پرسش:
آيا در قرآن كريم آيه اى وجود دارد كه نشان دهد رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم)حضرت فاطمه(عليها السلام) را دوست مى داشتند؟
پاسخ:
با سلام و عرض ادب و احترام
گرچه در اين باره آيه اى صريح وجود ندارد؛ ولى آيات ديگرى هست كه با توجّه به آن ها روشن مى شود رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) دختر عزيزش فاطمه(عليها السلام) را دوست مى داشته است. از جمله آيات مربوط به اين موضوع، سه آيه ذيل است:
1. آيه 26 سوره اسرا؛ (و آتِ ذَا القُربى حَقَّهُ؛ و حق نزديكان را بپرداز.) بر اساس روايات اسلامى، آيه مذكور مربوط به ماجراى بخشيدن سرزمين فدك به حضرت زهرا(عليها السلام)مى باشد.[1]
2. آيه 23 شورى: (قُل لا اَسئَلُكُم عَلَيهِ اَجرًا اِلاَّ المَوَدَّةَ فِى القُربى؛ بگو: من هيچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمى كنم جز دوست داشتن نزديكانم.)
بى ترديد، رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) اهل بيت خود و به طور ويژه حضرت فاطمه(عليها السلام) را دوست داشته كه مردم را به دوستى آنان دعوت كرده و مزد رسالتش را محبّت به آن ها دانسته است.
3. آيه 61 سوره آل عمران؛ (...تَعالَوا نَدعُ اَبنائَنا و اَبنائَكُم ونِسائَنا ونِسائَكُم واَنفُسَنا واَنفُسَكُم ثُمَّ نَبتَهِل فَنَجعَل لَعنَتَ اللّهِ عَلَى الكاذِبين ؛ ... بياييد ما فرزندان خود را دعوت كنيم و شما فرزندان خود را؛ ما زنان خويش را دعوت نماييم و شما زنان خود را؛ ما خودمان را بياوريم و شما خودتان را آن گاه مباهله كرده و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم.)
اين آيه مربوط به داستان مباهله است. در مباهله، دوطرف، نزديك ترين و محبوب ترين كسان خود را مى آورند تا نشان دهند كه ادّعاهاى آنان درست است و گرنه، عزيزان و بستگان خود را در معرض نفرين ديگران قرار نمى دادند. پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)براى مباهله، امام على(عليه السلام) و امام حسن(عليه السلام) و امام حسين(عليه السلام) و حضرت فاطمه(عليها السلام) را بهذهمراه خود برد و با اين كار نشان داد كه در دنيا، اين چهار نفر را بيش تر دوست مى دارد و در ميان همه زنان، به فاطمه عزيزش علاقه بيشترى دارد.[2]
گفتنى است كه در روايات رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم)، عبارات بسيار صريح و روشنى وجود دارد كه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)، با شيرين ترين جملات و دلنشين ترين تعبيرات، به زهراى مرضيه(عليها السلام) ابراز علاقه كرده است. در اين روايات، رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم)، فاطمه(عليها السلام) را پاره تن خود خوانده و خوشحالى و ناراحتى او را، خوشحالى و ناراحتى خود دانسته و وى را گرامى ترين مردم نزد خود معرفى كرد.[3] و عناوينى چون «نور ديده» و «ميوه دل» را درباره زهراى عزيزش به كار برده است.[4]
احاديث مربوط به اين موضوع بسيار و فراوان است و در بسيارى از كتاب هاى شيعه و سنّى ذكر گرديده است.
[1]. آيات الاحكام، جرجانى، انتشارات نويد تهران؛ تفسير صافى، فيض كاشانى، ج 3، ص 186.
[2]. ر.ك: تفسير نمونه، آية الله مكارم شيرازى و ديگران، ج 2، ص 409، ج 11، ص 88، ج 16، ص 441، دارالكتب الاسلاميه، تهران.
[3]. بحارالانوار، علاّمه مجلسى(رحمه الله)، ج 43، ص 23، المكتبة الاسلامية.
[4]. همان، ص 24.
