سلام
1-
اینکه در غم و اندوه روزه میگرفتند واجب بوده یا مستحب؟؟؟جمعی بوده یا فردی؟؟
اگر کسی غمگین نمیشد روزه نمی گرفت؟؟
2-
مدت روزه آنها چند روز بوده است؟؟؟(چند روز از روزه ما بیشتر بوده)؟
3-
سند اینکه روزه امت سابقه بیشتر بود چیست؟؟؟
روایت علل صحیحه است؟؟
4-
مبنای تعداد روزهای روزه آنها چه بوده؟؟چه خصوصیتی بوده که ما بخاطر خطای آدم سی روز میگیریم ولی امتهای قبل این خصوصیت را نداشتند؟؟؟

باسلام وتشکر از شما .
بر خلاف تصور شما از تورات و انجيل فعلي بر مي آيد كه روزه ميان يهود و نصارا بوده، اقوام و ملل ديگر هنگام رو به رو شدن با غم و اندوه روزه مي گرفته اند، چنان كه در "قاموس كتاب مقدس" آمده است:
روزه به طور كلي در تمام اوقات ميان هر طائفه و هر ملت و مذهب، در موقع ورود اندوه و زحمت غير منتظره، معمول بوده است.(1)نيز از تورات بر مي آيد كه موسي (ع) چهل روز روزه داشته و حضرت مسيح (ع) نيز چهل روز روزه داشته است.(2)اما در اسلام به تصريح قرآن روزة ماه مبارك رمضان كه ماه نزول قرآن است، واجب شده و مدت روزه را يك ماه قمري يعني 29 يا 30 روز اعلام كرده است. در فلسفه اين حكم روايتي نقل شده است كه چند نفر يهودى محضر رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلم مشرف شده و داناترين آن ها مسائلى چند از حضرتش پرسيد .در بين سؤالات عرضه داشت: براى چه خداوند سى روز، روزه بر امّتت واجب كرده و بر امم سابقه بيش تر از سى روز لازم قرار داده بود؟
فرمود: وقتى جناب آدم عليه السّلام از شجره منهيّه تناول نمود، آنچه خورده بود، مدّت سى روز در شكمش باقى ماند، پس حق تعالى بر ذريّه او واجب كرد كه تا سى روز گرسنه و تشنه باشند . آنچه را كه در بين اين سى روز مى‏خورند و در خوردن مجاز هستند، تفضّلى است از ناحيه حق تعالى. همين حكم بر جناب آدم نيز ثابت بود. بارى حق حكم مزبور را بر امّت من واجب گردانيد(3)
پي نوشت ها:
1.مكارم شيرازي، تفسیر نمونه، چ دار الکتب الاسلامیه، تهران، 1379ه ش.ج1، ص 633، به نقل از قاموس كتاب مقدس ، ص 427.
2. همان.
3. شيخ صدوق، علل الشرايع ،ترجمه ذهني تهراني،چ مومنين ، قم 1380 ه ش ،ج‏2، ص231.