شأن رسالت پيامبر چیست؟

پرسش:

چرا قرآن كريم در يك جا تنها شأن رسالت پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)را رحمت براى جهانيان و در جايى ديگر، بشارت و انذار معرفى مى كند؟
پاسخ:

با سلام وعرض ادب
 دو مورد مذكور در پرسش، يكى آيه 107 سوره انبياست كه مى فرمايد: (وَ ما اَرسَلناكَ اِلاّ رَحمَةً لِلعالَمين؛ ما تو را جز براى رحمت جهانيان نفرستاديم.)و ديگرى آيه 56 سوره فرقان است كه مى فرمايد: (وَ ما اَرسَلناكَ اِلاّ مُبَشِّراً و
نَذيراً؛ ما تو را جز به عنوان بشارت دهنده و انذار كننده نفرستاديم.)
اين دو آيه، هيچ گونه تضادّى با يكديگر ندارند؛ زيرا اوّلى حقيقت و چيستى بعثت پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)را و دوّمى چگونگى تحقّق رحمت را بيان مى كند. نتيجه دو آيه اين است كه حقيقت بعثت پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)، برخوردارى مردم از رحمت و لطف وجود آن حضرت است؛ اما اين رحمت به وسيله بيان بدين اسلام ـ كه جوهره اش بشارت به بهشت جاويدان و انذار از دوزخ و بدختى هاى دنيا و آخرت است ـ تحقّق مى يابد.
آيا اگر كسى بگويد: «وظيفه معلّم تنها رشد دادن شاگردان است» و سپس ادامه دهد كه: «تنها وظيفه معلّم، آموختن علم و دانش به شاگردان است.» ما اين دو سخن را متضاد مى بينيم؟ خير؛ زيرا مى فهميم كه رشد دادن دانش آموزان به وسيله آموزش تحقّق مى يابد.
پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) مايه رحمت براى جهانيان است، امّا اين رحمت در چهره بشارت وانذار و هدايت و راهنمايى نمود پيدا كرده است.