سلام و عرض ادب
این کار اسمش استمناء نیست بلکه لواط است.
لواط یکی از گناهان کبیره از نظر دین اسلام است و از آن به شدت نهی شده و اشخاصی که مرتکب این عمل می شوند مورد عذاب الهی هستند. در احادیثی که از معصومان (ع) در رابطه با لواط نقل شده، کسانی را که مرتکب عمل لواط می شوند بسیار مذمّت کرده اند؛ در این جا به عنوان نمونه به چند مورد اشاره می شود:
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «اگر کسانی را در حال انجام لواط پیدا کردید، هر دو را بکشید لواط زنا است بلکه زشت‏ترین صورت آن است.»(1)
امام رضا (ع) می فرماید: «اگر سزاوار بود شخصی دو بار رجم وسنگسار گردد، حق همین لواط کنندگان است… ».(2)
پیامبر اکرم ‏(ص): «بوی بهشت به مشام کسی که مورد هم جنس گرایی واقع می‌شود، نخواهد رسید».(3)
شخصی از حضرت امام صادق (ع) درباره لواط سؤال کرد، آن حضرت فرمود:« لواط، کفر است به آنچه را که از طرف خداوند بر پیامبر نازل شده است».(4) در روایات دیگر نیز، لواط کفر به خداوند شمرده شده است.»(5)
پیامبر اکرم(ص) فرمود: «خداوند هفت طائفه را در بالاتر از آسمان های هفت گانه، لعن فرموده و از رحمت واسعه خود دور نموده است. پس یکى از آنها را سه مرتبه لعن فرموده… ملعون است، ملعون است، ملعون است، هر که عمل قوم لوط را انجام دهد…».(6)
بنابراین، از نگاه احادیث، لواط در حکم کفر به خداوند است و اگر کسی که مرتکب چنین عملی شده، توبه واقعی نکند در قیامت جایگاهش جهنم است؛ بنابراین، باید از چنین گناه بزرگی دوری کرد.
از امام صادق (ع) نقل شده که رسول خدا (ص) فرمود: « هر که با پسرى آمیزش کند، روز قیامت با حال جنابت وارد مى ‏شود و آب دنیا او را پاک نمى ‏گرداند و خدا بر او خشم مى‏گیرد و او را لعنت مى‏کند و جهنّم را- که بد سرانجامى است- براى او آماده مى ‏سازد.»(7)

1. علامه حلى، نهج الحق و کشف الصدق، ص ۵۴۷، ناشر، دار الکتاب اللبنانی، چاپ اول، بیروت‏، سال ۱۹۸۲ م‏.
2. محدث نورى، مستدرک الوسائل، ج ۱۸ ص ۸۲، مؤسسه آل البیت (ع) قم، ۱۴۰۸هـ ق.
3. مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۱۵، ‌ص ۳۲۰، ناشر، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، تهران، ۱۳۷۴ ش.
4. حرّ عاملی، محمد بن حسن بن علی‏، وسائل الشیعه، ج۲۰، ص ۳۴۰، مؤسسه آل البیت (ع)، قم، چاپ اول، ۱۴۰۹ق ‏: مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإِسْنَادِهِ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ بَکْرِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ حُذَیْفَةَ بْنِ مَنْصُورٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنِ اللِّوَاطِ فَقَالَ مَا بَیْنَ الْفَخِذَیْنِ وَ سَأَلْتُهُ عَنِ الَّذِی یُوقِبُ فَقَالَ ذَاکَ الْکُفْرُ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَى نَبِیِّهِ (ص‏).
5. وسائل الشیعه، ج۲۰، ص ۳۳۹؛ علامه مجلسی،بحارالانوار، ج ۱۲، ص۱۶۷، و ج۷۶، ص ۶۷، مؤسسة الوفاء بیروت لبنان، قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ اللِّوَاطُ مَا دُونَ الدُّبُرِ وَ هُوَ لِوَاطٌ وَ الدُّبُرُ هُوَ الْکُفْر.
6. حسینى شاه عبدالعظیمى، حسین بن احمد، تفسیراثناعشری، ج۴، ص۱۳۲، انتشارات میقات‏،تهران،چاپ اول، ۱۳۶۳ش؛ سیوطى، جلال الدین، ‏الدرّ المنثور فی تفسیر المأثور، ج ۳،ص ۱۰۱،کتابخانه آیة الله مرعشى نجفى‏، قم، ۱۴۰۴ق.
7. صابرى یزدى، على رضا، انصارى محلاتى، محمد رضا، ‏ الحکم الزاهرة ، ترجمه انصارى، ص ۶۰۹، مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامى، چاپ دوم‏، قم،‏ ۱۳۷۵ ش‏.

از آیات متعدد قرآن مجید استفاده مى ‏شود که هر چند گناهان انسان زیاد و بزرگ باشد، اما انسان نباید از رحمت و مغفرت الهی نا امید شود؛ زیرا خداوند متعال وعده آمرزش داده است.1
خداوند متعال که آفریننده انسان بوده و به تمام ویژگی های او آگاه است، پاک شدن از همه گناهان (هر چند گناهان بزرگ باشند) را ممکن دانسته و همگان را به تلاش و مجاهدت نفس برای رسیدن به آن دعوت فرموده و وعده آمرزش و عفو داده است، تا جایی که نا امیدی از عفو و بخشش الهی را بالاترین و بزرگترین گناه شمرده است. 2
بنابر این اگر انسان مرتکب هر نوع آلودگی و گناه از جمله مرتکب این عمل زشت شود و بعد از آن واقعاً پشیمان شده و توبه کند امید است که انشاءالله توبه اش پذیرفته شود و مورد لطف و عنایت پروردگار قرار گیرد.
لذا برای طلب بخشش باید توبه کنید و واقعی هم باشد و نباید مجدد به سمت این گناه برگردید و با اعمال صالح جبران کنید تا خدای متعال ان شالله ببخشند.

1. زمر ،53: قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ.
2. اقتباس از سؤال 798 (سایت: ۸۶۰)، راه های پاک شدن از گناه.