پدرم درباره رفتار ما با پسرهاي فاميل حساسيت به خرج مي‏دهد!

پرسش:

پدرم رفتار ما با پسرهاي فاميل چون پسر عمو، دايي و حساسيت به خرج مي‏دهد و اجازه نمي‏دهد كه با آن‏ها به صحبت بپردازيم و يا در داخل اتاق به تماشاي تلويزيون و غيره مشغول شويم. آيا اين كار صحيح است؟

پاسخ:

سلامو ادب

قبل از پاسخ دادن به سؤالتان مي‏بايست مقدمه ‏اي را بيان كنيم.
انسان موجودي مدني و اجتماعي است و در روابط محتاج به همنوع مي‏باشد.
احتياجاتي كه نوع بشر نسبت به يكديگر پيدا مي‏كنند، متفاوت است. احتياج در معيشت، احتياج در فراگيري علوم و صنايع، احتياج در معاملات و عقود. نياز به رفاقت‏ها و دوستي‏ها .
اما احتياج ديگري وجود دارد كه شايد از همه مهم‏تر باشد و آن احتياج زن و مرد نسبت به هم است كه به واسطه داشتن غريزه‏هاي خاصي لازم مي‏شود.
تمام اديان و شريعت هايي را كه پيامبران براي هدايت بشر به ارمغان آورده‏اند، مي‏گويد: بشر عاقل آفريده شد تا خوب و بد را تشخيص دهد. با اين حال عقل نمي‏تواند بد و خوب بسياري از امور را تشخيص داده و راهكار اجرايي نشان دهد، مثلاً در بحث غريزه و تمايلات جنسي، عقل محكوم قدرتي به نام نفس و شهوت است و يا در بحث قدرت‏طلبي، مال دوستي، افزون خواهي و دنيا پرستي، عقل مقهور است. به همين جهت خداوند عالم پيامبران را فرستاد تا مردم را به راه راست هدايت و عقلشان را در مسير بهبودي راه بيندازد.
از جمله اديان الهي دين اسلام مي‏باشد كه آخرين و برترين و كامل‏ترين دين است و توسط پيامبر گرامي اسلام، از طرف خداوند متعال به مردم عرضه شد. دين اسلام در تمامي آداب و رسوم و شئون اجتماعي توصيه و دستورهايي دارد. از جمله آن‏ها حفظ حريم در روابط زن و مرد و پرهيز از آداب و معاشرت‏هاي ولنگار است. خداوند متعال در قرآن مي‏فرمايد: "به مردان مؤمن بگو ديدگان را (از نظر بازي) فرو گذارند و ناموسشان را محفوظ بدارند. اين براي آنان پاكيزه‏تر است. بي گمان خداوند به آنچه مي‏كنند، آگاه است.
و به زنان مؤمن بگو: ديدگانشان را فرو گذارند و ناموسشان را محفوظ بدارند و زينتشان را جز آنچه آشكار است، آشكارنكنند. روسري هايشان را بر گريبانهايشان بيندازند و زينتشان را آشكار نكنند، مگر بر شوهرشان يا پدرشان يا پدران شوهرشان يا پسرانشان يا پسران شوهرشان يا برادرشان يا پسر برادرشان يا پسران خواهرشان".(1)
علاوه بر آيات، روايات بسياري در اين باب آمده است كه زن و مرد اجنبي و نامحرم نمي‏توانند در مكان خلوت، كنار هم باشند، هر چند به دعا و يا نماز مشغول شوند. علت اين مسئله كاملاً مشخص است كه انسان همواره نسبت به جنس مخالف، ميل و هوس دارد، و اين جزء غريزه‏هاي انسان و سرشت او است.
آفرينش راي انسان چنين مقدر كرده است. رابطه زن با مرد و يا به عكس جايز دانسته نشده است مگر در موارد محرميت، مثلاً زن در مقابل شوهر يا پدر و يا جد و برادر و برادر زاده يا خواهر زاده و عمو و دايي، يا مرد در مقابل زن، مادر، مادر زن، خاله، عمه، مادر بزرگ، برادر زاده و خواهرزاده.
به جز زن و شوهر كه نسبت به يكديگر كاملاً محرم هستند و اصولاً يكي از علت‏هاي زناشويي، تمتع و بهره مندي متقابل است، آن‏ها با ديگر محارم و افراد نامحرمي چون پسر عمو، پسر خاله، پسردايي و پسر عمه رفتاري جدا دارند، چون ايشان هر چند خويشاوندي و نسبت فاميلي دارند، ولي در نظر اسلام، پسر خاله و پسر عمه و پسر دايي و پسر عمو با محرم‏هاي ديگر تفاوتي ندارند، همان طور كه در آيه اشاره به افراد محرم شده است.
پس به نظريات پدر و عمويتان احترام بگذاريد، زيرا آن‏ها افرادي متشرع و ديندار هستند. دين اسلام مي‏گويد: دو نفر نامحرم خصوصاً جوان نمي‏توانند در يك اتاق باشند، زيرا حضور دو نامحرم در محيط خلوت، موجب جاذبه‏هاي شيطاني مي‏شود، اگر چه آن دو با يكديگر نسبت نزديكي داشته باشند.
دين مقدس اسلام در اين گونه موارد وسواس زيادي به خرج مي‏دهد و حتي در بيانات معصومان(ع) سفارش شده است كه وقتي فرزندان در يك خانه به سن ده سالگي برسند، بايد رختخواب هايشان از يكديگر جدا شود.(1) در اين روايت حداكثر سن مجاز تا ده سالگي و در بعضي روايت‏ها تا شش سالگي آمده است كه بستگي به نظر و تشخيص والدين و رفتار فرزندان دارد. احاديث مربوط اشاره به داخل منزل و افراد محرم چون برادر و خواهر دارد. پس اگر از اين سن گذشته و وارد مرحله نوجواني و جواني شده‏اند، پيش‏گيري‏هاي وسيع‏تري بايد انجام شود و مثلاً برادر و خواهري كه نوجوان يا جوان هستند، نمي‏بايست در يك اتاق خلوت و به دور از حضور پدر و مادر به استراحت بپردازند. پس تربيت نقش اساسي و پرهيز دهنده‏اي در تمام شئون زندگي دارد.
علما و فقها در باب اجتناب از ارتباط با نامحرم و حضور در محل خاص مثل اتاق دربسته و يا مكان‏هاي خلوت مي‏فرمايند: "بودن مرد و زن نامحرم در محل خلوتي كه كسي در آنجا نيست و ديگري هم نمي‏تواند وارد شود، حرام است، چه به ذكر خدا مشغول باشند يا به صحبت. خواب باشند يا بيدار. نمازشان هم در آن جا صحيح نيست، ولي اگر طولي باشد كه شخص ديگري بتواند وارد شود يا بچه‏اي كه خوب و بد را مي‏فهمد، در آن جا باشد، اشكالي ندارد".(2)
پس اگر مي‏بينيد بزرگترها مثل پدر و مادر، دايي، عمو و پدر بزرگ در رفتار شما با فرزندانشان حساسيت

واحد پاسخ به سؤالات دفتر تبليغات اسلامي