مردم مرا متهم به ارتباط با پسری نامحرم کرده اند! چه کنم؟

پرسش:

دختری هجده ساله‌ام. غم تهمت ناروایی که به من زده‌اند، مرا آزار می‌دهد. نمی‌دانم چه کسی و به چه دلیل مرتب تهمت می‌زند و می‌گوید با پسری در ارتباط هستم. دوست ندارم اسمم بر سر زبان‌ها بیفتد. از غصه آرزوی مرگ می‌کنم؟ بگوئید چه کنم؟

پاسخ:

با سلام و احترام خدمت شما دوست عزیز

از این که به ما اعتماد کرده و ما را مَحرم خود دانستید و درد دل‌های خود را با ما درمیان گذاشته‌اید، تشکر می‌کنیم. یکی از راه‌های رسیدن به آرامش ،‌گشودن عقده دل نزد دوستان صمیمی و وفادار و امین است که شما این کار را کرده‌اید. امام صادق ‌(ع) می‌فرماید: «هرگاه یکی از شما به درد و اندوهی دچار شد، برادر خود را آگاه سازد و برخود سخت نگیرد».(1) البته عقده گشایی باید با دقت انجام گیرد و پیش همه کس مطرح نشود.
تهمت و افترا ، بار سنگینی است که افراد قوی را نیز به زانو درمی‌آورد. به شما حق می‌دهیم از حرف‌های ناروا و شکنندة مردم ناراحت باشید.
دختری که اهل گناه نیست، نمی‌تواند شاهد تهمت دیگران باشد، ولی در پرتو هدایت الهی و آموزه‌های دینی و توسل به اهل بیت (ع) می‌توان ابرهای تیره و تار زندگی را کنار زد و  آسمان آبی را نگریست. بیشترین تهمت را در طول تاریخ، بر بزرگان دین و پیامبران و امامان معصوم روا داشته‌اند و زهرآگین‌ترین اتهام‌ها را بر آنها بسته‌اند.
با مروری بر تاریخ اسلام می‌توان برخوردهای تند و تهمت‌های ناروا جاهلان و مغرضان را نسبت به پیامبران آسمانی به ویژه پیامبر اسلام و ائمه اطهار (ع) ملاحظه کرد. امام صادق (ع) به «علقمه» که از تهمت زدن مردم ناراحت شده بود، همین نکته را یادآور شد و فرمود : «مردم را نمی‌توان راضی نگه داشت و جلو زبان آنان را نمی‌توان گرفت. انتظاری داری که برای پیامبران خدا نیز انجام نشده است.
مگر یوسف را متهم نکردند که قصد زنا داشته است ] و به این اتهام سالیان دراز او را در زندان انداختند[؟!
مگر مردم نگفتند: بیماری ایوب کیفر گناهانش می‌باشد؟ مگر به موسی اتهام نبستند؟ مگر تمام پیامبران را جادوگر و دنیا دوست نخواندند؟ مگر نگفتند: مریم از راه نامشروع باردار شده است؟ مگر محمد (ص) را شاعر و مجنون نخواندند؟ مگر نه این است که موسی (ع) از خدا خواست دهان مردم را ببندد تا او را بدگویی نکنند و خداوند پاسخ داد: من برای خود این کار را نکرده‌ام».(2)
راه رویارویی با قضاوت سطحی دیگران و تهمت ناروای آنان ، بی‌توجهی و بی‌اعتنایی به حرکات زشت و جاهلانه است . قرآن مجید یکی از اوصاف پارسایان را بی‌اعتنایی توأم با بزرگواری می‌داند و می‌فرماید: «بندگان خاص خدا کسانی هستند که وقتی جاهلان آنان را خطاب می‌کنند و به سخنان زشت می‌پردازند، در پاسخشان سلام می‌گویند».(3)
سلام، نشانة‌ بی‌اعتنایی توأم با بزرگواری است،‌نه ناشی از ضعف و درماندگی. سلام،‌وداع گفتن با سخنان بی‌رویه و نامعقول آنان است.
راه غلبه بر نگرانی حاصل از تهمت مردم، چشم پوشی و نادیده گرفتن است،‌یعنی خود را به غفلت زدن.
امام علی (ع) می‌فرماید: «با نادیده گرفتن چیزهای کوچک، خود را بزرگ کنید و بر قدر و منزلتتان بیفزایید».(4) روان‌شناسان به اصل تغافل توجه کرده و از آن به عنوان واپس زدگی یاد نموده ‌اند.
البته واپس زدن و تغافل کردن یک عمل غیر عادی است و برای انجام آن نیرویی لازم است که شخصی را در فشار بگذارد و او را به نادیده گرفتن وادار نماید.(5)
دیل کارنگی می‌گوید: «ما صاحب آن خُلق سلیم و روح ملکوتی نیستیم که بتوانیم دشمن خود را دوست بداریم، ولی برای سلامت و خوشی خود باید آن‌ها را ببخشیم و فراموششان کنیم. کنفوسیوس می‌گوید: اگر کسی بدی بکند یا مال شما را برباید، اهمیتی ندارد، بلکه فراموش نکردن و پیوسته به خاطر آوردن آن است که شما را ناراحت می‌کند».(6)
در ضمن تهمت و عیب جویی دیگران ، نشانه بزرگی و عظمت شخص است، زیرا چون در او عیب نیافتند، زبان به تهمت و اتهام گشودند.
هیچ گاه نیز تهمت و اتهام متوجه انسان‌های معلول‌الحال نمی‌گردد، زیرا آنها خود چنین‌اند و نیاز به تهمت نیست.
مطمئناً بزرگ‌ترین شکیبایی و پایداری، صبر در مقابل تهمت‌ها و افتراها است. عظمتی که صابران در درگاه الهی دارند فراموش نکنید، بنابراین محکم و استوار در مقابل تمام تهمت‌ها بایستید و ذره‌ای ضعف و سستی در خود راه ندهید. افکار پریشان مانند قهر با خدا را از خود دور کنید که مطمئناً مونس و همدمی بهتر از او نخواهید یافت.
             تو با خدای خویش انداز و کار دل خوش دار             که رحم اگر نکند  مدعی، خدا بکند
پس هر زمان که از تهمت دیگران احساس ناراحتی کرده یا به ستوه آمده و خسته شدید،
اولاً: به نماز و دعا رو آورید که خداوند در قرآن فرمود: «از صبر و نماز کمک بگیرید».(7)
رسول گرامی (ص) دعا را سلاح مؤمن دانسته است.(8)
در هنگام دعا کردن این احساس به شما دست می‌دهد که شریک غمی ‌یافته‌اید و تنها نیستید.
دوم : با تغافل و بی‌توجهی، روحیه خود را حفظ کنید که تهمت زنندگان را نیز شرمسار خواهید کرد و آنها به اهداف ناپسند و زشت‌شان نخواهند رسید.
سوم: در شرایط فعلی، رفت و آمد خود را به حداقل برسانید و از مواضع تهمت خود را دور کنید. کمتر به مراکز عمومی یا حتی خانه‌های دوستان بروید. سعی کنید دوستان به منزل‌تان بیایند.
چهارم: با توجه به نعمت جمال و زیبایی که خداوند به شما عنایت کرده و شاید همین امر حسودان را به واکنش و تخریب واداشته است، در اولین فرصت مناسب ازدواج کنید که هم در رشد و تعادل روحی مفید است و هم در تقویت ایمان و باز دارندگی از تهمت دیگران.
1 – وسائل الشیعه، ج6، ص 312.
2 – سفینةالبحار، ج2، ص 511، ماده لسن.
3 – فرقان (25) آیه 63.
4 – تحف‌العقول ، ص 224.
5 – محمد تقی فلسفی، اخلاق، ج1، ص 432.
6 – دیل‌کارنگی، آیین زندگی، ص 131.
7 – بقره (2) آیه 45.
8 – اصول کافی، ج4، ص 214.

نظرات (0)

نظر ارسال شده‌ی جدیدی وجود ندارد

دیدگاه خود را بیان کنید

  1. ارسال دیدگاه بعنوان یک مهمان - ثبت نام کنید و یا وارد حساب خود شوید.
پیوست ها (0 / 3)
اشتراک‌گذاری موقعیت مکانی شما

وبگــــــــــردی طلبۀ پاسخگو

دانــــــلود های مفیـــــــــــــــــــد

حمایت از سایت

برای حمایت از سایت لوگوی زیر را در سایت خود درج نمایید.

بیشترین دانلود ها

جدیدترین مطالب سایت