سلام
پس منتظر جواب طلبه پاسخگو می مانم

عبادی .
دست بر دار از این شبهه تراشی .
سوال دیگر مطرح کن .
تازه به تازه .
چرا این قدر شبهه تراشید ؟؟؟؟؟؟

سلام
با همه احترامی که به ایشان قائلیم سوال میکنیم
1-
فرمودید این قضیه شخصی و منطقه ای است!!
سوال اینست با چه قرینه داخلیه و خارجیه به این مطلب رسیدید؟؟این ادعا را چگونه ثابت می کنید؟؟
2-
فرمودید در شرائط خاص روایت از زنان قدح کرده!
سوال اینست چه شرائطی بوده ؟آن شرائط خاص که موجب این قدح شده چه بوده؟؟
3-
اگر این قسمت روایت چنین باشد نظر جنابعالی در مورد سائر قسمتها چیست؟؟آنها هم در منطقه خاص و شرائط خاص بودند؟؟
وحدت سیاق و همراه و هم ردیف ذکر کردن اینها حکم واحد را برای همه این موارد نمی طلبد؟؟؟؟؟؟؟؟
4-
قیاس به روایت فقهاء بالحسد شد!
سوال اینست فقهاء واقعا نسبت به رذائل دیگر با رذیله حسد تهدید می شوند آیا به نظر شما زنان هم مهمترین تهدیدشان بی وفایی است؟؟
بلکه ظاهرا آمار بی وفایی و تهدید جدی بی وفایی برای آقایان است یک زن با مرد معتاد و مریض وجانباز سالیان سال می سازد ولی مرد چنین نیست........
زمینه و مظنه بی وفایی در مردان بیشتر است اگر قبول نداری از دوستان نظر سنجی کن

واقعا حسود نصیحت نمیکند و دشمن مهربانی و...ندارد تنها نظنه نیست هست در ذات حسود و دشمن و...این قابلیت است که انتظار چنین کارهایی از آنها نیست آیا در مورد زن هم چنین است؟؟انتظار وفا از او نیست ؟؟؟؟؟

آيت الله جوادي آملي در کتاب زن در آینه جلال وجمال در توضيح اين روايت به تبيين بحث هشدارهاي تربيتي و بيان اينكه برخي روايات ناظر به قضاياي شخصيه و يا منطقه اي است ميفرمايند :
در بعضى از روايات نيز آمده است: «چند چيز از چند نفر محال است: يكى از موارد اين است كه وفا، از زن محال است.»
مضمون اين روايات ناظر به اين است كه هركسى در رشته خود مبتلاست، نه اين كه فقه بد است‏ يا فقيه حسود است، بلكه يعنى بايد مواظب بود كه اين خطر در اين رشته راه پيدا نكند. پيامبران الهى كه مربيان بشرند از يك سو مى‏گويند:
«الفقهاء امناء الرسل‏»
اينها امين و وارث پيغمبرند، و از سوى ديگر هشدار مى‏دهند كه مبادا گرفتار حسد بشويد و در اثر گناه حسد بسوزيد، چون شما در مظنه رشكيد وزمينه حسد در شما هست. بنابرين همانطورى كه اين روايت تنقيص فقه يا فقاهت وفقيه نيست، آن روايت‏خمسه نيز تنقيص زن نيست.
اكثر اين روايات يا نظير قضاياى شخصيه است ‏يا با توجه به شرايط مخصوص آن عصر يا آن موضوع است، نظير آنچه كه درباره خواص بعضى اشيا نقل شده است. مثلا اين كه گفته مى‏شود فلان ميوه اين همه خاصيت را دارد، آيا براى همه مردم داراى اين خاصيت است‏يا براى مردم همان منطقه؟ گاهى ميوه‏اى در منطقه‏اى رشد مى‏كند كه خداى سبحان براى تامين نيازهاى مردم همان منطقه آن ميوه را رويانيده وبراى مردم مناطق ديگر آنچنان سودمند نيست. جملات و امثال و حكم منطقه‏اى و اقليمى را، نبايد به عنوان قضاياى طبيعى يا حقيقى تلقى كرد. همچنان كه گاهى قدح و مدح اقرار واشياء هم‏اينچنين است، اگر چنانچه در شرايط خاصى از گروه مخصوصى مدحى يا قدحى به عمل آمده است، نبايد اينها را به عنوان قضاياى طبيعيه يا حقيقيه تلقى كرد. ويا مبناى اصلى از اصول كلى واساس يك انديشه اسلامى باشد. وتشخيص اين احاديث‏به عهده فقيه اسلام شناس است. *