چرا شیعه خود را برتر می داند؟

پرسش:

شیرزاد:سلام آقاي طلبه پاسخگو

اسم شما رو كه نمي دونم . سوال داشتم كه اميدوارم جوابش رو از شما بگيرم

در آياتي از قرآن از سوي يهود نقل شده كه اين قوم خود را برتر از ديگران مي دانستند و حتي مي گفتند اگر هم گناهكار باشيم چند روزي بيش آتش جهنم به ما نمي رسد و يا از اين دست موضوعات كه نتيجه اون خودبرتر بيني اونهاست .

شبيه اين موضوعات در برخي بينش هاي افراطي شيعي ديده ميشه . در جايي كه گفته ميشه شيعه ها همگي به نام شيعه بودن از شفاعت ائمه برخوردار ميشن و گناهشون بخشيده ميشه . يا اينكه گفته ميشه كه ديگر مذاهب و فرق ديني مورد قبول نيست و فقط شيعه ها هستن كه به رستگاري ميرسن.

همچين ديدگاهي شبيه به ديدگاه يهوديان نيست و نميشه گفت كه در كجا از خدا تضميني داريم كه شيعه به جهنم نيفته

پاسخ:

با سلام و عرض ادب

دوست عزیز در جواب سوال شما عرض کنم که یهود قومی است که خود را برتر می داند و شیعه مذهبی است که خود را برتر می داند و حال هر قوم و ملیتی که باشد مهم نیست و از هر قوم و ملیتی که باشد اما شیعه باشد مذهب برتر را دارد.

یهود قائل است که نژادش برتر است و دیگران بلا نسبت همچون حیوان اما شیعه چنین نظری ندارد بلکه برای همه ان سانها ارزش قائل است و حتی برای غیر شیعه هم احترام قائل است و سعی در هدایت آنها دارد اما یهود غیر خود را ارزش هدایت کردن نمی داند.

اینکه شیعه قائل به شفاعت تنها خودشان می باشد خوب با توجه به انتخابی است که در مذهب و دین داشته اند و این یک امر طبیعی هست و ربطی به مقایسه شما ندارد. البته شیعه شفاعت رو مختص به شیعه تنها نمی داند و ممکن است غیر شیعه هم مورد شفاعت قرار بگیرد.

و کسی هم نگفته است که شیعه جهنم نمی رود بلکه شیعیان هم مثل دیگر مذاهب و ادیان اگر گناه کرده باشند مورد عذاب قرار می گیرند و باید جوابگو باشند و تنها این مسئله است که تا ابد در جهنم نمی مانند و آن هم بخاطر این است که از امت رسول خدا هستند و راه درست رو انتخاب کردند.

در کنار این نکات عرض کنم که مسلما اسلام و بعد شیعه نسبت به دیگر ادیان و مذاهب  برتر می باشد.

برتری مذهب تشیع نسبت به سایر مذاهب به جهت "حق" بودن آن است، و دین حق در هر دوره ای منحصراً فقط یک دین است. خدای متعال در هر برهه ای دارای یک شریعت است و هر دین غیر از آن یا از اساس باطل و دروغ است و یا منسوخ و منقرض.

تعدد ادیان الاهی و مذاهب آسمانی که تاکنون بر بشریت نازل گردیده، تعدد طولی است نه عرضی، بدین معنا که دین جدید ناسخ و مکمل دین پیشین است و با آمدن دین جدید تاریخ مصرف دین قبلی منتفی و از رسمیت می افتد و جای خود را به دین جدید می دهد و بر همه لازم است که از آیین جدید پیروی نمایند و به آن ایمان بیاورند. برای همین در متون مقدس و نصوص دینی، از کسانی که به دین جدید ایمان نمی آورند، به عنوان "کافر" یاد می شود.

اسلام آخرین و کامل ترین دین است که برای بشر فرستاده شده و خداوند دینی جز اسلام را نخواهد پذیرفت. "ان الدین عندالله الاسلام"؛(1)بدون تردید دین در نزد خدا فقط اسلام است. "و من یبتغ غیر الاسلام دینا فلن یقبل منه"؛(2) هر کس آیینی جز اسلام را برگزیند از او پذیرفته نخواهد شد.

متأسفانه مسلمانان نیز همانند اقوام و صاحبان ادیان گذشته به مذاهب گوناگونی متفرق شدند و قطعاً همه آنان در آن واحد بر حق نخواهند بود، پیامبر گرامی اسلام فرمود: "ان امّتی ستفرق بعدی علی ثلاث و سبعین فرقة، فرقة منها ناجیة، و اثنتان و سبعون فی النار"؛ پیروان من بعد از من به هفتاد و سه فرقه متفرق خواهند شد، تنها یک گروه نجات پیدا می کنند و هفتاد و دو فرقه دیگر اهل آتش خواهند بود.(3) مذهب حقه و فرقه ناجیه در میان مذاهب اسلامی مذهب شیعه اثنی عشری است و تشیع، همان اسلام راستین و حقیقی است. پیامبر گرامی اسلام فرمود: "ایها الناس انی ترکت فیکم ما ان اخذتم به لن تضلوا، کتاب الله و عترتی اهل بیتی"؛ مردم! من در میان شما چیزی به ودیعت نهادم که اگر بدان اخذ کنید هرگز گمراه نخواهید شد، کتاب خدا و عترت خودم، یعنی اهل بیتم(4)

ابوذر غفاری صحابی ثقه و جلیل القدر پیامبر خدا (ص) نقل می کند: "سمعت النبی (ص) انه قال: الا ان مثل اهل بیتی فیکم مثل سفینة نوح فی قومه، من رکبها نجی و من تخلف عنها غرق"؛. بدانید: من از پیامبر (ص) شنیدم که فرمود: مثل اهل بیت من در میان شما مثل کشتی نوح برای قوم نوح است، هر که در این کشتی نشیند نجات یابد و هر که تخلف کند غرق گردد(5)

اساس و پایه مذهب تشیع، توحید و عدل و نبوت و امامت و معاد است، و شیعه قائل به امامت دوازده امام معصوم (ع) به عنوان جانشین پیامبر اسلام (ص) می باشد که اول آنان علی (ع) و آخر آنها مهدی (عج) است.

منابع:

[1]. آل عمران، 19.

.[2] آل عمران، 85.

[3]. الابانة الکبری، ابن بطة، ج 1، ص 3؛ خصال، ص 585.

[4]. کنزالعمال، ج 1، ص 44، باب الاعتصام بالکتاب و السنة.

[5]. المستدرک علی الصحیحین، ج 3، ص 151.