمانه داشته باشید و در عین حال از شوخی های نابجا (که موجب اذیت و آزار او یا فردی دیگر می‌شود) پرهیز نمایید. شوخی هایی را داشته باشید که حکمت آمیز باشد و موجب هتک حرمت دیگری یا خودتان نشود.

خشم به عنوان یک هیجان که خداوند به بشر عطا فرموده است  اگر در جای خود به کار گرفته نشود، موجب بروز سوء تفاهم و کشمکش می‌شود، امام موسی کاظم ، که کاظم الغیظ بودند و خشم شان را فرو می‌خوردند.

عصبانی شدن به آن معنا که پرخاشگری کنید، هرگز مقبول نیست، بلکه انتظار می‌رود احساس¬تان را در قبال برخی موارد به اطلاع وی برسانید، اما خشم   مساوی آن نیست که  رفتاری پرخاشگرانه داشته باشیم. می‌توانیم هیجان خشم را به گونه‌ای اجتماع پسندانه بیان کرده و مردم را به   راه راست هدایت نماییم.

هرگز با رفتارهای خشونت گرایانه تلاش نکنید کسی را به دین داری و باورهای دین ترغیب نمایید. فردی را به خاطر رفتارهای ناشیانه تمسخر نکنید که مثلاً چرا این گونه وضو می گیری یا چطور هنوز نمی‌توانی اصول و فروع دین را نام ببری!

سعی نکنید که به طریق مستقیم در فردی نفوذ کنید. از بهترین روش‌های تبلیغ دین بکارگیری روش های غیر مستقیم  است. اگر در یک مسأله، اطلاعات کافی ندارید یا توان ورود به بحث ها را نداشته و فوراً عصبانی می‌شوید، هرگز وارد آن نشوید و فوراً آن را به یک فرد مطلع و دین آگاه ارجاع دهید و بگویید: «بهتر است هر دو به این فرد مراجعه کنیم و اطلاعاتی را دریافت کنیم!». این شیوة صادقانه، برادرتان را به دینداری بیش تر علاقمند می‌سازد.

هرگز دربارة افرادی که بی‌بند و بار هستند ، بدگویی نکنید و با آنها خیرخواهانه رفتار نمایید؛ اما لازم است که از رفتارهای آن ها اعلام بیزاری نمایید و برای آن دلیل   قوی ارایه داده و یا به یک متخصص مذهبی مراجعه نمایید.

در خصوص رفتار والدین  اگر برادرتان صحبتی به میان آورد، باید بگویید که با قواعد و اصول دینی سروکار داریم، همیشه والدین  یا افراد دارای مقام و منصب نمی‌توانند الگوی عملی ما باشند، بلکه معصومان را به عنوان الگو داریم. دستورهای  شرعی نیز کاملاً مستند هستند و باید آن¬ها را مورد توجه قرار داد و نه رفتار مردم عادی را که می تواند صرف‌نظر از موقعیت و مقام شان دچار خطا باشند.

تهیه و مطالعه کتب مذهبی (که علاوه بر پرداختن به مسایل مربوط به تاریخ مذهب، به استدلالات نیز بپردازند) مناسب است. تلاش کنید  کتاب هایی را تهیه نمایید که علاوه بر حجم کم، به مطالبی مهم و فراخور اقتضای سنی خوانندگان پرداخته باشند.

هرگز از روش‌های فریبکارانه برای تبلیغ دین و القای باور دینی استفاده ننمایید. معصومان  همیشه از روش‌های درست و مناسب برای تبلیغ دین استفاده کرده¬اند. به¬کار گیری این روش ها ممکن است در کوتاه مدت افرادی را جذب نماید، اما در دراز مدت ایرادهای آن هویدا شده و افراد را طرد می‌کند.

می‌توانید از طریق ایجاد پرسش و نه موضع‌گیری ، راهنمای مناسبی برای افراد باشید. به عنوان یک الگو که همواره در معرض دید اشخاص قرار دارید، می‌توانید آنان را با برخی وظایف و تکالیف آشنا سازید. وقتی برادرتان می‌بیند که عمل و زندگی کردن بر اساس دین، امکان پذیر است، با راحتی بیشتری بر اساس آن رفتار می‌کند. برخی با این تصور که دین امری دشوار است و زندگی را دشوار می‌سازد، به وظایف دینی خود عمل نمی‌کنند!

برادرتان در سن بلوغ قرار داشته و  در صدد کسب هویت خویشتن است. به همین دلیل برخی مخالفت¬‌های او را نباید به حساب انحراف  از مسیر دین قلمداد نمود. باید با بردباری و گشاده رویی در صدد راهنمایی او در  فرصت مناسب بود.

احتمال دارد دغدغه‌ای بیش از حد لازم در این خصوص داشته باشید،بدون آن¬که واقعاً مشکلی در بین باشد. در این صورت لازم است توسط روانشناس بالینی جزییات این افکار مورد بررسی قرار گیرند. این اقدام به نفع  شما و دیگران است؛ چرا که در این صورت رفتارهای وسواس گونه تان  می‌تواند دیگران را با مشکلاتی روبرو کند و به مخالفت  با شما و دین وادار سازد.