چرا حضرت نوح(ع) درخواست نجات فرزند گمراهش را نمود؟

پرسش:

میدانیم که نوح (ع) به خداوند گفت : ان ابنی من اهلی ... و خداوند پاسخ داد : انه لیس من اهلک ... اگر ایشان معصوم و مبرای از اشتباه و گناهند چطور غلط تشخیص داده بودند در مورد فرزندشان؟ آیا عصمت نبی نباید مانع چنین اشتباهاتی بشود؟

پاسخ:

 با سلام و ادب

آنچه حضرت نوح بیان کرده بود با خطابی که از طرف خداوند در پاسخ آن آمده بود ، تضاد ندارد تا بگوییم حضرت نوح اشتباه کرده بود ، یا برخلاف سخن خداوند بیان کرده باشد.
حضرت نوح بیان داشت که این فرزند من است ، پس خدایا چون خواستی خانواده ام را نجات دهی ، این فرزند نیز نجات ده و خداوند در پاسخ بیان می کند که رابطه فرزندی صرف و رابطه خونی و خانوادگی موجب نجات نیست و آنچه به تو قبلا بیان داشتم که خانواده ات را نجات خواهم داد ، اهل بیت هستند و فرزندت از اهل بیت تو نیست.
در این آیه نکته ظریفی وجود دارد که مفسران شیعی از آن در تفسیر آیه تطهیر اهل بیت کمک می گیرند و با استفاده از همین آیه می گویند ، صرف فرزند یا زن و همسر بودن ، دلیل بر اهل بیت بودن نیست ، بلکه باید خانواده در راه و مسیر پیامبر بود تا اهل بیت او شد.
بنابراین بیان حضرت نوح اشتباه نبود و فرزند ، به درستی فرزند او بود ، اما وعده خداوند تنها نجات اهل بیت بود و فرزند نوح از اهل بیت او نبود.
همان گونه که در دعای حضرت ابراهیم پس از رسیدن به مقام امامت در قرآن آمده است که امامت را برای ذریه خود نیز طلب کرد و خطاب خداوند آن بود که این عهد و پیمان (پیمان امامت) به ظالمان نخواهد رسید.« لاینال عهدی الظالمین »