با سلام و عرض ادب
بله طبیعی است این ترس و این ترس همان مراقبت است که مجدد مرتکب گناه نشویم و لذا باید سعی و تلاش کنیم تا مرتکب معصیت خدا نشویم.
بعضی ها وقتی مشکلی پیش می آید و با خدا کار دارند، توبه می کنند و اشک هم می ریزند ولی کنج دلشان، پشیمان واقعی نیستند و تصمیم جدی برای ترک ندارند. فعلاً خرشان از پل بگذرد، مشکلشان حل بشود، دوباره تکرارش می کنند. این توبه واقعی و نصوح نیست و در آموزه های دینی ، این را مسخره کردن خدا می دانند.
رسول اکرم می فرماید: التاب من الذنبه کما لاذنب له : کسی که از گناه توبه کند، گویی گناهی نکرده است. مثل کسی که از مادر به دنیا آمده است و در ادامه می فرمایند: والمقیم من الذنبه و هو مستغفر منه کالمستهزء : اما آنانکه می خواهند گناه را انجام بدهند و استغفار می کنند، مثل کسی است که دارد خدا را مسخره می کند.
روایت بالا معنایش این نیست که جوان عزیز اگر بعد از توبه باز به گناه بازگشت، بگوید نه من آدم نمی شوم و اینکه بترسند که خدا را استهزا کرده و بگوید که من نابود و جهنمی هستم. خیر این ها درست نیست، غلط است. باز باید توبه کند.
بعضی از جوان ها تلقی شان این است که اگر من گناهی می کنم و توبه ام را می شکنم، پله ی اول هستم و سر خط اولم آمده ام.
باید گفت خیر ، این جور نیست. وقتی شما یک بار توبه می کنید مدتی تحمل می کنید و گناه نمی کنید و باز مرتکب آن گناه می شوید، شما آن نردبان را یک پله بالا آمده اید و سر جای اولتان نیستید. باز توبه می کنید و یک ماه می گذرد و باز گناه می کنید، شما پله دوم هستید. ممکن است شما چند بار توبه را بشکنید و دوباره توبه کنید ولی پله پله بالا آمده اید.
یک وقت به جایی می رسد که انسان خسته می شود، توبه می کند و تا ته آن می رود. این حدیث برای کسی است که می گوید خدایا ببخش ولی حتی همان لحظه دارد گناه می کند و یا می گوید خدایا ببخش ولی همان لحظه نگاهش به نامحرم است، در مسیر گناه می رود و باز می گوید ببخش.
نمی خواهم جوانان این حدیث را این طور برداشت کنند که من دیگر کارم تمام است چون یکبار توبه ام را شکسته ام. ناامید نشوید و توبه کنید ، مطمئن باشید که خداوند شما را می بخشد.
کسی که توبه می کند و وقتی یاد گناهانش می افتد، لذت نمی برد، بهم می ریزد، منقلب می شود و اشک می ریزد و متنفر از گناهش است.
این حدیث برای کسی است که هنوز شوق گناه در دل دارد و به زبان توبه میکند.
مهم این است که برسد به بن بست و بفهمد خدا دوستش ندارد و برگردد. حالا می خواهد توی ماشین باشد، در کلاس و یا خانه باشد، فرقی نمی کند. یک لحظه است. برای اینکه به تاخیر نیفتد، نیامدند پیچیده اش بکنند و دست و پا گیر بشود
چه کنم که در توبه کردنم ثابت قدم باشم و به سراغ گناهان قبلی نروم؟
از استرس های زمان گناه یاد کنید. گناه استرس می آورد. انسان وقتی گناه می کند منتظر بلاست. یکی از علل نزول بلا گناه است. انسان وقتی توبه می کند آرامش پیدا می کند. مواظب القائات شیطان باشید که در شما یاس ایجاد نکند. سعی کنید که بیکار نباشید و با فکر گناه مقابله کنید.
حضرت علی (علیه السلام) می فرماید: کسی که زیاد فکر می کند به سمت گناه کشیده می شود. حضرت عیسی فرمود: موسی شما را از گناه نهی کرد من شما را از فکر گناه نهی می کنم.
اگر با دوستانی گناه می کردید دیگر با آنها ارتباط نداشته باشید و باید ابزار گناه را از بین ببرید. اگر اینترنت و کامپیوتر یا موبایل ابزار گناه شما بوده است آنها را فراموش کنید. در زمان مشخصی کار مشخصی بکنید که این اراده ی شما راقوی می کند.
ارتباط خودتان را با خدا قویتر کنید کتاب هایی در مورد معاد مطالعه کنید به یادمرگ باشید و جبران کنید. در دعا داریم: آه از کمی توشه و طولانی بودن راه.
استغفار را جدی بگیریم. وقتی انسان به فکر گناه می افتد باید استغفار کند. روایت داریم: خودتان را با استغفار معظر کنید تا بوی نامطبوع گناه شما را مفتضح نکند. از استغفار غافل نشوید