پرسش:
با توجه به اينكه از آية سوم و پنجم سورة «مائده» لزوم تسميّه، استفاده نميشود چرا خوردن گوشت حيواني كه هنگام ذبح آن «بسم الله » نگفته باشند، حرام ميباشد؟
پاسخ:
با سلام و ادب سلامتي، سعادت و موفقيت شما را از درگاه ايزد منان خواستاريم
بايد اين مطلب را در نظر داشته باشيد ك مدرك فهم و استنباط احكام، قرآن مجيد و سنّت پيغمبر و ائمّه (ع) است.
پيغمبر اكرم و ائمّه (ص) با افعال و اقوال خودشان، هم بسياري از احكام اسلام را به مردم آموخته وهم آيات قرآن مجيد را ـ كه شرح و تفسير لازم داشته ـ تفسير نمودهند. مسلمانان نيز به وسيلة قرآن كريم و همچنين با عنايت به رفتار و گفتار آن بزرگواران، تكاليف خود را از همان صدر اسلام اخذ نمودهاند. پس ممكن است شما فقط با مراجعه به قرآن مجيد، از مدرك حكم مورد نظر، مطّلع نشويد؛ در حالي كه با مراجعه به اقوال و افعال پيشوايان دين ـ كه عمل و قول آنها براي ما دليل و حجت است ـ به مستند آن واقف گرديد.
راجع به دو آية شريفه بر حسب آية اولي «حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ…» مائده/3 حيواني كه تذكيه شده باشد حلال است، بايد گفت: چنان كه شرايط تذكيه و حيواني كه تذكيه بر آن واقع ميشود توسّط پيغمبر اكرم(ص) و ائمة طاهرين(ع) بيان شده، از جلمة آن شروط اين است كه بايد در موقع ذبح، نام خدا برده شود.
اما آية دوّم: «اَلْيَوْمَ اُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّباتُ وَ طَعامُ الَّذينَ…» مائده/5 بر حسب روايات وارده از ائمّه اطهار(ع) مراد از طعام، حبوب است، و شامل لحوم نيست. اين معني، با لغت هم موافق است و بر حسب لغت از اين كه مراد از طعام، لحوم باشد، صحيحتر است.
علاوه بر اين در قرآن مجيد آية ديگري است كه بر حرمت اكل ذبيحهاي كه در موقع ذبح آن، اسم خدا برده نشده باشد، دلالت دارد. در سورة انعام آية 121 ميفرمايد:
«وَلَا تَأْكُلُوا مِمَّا لَمْ يَذْكَرِ اسْمُ اللهَ عَلَيهِ وَ إَنّهُ لَفِسْقٌ…» انعام/121
با توجه به اينكه از آية سوم و پنجم سورة «مائده» لزوم تسميّه، استفاده نميشود چرا خوردن گوشت حيواني كه هنگام ذبح آن «بسم الله » نگفته باشند، حرام ميباشد؟
پاسخ:
با سلام و ادب سلامتي، سعادت و موفقيت شما را از درگاه ايزد منان خواستاريم
بايد اين مطلب را در نظر داشته باشيد ك مدرك فهم و استنباط احكام، قرآن مجيد و سنّت پيغمبر و ائمّه (ع) است.
پيغمبر اكرم و ائمّه (ص) با افعال و اقوال خودشان، هم بسياري از احكام اسلام را به مردم آموخته وهم آيات قرآن مجيد را ـ كه شرح و تفسير لازم داشته ـ تفسير نمودهند. مسلمانان نيز به وسيلة قرآن كريم و همچنين با عنايت به رفتار و گفتار آن بزرگواران، تكاليف خود را از همان صدر اسلام اخذ نمودهاند. پس ممكن است شما فقط با مراجعه به قرآن مجيد، از مدرك حكم مورد نظر، مطّلع نشويد؛ در حالي كه با مراجعه به اقوال و افعال پيشوايان دين ـ كه عمل و قول آنها براي ما دليل و حجت است ـ به مستند آن واقف گرديد.
راجع به دو آية شريفه بر حسب آية اولي «حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ…» مائده/3 حيواني كه تذكيه شده باشد حلال است، بايد گفت: چنان كه شرايط تذكيه و حيواني كه تذكيه بر آن واقع ميشود توسّط پيغمبر اكرم(ص) و ائمة طاهرين(ع) بيان شده، از جلمة آن شروط اين است كه بايد در موقع ذبح، نام خدا برده شود.
اما آية دوّم: «اَلْيَوْمَ اُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّباتُ وَ طَعامُ الَّذينَ…» مائده/5 بر حسب روايات وارده از ائمّه اطهار(ع) مراد از طعام، حبوب است، و شامل لحوم نيست. اين معني، با لغت هم موافق است و بر حسب لغت از اين كه مراد از طعام، لحوم باشد، صحيحتر است.
علاوه بر اين در قرآن مجيد آية ديگري است كه بر حرمت اكل ذبيحهاي كه در موقع ذبح آن، اسم خدا برده نشده باشد، دلالت دارد. در سورة انعام آية 121 ميفرمايد:
«وَلَا تَأْكُلُوا مِمَّا لَمْ يَذْكَرِ اسْمُ اللهَ عَلَيهِ وَ إَنّهُ لَفِسْقٌ…» انعام/121
