چرا دست دادن با نامحرم حرام است؟

دانشور

زیر مجموعه: احکام

دسته: شناخت فلسفه احکام

شهریور 01,1395-2:08 ب ظ

بازدید: 1649

پرسش:

چرا دست دادن با نامحرم حرام است و چرا رابطه زناشويي زن و مرد نامحرم - با توجه به رضايت طرفين - حرام است ؟

پاسخ:

با سلام و ادب

سؤال شما برگشت به اين پرسش دارد كه انجام گناهان چه ايرادي دارد؟ اصلاً معقول نيست كه خداوند به خاطر انجام گناهان افراد را به جهنم ببرد و رضايت طرفين به هنگام انجام گناهان كافي است.
در اين صورت بايد گفت كه چنين نظري به اين معنا است كه آمدن پيامبران از طرف خداوند و نزول كتاب‏هاي آسماني و بيان احكام و... نادرست و بيهوده است. هم‏چنين خداوند آدميان را خلق كرده كه مانند ديگر موجودات (حيوانات و جانوران) رها باشند و هيچ مقصودي از آفرينش آدميان در كار نيست و آدميان كمال و تعالي ندارند.
سؤال كرده‏ايد كه اين گناهان (به خصوص ارتباط و آميزش جنسي خارج از نهاد خانواده) چه ايرادي دارد؟ پاسخ آن است كه:
اولاً: احكام ديني براساس قرارداد و اعتبار محض نيست. آنچه در اسلام حرام يا حلال و يا واجب شده، به خاطر مصالح و مفاسدي است كه در اين امور وجود دارد. بهشت و جهنم نيز يك امر جداگانه‏اي نيست كه خداوند در جايي فراهم آورده باشد و گناه‏كاران و يا نيكوكاران را به آن جا ببرد؛ بلكه صورت واقعي و باطني همين اعمال ما است كه در آخرت به صورت نعمت‏هاي بهشتي و يا شدايد و غذاب‏هاي دوزخي نمود پيدا مي‏كند.
اين سخن‏هاي چو مار و عقربت مار و عقرب گردد و گيرت دمت
و به علاوه گناهان در همين دنيا نيز آثار وضعي خاصي در طبيعت دارد؛ همان طور كه اعمال نيك در همين دنيا آثار وضعي دارد.
ابر نايد پي منع زكات از زنا افتد و با اندر جهات
ثانيا: از نگاه اجتماعي مي‏توان به گونه ديگري پاسخ داد: نهاد خانواده اساس زندگي اجتماعي متعالي و اخلاقي است و اگر ارتباط خارج از نهاد خانواده مجاز باشد، در اين صورت افراد رغبت به تحمل مشكلات و گرفتاري‏هاي زندگي خانوادگي نخواهند داشت و نهاد خانواده تضعيف خواهد شد.
با تضعيف نهاد خانواده، نسل آدميان كاستي مي‏گيرد و فرزندان از مهر و محبت و تربيت و ديگر نيازمندي‏هاي روحي، رواني و اجتماعي محروم خواهند شد و سپس در اجتماع محروميت‏هاي خود را بروز داده و زندگي اجتماعي را با مشكلات و بحران‏هاي اخلاقي - اجتماعي روبه رو خواهند ساخت؛ يعني، به طور خلاصه زير پا نهادن موازين اخلاقي و حقوقي مربوط به نهاد خانواده و آميزش جنسي، نخست بحران در نهاد خانواده و سپس بحران در نهاد تعليم و تربيت و بحران اجتماعي به وجود خواهد آورد. به علاوه انسان‏هاي محروم از خانواده و همسر و فرزند، دچار اختلال و مشكلات روحي، رواني و شخصيتي مختلفي مي‏شوند.
ممكن است به نظر بيايد كه يك دست دادن ساده دختر و پسر نامحرم و يا يك آميزش نامشروع مخفيانه، چنين ابعادي نخواهد داشت. بايد گفت كه محدود ماندن چنين اموري به يك يا دو مورد به خاطر حاكميت ارزش‏ها و احكام اخلاقي و ديني در جامعه است و به مرور كه اين ارزش‏ها و هنجارها تضعيف شود، اين گونه امور شيوع پيدا خواهد كرد و به همان بحران‏هاي ذكر شده خواهد انجاميد.
ثالثا: از نظر حقوقي در هر يك از مناسبات و روابط انساني زماني رضايت طرفين كافي است كه آن دو نسبت به شيئي مورد تصرف مالك بوده و جواز تصرف داشته باشند. اما تصرف در ملك ديگري و بدون اجازه او هرگز روا نيست. هر چند متعاملين به آن راضي باشند.
از طرف ديگر تمام عالم و آدم مخلوق خدا و ملك مطلق او است «انا للّه‏ و انا اليه راجعون» . بنابراين هرگونه تصرفي كه انسان‏ها در وجود خود و در جهان طبيعت دارند، تصرف در ملك خدا است و بايد از جانب او مأذون باشند. بنابراين در هر تصرفي، بايد ديد رضاي خدا - كه مالك حقيقي ما و همه هستي است - در آن هست يا نيست و اگر خداوند رابطه و تصرف خاصي را اجازه نداده باشد، صرف رضايت طرفين كافي نيست. بد نيست بدانيد كه در بسياري از موارد كساني كه در امتحانات تقلب مي‏كنند، مي‏گويند ما با رضايت بغل‏دستي از او تقلب كرديم. اما آيا اين رضايت مي‏تواند مجوزي براي تخلف از قانون باشد و اگر چنين نيست، آيا تخلف از قانون خدا كه مافوق قانون بشر است چطور؟

Tags: