چرا من گاهی الکی غمگین میشم؟؟!! چرا یهو ناامید میشم و انگیزه ام رو برای رسیدن به هدفم از دست میدم؟؟!! چرا وقتی غمگینم شروع میکنم به منفی بافی؟؟!!چرا تو این شرایط هیچ نقطه روشنی رو نمی بینم؟؟!!چرا من کم میارم تو زندگیم؟؟!!چرا زبون به ناشکری باز میکنم؟؟!!

چرا وقتی توی این حالتم دیگه به همه چیز بدبین میشم. دائما میگم تلاش منی که تو باتلاقم دست و پا زدن بیخود و چه فایده داره و دیگه حاضر نیستم با این چشمهای بدبینم کورسو نوری رو هم ببینم.ناامید ناامید میشم و بدبخت تر از خودم آدمی رو تو کره خاکی نمی بینم.

در حالیکه اگه من کمی با خودم منصفم باشم و تصور کنم که بهم بگن امروز قرار همه عالم غم و غصه هاشون بیارن و بریزن وسط میدون و هر کس هر دردی رو دوست داره برداره. آیا من درد خودم رو نمیگیرم و فرار نمیکنم؟آخه وقتی می بینم و نگاه سطحی به این دردها می اندازم می بینم درد من در مقابل درد مردم دردی نیست.پس چی شده که من دیگه تاب و تحملم در مقابل مشکلم از دست دادم.توی این مدت بقدری فکرم درگیر این موضوع بود که من چم شده ؟؟ ی حسی اون ته ته های دلم بهم میگفت باید ی موشی تو زندگیم باشه که این موشه نقشش رو خیلی دقیق و ظریف عالی بازی میکنه که منو به حالت ماتم زده میکشونه و باعث میشه که دور و ورم رو نبینم.

نمیدونم چی شد ولی از لطف خدا که هیچ وقت بنده هاش رو تنها نمیزاره بصورت کاملا تصادفی با آیه 10 سوره مبارکه مجادله برخورد کردم که می فرمایند:همیشه نجوا و راز از(نفوس شریره) شیطان است که می خواهد مومنان را دلتنگ و پریشان خاطر کنددر صورتی که هیچ زیان به آنها نمی رساند جز آنکه امر خدا باشد و مومنان باید همیشه بر خدا توکل کنند.

چقدر خدا خوب موش زندگی منو میشناسه ،چقدر دقیق راهنمایم میکنه که تا من نخوام هیچ کس و هیچ چیز نمی تونه به تو ضرر برسونه فقط کافیه که توکلت به من باشه.دیگه جایی برای دلهره و نگرانی من باقی می مونه؟

گر نگهدار من است که من میدانم شیشه را در بغل سنگ نگه دارد.

منبع:http://questions-of-mymind.blogfa.com/