پرسش:

مانده ام حیران در این دنیا با توجه به تهاجم فرهنگی که در شهر بیداد می زند چه کنم تا خود را به وصال مهدی برسانم؟
 
 پاسخ:

با سلام و ادب

رسیدن به مقام وصال برترین انسان ، تنها  با گذر از میان سختی ها و موفقیت در آزمون های سخت میسر خواهد شد . آیا دیدی که گوهری ارزشمند جز با سختی و مرارت به دست آید ؟ هر چه شرایط سخت تر باشد و مقاومت انسان در مقابل با گناهان و مجاهده و تلاش بیشتر باشد ، وصال مولی و آقا نزدیک تر خواهد بود ؛ زیرا آن آقا در شرایط سخت و دشوار به یاری ما خواهد رسید.

در ضمن به خاطر داشته باشید که آنچه باید برای ما اهمیت داشته باشد ، طلب رضایت او است و دیدار و وصال نتیجه آن است که اگر او خود صلاح بداند ، حاصل می شود ؛ پس آنچه باید برای ما مهم باشد ، تلاش برای طلب رضایت الهی است که رضایت آقا نیز هست.

اما چگونه می تواند انسان عاشق مهدی (ع) با آن حضرت ارتباط یافته و به وصالش دست یابد ؟  در پاسخ می گوییم: ارتباط با امام زمان(ع) دو گونه است: مستقيم و غير مستقيم. ارتباط مستقيم. رؤيت جمال نيكو و مشاهدة حس وجود مبارك حضرت است، كه كليد آن در ارتباط غير مستقيم قرار دارد.

ارتباط غير مستقيم، مقدمة لازم و جدا ناپذير ارتباط مستقيم است و تنها نردباني است كه مي‌توان با آن از مُلك به ملكوت وارد شد و بر آستان آسمان انسانيت قدم گذاشت و از شعاع مهر انگيز خورشيد بلندترين آسمان هستي بهره برد. ارتباط غير مستقيم، ارتباطي علمي، عملي، قلبي و عاطفي است.

«فاخلع نعليك انك بالواد المقدس طوي».(1) از تدبّر و تأمل در آية فوق شايد بتوانيد تا حدودي متوجه گرديد كه براي ديدار «دلدار» حقيقت پرستان چه لازم است و براي سفر به كوي «محبوب» چه بايد همراه داشت؟
مقرر شد كه حضرت موسي(ع) در سرزمين مقدس و از طريق درختي(2) با حق تعالي سخن بگويد و به ملاقات معنوي خدا برود. فرمان رسيد: اي موسي! در سرزمين مقدسي گام نهاده اي. سرزميني كه نور الهي بر آن جلوه‌گر است. پيام خدا را در آن‌جا مي شنوي (پس) با نهايت خضوع و تواضع در اين سرزمين گام گذار و كفش هايت را بيرون آر كه در سرزمين مقدس طوي هستي.

برادر: به موساي كليم گفته شد: مي داني كه در چه مكان و سرزمين مقدسي هستي؟ اين جا حضيرة قرب خدا و محل حضور و مناجات به درگاه او است. پس شرط ادب به جاي آور، كفشت را بكن.(3) شما نيز درخواست ديدار با جلوه كمال مطلق و نگاه به نور الهي را داريد. البته اين امر شدني و ممكن است. اما شرايط و شايستگي ويژه اي مي طلبد. چشم و دل لايق، گوش و زبان محبوب پسند مي خواهد تا مطلوب محبوب گردي و زيارتش ممكن شود. آن شرايط و ويژگي ها را در كلام خدا با كليمش مي توان جست؟

1ـ بازگشت به حق:
براي ديدار امامي كه مظهر اسم اعظم حق است،‌ضروري ترين و بديهي ترين شرط، بازگشت به «حق تعالي» است: «فاخلع نعليك» كفش هاي دل بستگي به غير خدا را از دل در آور و از خود دور كن. پا برهنه يعني صاف و بي آلايش از هر قيد و بند و رنگي شو.
فقط رنگ خدايي داشته باش. بازگشت كن به وضعي كه به دنيا آمديم، آن موقع كه دلي صاف و دور از ريا و غرور و خودخواهي داشتيم و دل مان از غبار گناه ها و معصيت ها و از زنگار غفلت ها پاك بود. تا بتوانيد خورشيد خدا را در آسمان انسانيت رؤيت نماييد.
پس گام اوّل بازگشت به خدا و توبه از گناهان و تهذيب و پاك كردن نفس از صفات ناپسند است تا زمينة ‌خروج عملي از غفلت را فراهم سازد.

2ـ تقويت معرفت:
كسي را كه هواي ديدار دلدار است، بايد دلدار شناس گردد. از كمالات و ويژگي‌هايش، از مقام و منزلتش نزد خدا معرفت لازم را كسب كند و با كرامات و معجزات و سيره و اخلاق و معارف او آشنا شود و دوستانش را بشناسد و توجه داشته باشد كه به ديدار چه كسي مي خواهد نايل گردد. با معرفت و شناخت،‌ اوّلا توبه حقيقي تحقق مي يابد، ثانياً، محبت و دوستي ريشه دار مي گردد، زيرا محبت، درجات و مراتبي دارد.(4) برخي تا نُه مرتبه براي آن شمرده‌اند، و عشق را در مرتبة چهارم قرار داده اند. عشق آغاز راه رسيدن به مقصد و سرآغاز جاده اي است كه به ملاقات معشوق(امام زمان(ع» منتهي مي شود. تا علاقه و محبت به امام زمان(عج) به مرحلة عشق و ارادت نرسد، ديدار آن يار حاضر وغايب، ممكن نيست.
حافظ شيرازي مي گويد:
نشوي واقف يك نقطه ز اسرار وجود         تا نه سرگشته شوي دايرة امكان را
شهيد مطهري(ره) در توضيح مي فرمايد: «اين سرگشتگي همان سرگشتگي عشق است، يعني جنون عشق است. تا از اين راه وارد نشوي، امكان ندارد به نقطه اي برسي».(5)

3ـ عشق به خدا و تبعيت از امام زمان(عج):
اثر طبيعي محبّت آن است كه «محبّ» را با «محبوب» پيوندي مي دهد و در مسير خواسته هاي او به تلاش و فعاليت پرثمر وا مي دارد.
آن ها كه شب و روز دم از عشق پروردگار يا ائمه اطهار(ع) و امام زمان(عج) مي زنند، بايد صداقتِ محبت و عشق خود را در پيروي نشان دهند. در كتاب معاني الاخبار از امام صادق(ع) نقل شده :«ما احبّ الله من عصاه‌؛ كسي كه گناه و نافرماني خدا مي كند، خدا را دوست ندارد».
دوستي و محبت در عمل ظهور مي كند. سپس فرمود: «چه شگفت انگيز است معصيت پروردگار كني، با اين حال اظهار محبت او نمايي! به جان خودم سوگند، اين كار عجيبي است! اگر محبت تو صادقانه بود، اطاعت فرمان او مي كردي، زيرا كسي كه ديگري را دوست مي دارد. از فرمان او پيروي مي كند».(6) قرآن كريم مي‌فرمايد: « قل إن كنتم تحبون الله فاتبعوني يحببكم الله...؛ پيامبر!‌ بگو (به مردم) اگر خدا را دوست داريد، از من (پيامبر) پيروي كنيد تا خدا هم شما را دوست داشته باشد». بنابراين محبت تنها يك علاقه قلبي نيست، بلكه بايد آثار آن در عمل انسان منعكس باشد.
كسي كه مي خواهد امام زمان(ع) را زيارت كند بايد بررسي نمايد چه اموري باعث خشنودي حضرت مي گردد، تا به آن كار مبادرت ورزد و از هر كاري كه موجبات ناخشنودي آن عزيز را فراهم مي سازد،‌ اجتناب كند.

4- تقويت ارتباط قلبي وعاطفي:
مي توان ارتباط قلبي و عاطفي با آن محبوب و معشوق عشاق حقيقت طلب را از راه هاي ذيل تقويت نمود:
از طريق خواندن برخي دعاها و زيارت ها و توجه و تأمل در معاني آن ها، نيز خواندن بعضي از نمازها مانند نماز امام زمان(ع) يا حضور در برخي از مكان ها مانند مسجد سهله در كوفه و مسجد جمكران در قم، نايب الزيارة آن حضرت شدن در زيارت خانه خدا (حج و عمره) و زيارت قبور و حرم پيامبر اكرم(ص) و ائمه اطهار(ع) و نيز شريك كردن حضرت در ثواب تلاوت قرآن، و دعاها و نمازهاي مستحبي، بلكه همة ثواب را به حضرت هديه نمودن، و در حق حضرت دعا كردن و دعاي فرج خواندن.

5- مطالعه زندگينامه كساني كه به ملاقات آن حضرت مشرّف شدند.
مطالعة زندگينامه اشخاصي كه توانستند به زيارت آن حضرت نايل گردند، هم راه را نشان مي‌دهد، هم شوق ملاقات را افزايش مي دهد و آتش عشق و ارادت را شعله ور مي سازد و هم اين حقيقت را بازگو مي كنند كه آنان، چه ويژگي هايي داشتند و چه عاملي موجب شد تا امام(ع) آنان را مورد عنايت و لطف خود قرار دهند.

پي نوشت ها:
1. فهرست موضوعي غرر، ص 127.
2. همان، ‌ص 314.
3. طه (20) آية 12.
4. علامه محمد حسين طباطبايي، الميزان (مترجم) ج 14، ص 191.
5. ميرزا جواد ملكي تبريزي، رساله لقاءالله، به نقل از توبه انقلابي دروني عليه خويش، چ سپاه، ص 63.
6. تفسير نمونه،‌ ج 9، ص 393، به نقل از تفسير روح المعاني،‌ ج 12، ص 203.