پرسش:
فطرت يعنى چه و چگونه با فطرت، ثابت مى‌كنند كه خدا وجود دارد؟
پاسخ:
با سلام و عرض ادب و احترام
فرزند عزيز! فطرت به معناى نهاد و سرشت است;برخى از چيزها در نهاد و اعماق جان همه انسان‌ها قرار داده شده است، به اين چيزها «امور فطرى» گفته مى‌شود، مثلا شما به يك گل علاقه داريد، از ديدن جنگل سرسبز خوشحال مى‌شويد، با شنيدن روضه امام حسين(عليه السلام) ناراحت مى‌شويد و ممكن است گريه كنيد، به چيزهايى مانند عشق و علاقه، خوشحالى و اندوه چيزهاى فطرى گفته مى‌شود. چيزهاى فطرى را انسان خودش درك مى‌كند و نياز نيست كسى به او بگويد و ياد بدهد. اگر شما ناراحت باشيد خودتان متوجه مى‌شويد و اگر خوشحال باشيد باز هم خودتان مى‌فهميد..
يكى از «امور فطرى» علاقه مذهبى و «حس خداجويى» است. در نهاد همه انسان‌ها احساس و تمايلى وجود دارد كه خود به خود او را به سوى خدا مى‌كشاند.
آيه فطرت، آيه 30 سوره 30 قرآن است; يعنى (30/30 = روم، آيه 30 ) در اين آيه مى‌خوانيم:
[اى پيامبر] پس روى خودت را متوجه دين خالص پروردگار كن. اين فطرتى است كه خدا، انسان‌ها را بر آن آفريده است، دگرگونى در آفرينش الهى نيست; اين است آيين استوار، ولى اكثر مردم نمى‌دانند.
در اين آيه، تأكيد كرده است كه: «در آفرينش خداوند، دگرگونى نيست» يعنى چيزى كه در اعماق وجود انسان ريشه دوانده، همواره انسان را به سوى خدا مى‌كشاند و او را به طرف خدا هدايت مى‌كند.
ممكن است ما انسان‌ها اين جاذبه را در شرايط عادى كمتر احساس كنيم، اما در مواقع خطر به خوبى اين جاذبه را درك مى‌كنيم و متوجه مى‌شويم نيروى مرموزى ما را به سوى خدا راهنمايى مى‌كند.
