چرا حضرت علی(ع) نام فرزندانش را "عمر و ابوبکر" نهاد؟

پرسش:

یكی از اهل سنت جدیدا كتابی منتشر كرده كه دولت عربستان آن را بین حجاج ایرانی پخش می كند به بعضی از اشكالات می پردازم امیدوارم جواب كافی ارائه شود:
 نام و نام گذاری از شعائر است و كسی نام دشمن خود را بر فرزندان نمی گذارد چگونه است كه اهل بیت از نامهای ابوبكر عمر عثمان و معاویه و....استفاده كرده اند...نویسنده حتی مدعی است نام سه تن از پسران علی علیه السلام ، ابوبكر عمر عثمان بوده است كه در كربلا با برادر خود شهید شده اند و مدعی است كه امام حسین و امام حسن ع نیز فرزندانی به همین نامها داشته اند و این نام گذاریها را دلیل محبت بین اهل بیت و ابوبكر عمر عثمان دانسته است.....

پاسخ:

با سلام و ادب

برخی از مورخان در زمره نام‏هاي فرزندان امامان معصوم‏عليهم‏ السلام نام‏هاي خلفا، همانند نام عمر به چشم مي‏خورد و از جمله آن ابوبكر بن علي بن ابي طالب را ذكر كرده‏اند كه در كربلا به شهادت نايل آمد. نيز افراد زير:
عمر بن علي بن ابي طالب‏عليه‏السلام از شهداي كربلا
عمر بن حسن بن علي‏عليه‏السلام از شهداي كربلا
عمر بن حسين بن علي‏عليه‏السلام از شهداي كربلا
عثمان بن علي بن ابي طالب‏عليه‏السلام از شهيدان كربلا
و عمر بن علي بن حسين بن علي‏عليه‏السلام كه امام سجادعليه‏السلام فرزندش را "عمر" نامگذاري نمود.
اما آیا نام گذاری در آن زمان و فرهنگ از شعائر بود ؟ و آیا نام های مذکور در آن زمان «علم » برای همان اشخاص مورد نظر اهل سنت بود ؟ با رجوع  به تاریخ می بینیم که هر دو مورد نادرست است. عرب‏ها براي خود يك سري نام‏هاي متداول داشته‏اند كه بعضاً "عَلَم" بوده و معناي خاصي نداشته و بعضي از آن ها معنا داشته مانند معاويه و حارث كه مربوط به فرهنگ آن زمان جامعه بوده است، كه از جمله آن: ابوبكر، عثمان، عمر، معاويه، عمر، يزيد و.... مي‏باشد اين اسامي در فرهنگ زمان امامان پيشين مطلوب و مرسوم بود و امروز هم در بسياري از كشورها و مناطق عرب نشين، اين اسم‏ها مورد پسند مردم است و مردم فرزندانشان را بدين گونه نامگذاري مي‏كنند، بیب آنکه حکایت از اشخاص خاصی نماید.
در همان زمانی که افراد دیگری نیز به نام عمر و عثمان زندگی می کردند و این نام اختصاصی آنان نبوده است ، اما پس از گذشت سالیان و قرن ها ، این نام ها علم برای افراد خاصی مانند خلفه اول و دوم و سوم شده است.
به همین خاطر می بینیم که همه و حتی حضرت علی از این نام ها بر روی فرزندان خود می گذاشتند، ليكن بعد از حادثه كربلا و ستم‏هاي‏ خلفا و بني اميه، فاصله فرهنگي بين شيعه و سني روز به روز بيشتر گرديد و رفته رفته در فرهنگ شيعه يك سري اسم‏ها رواج يافت و يك سري اسم‏ها از رونق افتاد. شيعيان در قرن دوم به بعد كوشيدند با نامگذاري فرزندان خويش به نام‏هاي پيامبر و اهل بيت و صحابه باوفايشان، به نوعي در پي زنده كردن ارزش‏ها برآيند. اين فرهنگ برگرفته از رهنمودهاي امامان‏عليهم‏السلام مي‏باشد. برعكس آناني كه چهره‏هاي بارز دشمني با پيامبرعليهم‏السلام و اهل بيت مكرمشان بودند، همانند ابوسفيان، معاويه،یزید و... نام‏هاي آنان در اسم گذاري‏هاي شيعيان از رونق افتاد و كم كم متروك شد. اين سخن مربوط به قرن‏هاي بعدي است.
اگر در بين اسامي فرزندان امامان‏عليهم‏السلام دقت شود، متوجه می شویم که اگر چه در زمان علی 0ع) چون این نام ها مروبوط به فرهنگ آن دوره بود ، نه علم برای افراد خاص ، بر روی فرزندان خود می گذاشتند ، اما در امامان متاخر ، به هیچ وجه از این نام ها در میان فرزندان آنها خبری نیست.
بنابراين اسم گذاري‏ها برگرفته از فرهنگ اجتماعي است و در زمان امام علی عليه‏السلام اين امر؛ يعني نامگذاري به اسم عمر به معنای دوستی با او نبوده است ، اما وجود این نام ها در میان فرزندان امام رضا و... شاید می توانست به این معنا باشد.