آیا روایات سحر و جادو شدن پيامبر(ص) صحیح می باشد؟

پرسش:
 در شأن نزول سوره هاى «معوّذتين» (سوره ناس و سوره فلق) رواياتى داريم كه از سحر و جادو شدن پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)سخن مى گويند. آيا اين روايات را مى توان پذيرفت؟
پاسخ:
با سلام و عرض ادب و احترام
 در شأن نزول اين دو سوره آمده كه مردى يهودى، رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) را جادو كرد و بر اثر سحر او، حضرت بيمار شد. جبرئيل نزد پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) آمد و اين دو سوره را آورد و عرض كرد: مردى يهودى تو را سحر كرده و سحر او در فلان چاه است. رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم)على(عليه السلام) را فرستاد تا سحر را بياورد؛ سپس دستور داد گره هاى آن را باز نموده، براى هر گره يك آيه از معوذتين بخواند. على(عليه السلام) هر گرهى را باز مى كرد، يك آيه را مى خواند و چون گره ها باز و اين دو سوره تمام شد،
پيامبر گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله وسلم)برخاست و سلامتى خود را باز يافت.[1]
به نظر علاّمه طباطبايى اين ماجرا را در همين حدّ كه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) بر اثر سحر جسم مباركشان بيمار شده باشد مى توان پذيرفت؛ امّا نمى شود قبول كرد كه سحر و جادو، بيش از اين تأثيرى بر پيامبر گذاشته باشد.[2]
برخى معتقدند كه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) هرگز تحت تأثير سحر قرار نمى گيرد و از اين رو، روايات مذكور را ردّ مى كنند؛ امّا همان گونه كه گفته شد، به نظر علاّمه طباطبايى تأثيرپذيرى پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) از سحر ساحران در حدّ بيمارى جسمى اشكالى ندارد. البته با توجه به اين كه قرآن كريم در آيات بسيارى مسلمانان را به پيروى از فرمان رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم)فرا مى خواند و سخن و دستور او را سخن و فرمان خدا مى شمارد، دل و جان و عقل و انديشه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) همواره از سحر ساحران و نفوذ شياطين در امان خواهد بود.

[1]. تفسير الميزان، علاّمه طباطبايى، ج 20، ص 393، انتشارات اسلامى.
[2]. همان، ص 394.