چرا با وجود عزادارى امام حسين(ع) فساد در اين جامعه زياد است؟

پرسش:

مى خواستم بدانم كه چرا مردم ما زمانى كه عزادارى ها برگزار مى شود، مانند عزادارى امام حسين(ع) آن را با شور و شوق برگزار مى كنند، ولى فساد در اين جامعه زياد است؟

پاسخ:

با سلام و ادب خدمت شما پرسشگر گرامی

عظيم ترين سرماية روحى شيعه، عشق به اباعبدالله الحسين(ع) و برپايى عزادارى براى حضرت است. در ساية همين عشق و شور، ياد حسين و عاشورا زنده مانده و با مرور زمان، قيام حسينى كهنه و فرسوده نگرديده است. اين عشق، امرى خدادادى و فراتر از محاسبات مادى و ظاهرى است. امام صادق(ع) مى فرمايد: «براى كشته شدن حسين(ع) حرارتى در دل هاى مؤمنان است كه هرگز سرد نخواهد شد».(1)
محبت حسين بن علي(ع) نه تنها در دلِ زمينيان است،‌ بلكه عرشيان نيز او را دوست مى دارند.

اى آميخته مِهرت با دل كرده عشق تو مرا دريا دل
بذر عشقى كه به دل كاشته ام جز هواى تو ندارد حاصل
از مى عشق تو، عاقل مجنون وز خُم مهر تو مجنون، عاقل
گر شود كار جهان زير و زِبَر نشود عشق تو از دل زايل

در عين حال بايد اذعان كرد كه عزادارى ها در مواردى فلسفة ‌خود را فراموش مى كند و تنها به ابراز احساسات و تحريك عواطف بسنده مى شود. اگر عزادارى به مفهوم واقعى انجام گيرد، به تعبير استاد مطهرى عزادارى حسين بن على يك حركت است، يك موج است، يك مبارزة اجتماعى است.(2)

محبتى كه در دل شيعيان است، بجا است و اگر آنان را به هم رنگى و هم سويى و سنخيت فكري، اخلاقى و عملى با مولايشان بكشد و در گفتار و كردار، شيعة حسين باشند، عزادارى به عنوان عامل بازدارنده از گناه و فساد مطرح خواهد بود. بنابراين اگر با وجود عزاداري، شاهد فساد در جامعه مى باشيم، دليلش عدم بهره بردارى صحيح از عزادارى و جهت ندادن به مراسم و فراموش كردن فلسفة عزادارى است.

1. جواد محدثي، فرهنگ عاشورا، ص 315.
2. استاد مطهري،‌ نهضت هاى اسلامى صد سالة اخير، ص 89.