چرا همه عالم فریاد میزنند خداوندا شفاعت حسین ع را نصیب ما گردان؟

پرسش:

باعرض سلام و ادب خدمت برادر بزرگوار آقای فلاح.

چرا همه عالم فریاد میزنن خداوندا شفاعت حسین نصیب ما گردان؟

1.مگر حضرت محمد (ص) حبیب خدا لقب گرفته و به درچه پیامبری رسیده چرا نمیگن شفاعت حضرت محمد (ص) نصیب ما گردان؟

2.مگر مولای متقیان حضرت علی علیه السلام( قسیم الجنه و النار، تقسیم کننده بهشت و دوزخ )و (قال سلونی قبل ان تفقدونی لاننی عندی علم الاولین و الاخرین سرداد و از من سوال کنید قبل از اینکه مرا از دست دهید...). چرا فریاد نمیزنن شفاعت امام علی علیه السلام نصیب ما گردان؟

3.حضرت زهرا سلام الله علیها سیده نساء العامین مادر امام حسین علیه السلام است که در کتاب موسوعه الدعیه که روایت شده است که بر در جهنم بایستد و هرکه محب او و خاندان پاکش است اجازه دارد از جهنم خارج گرداند و وارد بهشت نماید چرا نمیگن شفاعت حضرت زهرا سلام الله علیها نصیب ما گردان؟

4.واقعیت بگم در زمان امام حسن علیه السلام مظلوم واقع شد و در این زمان خود ما محبان اهل البیت علیهم السلام در حق آن حضرت کوتاهی میکنیم و در پیش مانیز مظلوم واقع شده ؟

چرا فقط شفاعت حسین علیه السلام سر میدن ؟

در پایان با کمال تشکر و قدردانی از شما برادر بزرگوار، از این امر خیری که انجام میدهید و به جوانان این فرصت داد ه اید که بتوانند درباره مسایل دینی اعتقادی و مذهبی خود که برای آنها جای سوال است با کمال خلوص نیت و جواب میدهید

پاسخ:

با سلام به شما بزرگوار.

اولا اینكه شفاعت منحصر به امام حسین نیست و دیگر معصمومین و حتی غیر معصومین شفاعت میكنند.

ثانیا اینگونه نیست كه ما شفاعت رو فقط از امام حسین درخواست كنیم.نه خیر.بلكه ما در ایام محرم از خدا میخواهیم حضرت زهرا شفاعت كنند در اواخر سفر رسول خدا و در ایام شبهای قدر امیر المومنین.لذا ما از همه این بزرگواران در خواست شفاعت داریم....

اما بیشتر از امام حسین طلب شفاعت میخواهیم كه علت دارد و آن اینكه عاشورا و یا ایام دیگری كه برای امام حسین(ع) عزاداری می‏شود، به پیروی از سنتی است كه خود ائمه اطهار(ع) به آن مبادرت نموده‏اند. علت مسأله این نیست كه شیعه برای آن حضرت مقام برتری قائل شده باشد، بلكه به جهت اهمیت والای نهضت اباعبداللّه‏(ع) است كه الگویی تاریخی، تمام عیار و همه جانبه برای همه عصرها و نسل‏ها است. 

به عبارت دیگر قیام خونین حسینی و حوادث پس از آن سرمایه عظیم و گرانبهایی است كه با تمام توان باید در پاسداشت و بزرگداشت آن كوشید. هر اندازه نام و یاد حسین(ع) و خاطره‏های عاشورا بیشتر و بهتر زنده بماند، جوشش خون آن حضرت و قدرت انگیزش، انقلاب آفرینی و سازندگی آن نیز بیشتر است. از همین رو همه امامان(ع) و اولیای دین بر بزرگداشت آن تأكید نموده ‏اند.

علاوه بر آن كه یكی از عوامل انگیزش گریه و عزاداری شدت مظلومیت است كه در واقعه كربلا مظلومیت امام حسین(ع) و خاندان پیامبر(ص) در بالاترین شكل خود تجلی كرد و ظلم و قساوت دشمنان اهل‏بیت پیامبر(ص) در بدترین شكل خود به نمایش گذاشته شد.

در روایتی از امام صادق(ع) آمده است: «... لایوم كیومك یا اباعبدالله یزدلف الیكن ثلاثون آلف رجل یدعون انهم من امه جدنا محمد(ص) و ینقحلون دین الاسلام فیجتمعون علی قتلك و سفك دمك و انتهاك حرمك؛ ای ابا عبدالله [مصیبت] هیچ روزی مانند روز تو نخواهد بود سی هزار نفر به سوی تو هجوم می‏آورند ادعا می‏كنند كه از امت پیامبرند و خود را به دین اسلام منتسب می‏كنند [اما] برای كشتن تو و ریختن خون تو و بی‏احترامی به خاندان تو جمع می‏شوند.»