1. نمازو اما م حسين (ع)
1. تعليم وضو به پيرمرد
عُيُونُ الْمَحَاسِنِ عَنِ الرُّويَانِيِّ: "أَنَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ مَرَّا عَلَي شَيْخٍ يَتَوَضَّأُ وَ لا يُحْسِنُ فَأَخَذَا فِي التَّنَازُعِ يَقُول:ُ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا أَنْتَ لا تُحْسِنُ الْوُضُوءَ فَقَالا: أَيُّهَا الشَّيْخُ كُنْ حَكَماً بَيْنَنَا يَتَوَضَّأُ كُلُّ وَاحِدٍ مِنَّا فَتَوَضَّئَا ثُمَّ قَالا: أَيُّنَا يُحْسِنُ قَالَ: كِلاكُمَا تُحْسِنَانِ الْوُضُوءَ وَ لَكِنَّ هَذَا الشَّيْخَ الْجَاهِلَ هُوَ الَّذِي لَمْ يَكُنْ يُحْسِنُ وَ قَدْ تَعَلَّمَ الانَ مِنْكُمَا وَ تَابَ عَلَي يَدَيْكُمَا بِبَرَكَتِكُمَا وَ شَفَقَتِكُمَا عَلَي أُمَّةِ جَدِّكُمَا"[المناقب، ج3، ص400].
2. اقامه كننده نماز
أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاةَ[كافي، ج4، ص574].
(در زيارتنامه مي‏خوانيم كه من شهادت مي‏دهم كه تو نماز را به پا داشتي در حالي كه عقل‏ها حيران و چشم‏ها گريان بود)[پيشواي شهيدان، آية الله صدر].
3. نماز باران
مردم كوفه از كمبود باران گله داشتند. خدمت حضرت علي(ع)رسيدند و درخواست طلب باران كردند. حضرت(ع)به امام حسين(ع)دستور استسقاء داد. امام(ع)دعا كردند، باران فراواني آمد.
قَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ(ع):جَاءَ أَهْلُ الْكُوفَةِ إِلَي عَلِيٍّ (ع) فَشَكَوْا إِلَيْهِ إِمْسَاكَ الْمَطَرِ وَ قَالُوا لَهُ: اسْتَسْقِ لَنَا. فَقَالَ لِلْحُسَيْنِ (ع) قُمْ وَ اسْتَسْقِ فَقَامَ وَ حَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَي عَلَيْهِ وَ صَلَّي عَلَي النَّبِيِّ وَ قَالَ اللَّهُمَّ مُعْطِيَ الْخَيْرَاتِ وَ مُنْزِلَ الْبَرَكَاتِ أَرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْنَا مِدْرَاراً وَ اسْقِنَا غَيْثاً مِغْزَاراً وَاسِعاً غَدَقاً مُجَلِّلا سَحّاً سَفُوحاً فِجَاجاً تُنَفِّسُ بِهِ الضَّعْفَ مِنْ عِبَادِكَ وَ تُحْيِي بِهِ الْمَيْتَ مِنْ بِلادِكَ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ فَمَا فَرَغَ (ع) مِنْ دُعَائِهِ حَتَّي غَاثَ اللَّهُ تَعَالَي غَيْثاً بَغْتَةً وَ أَقْبَلَ أَعْرَابِيٌّ مِنْ بَعْضِ نَوَاحِي الْكُوفَةِ فَقَالَ: تَرَكْتُ الاوْدِيَةَ وَ الاكَامَ يَمُوجُ بَعْضُهَا فِي بَعْضٍ[بحارالانوار، ج44، ص187].
4. درخواست دعا در نماز شب از خواهر
حضرت به خواهرش فرمود:لاتنسني في صلوة اللّيل[هزار و يك نكته از زينب بنت أميرالمؤمنين (عليهما السّلام)، ص18].
5. هديه به خاطر آموزش نماز
امام حسين(ع)به معلمي كه سوره حمد به فرزندش ياد داد هداياي بسياري داد كه مورد اعتراض واقع شد، ولي امام(ع)مي‏فرمود: سوره حمد كجا و اين هدايا كجا؟
2. نماز وعاشورا
1. قبل از عاشورا
1. نامه كوفيان
مردم كوفه در اولين نامه به امام حسين(ع)نوشتند كه ما حاكم كوفه را قبول نداريم. پشت سر او نماز نمي‏خوانيم. او نماز جماعت و جمعه را براي دربار خود اقامه مي‏كند نه مردم.[سخنان امام حسين (ع) از محمد صادق نجمي].
2. مكه ومدينه
بيشتر تبليغات و ملاقات‏هاي امام حسين(ع)در مكّه در مسجد الحرام بود.
امام حسين(ع)در شب آخر در مدينه نيمه شب به مسجد النّبي آمد و نمازخواند و خداحافظي كرد و سپس كنار قبر امام حسن(ع)آمد و نماز خواند و خداحافظي كردند.
3. سخنراني بعد از نماز
معاويه به شخصي گفت: درمسجد پيامبر(ص)در مدينه آن كه هر گاه سخن مي‏گويد مردم تكان نمي‏خورند حسين بن علي است.اذا دخلت مسجد رسول الله (صلّي الله عليه و آله و سلّم) فرأيتَ خلقة فيها قوم كانّ علي رؤوسهم الطّير فتلك حلقة أبي عبدالله[مختار تاريخ دمشق، ج7، ص125 به نقل از حسين سماته و سيرته، ص85].
تمام سخنان امام حسين(ع)از مكّه تا كربلا در هر منزلي بعد از نماز بوده است.[سخنان امام حسين (ع) از نجمي].
4. عشق مسلم به نماز
مسلم بن عقيل در آخرين شب از عمر خود كه در منزل طوعه بود، شب را تا صبح نماز خواند.
2. شب عاشورا
قَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ(ع):فَقَامَ لَيْلَتَهُ كُلَّهَا يُصَلِّي وَ يَسْتَغْفِرُ وَ يَدْعُو وَ يَتَضَرَّعُ وَ قَامَ أَصْحَابُهُ كَذَلِكَ يُصَلُّونَ وَ يَدْعُونَ وَ يَسْتَغْفِرُونَ[إرشاد مفيد، ج2، ص93].
قَالَ الرَّاوِي: بَاتَ الْحُسَيْنُ وَ أَصْحَابُهُ تِلْكَ اللَّيْلَةَ وَ لَهُمْ دَوِيٌّ كَدَوِيِّ النَّحْلِ مَا بَيْنَ رَاكِعٍ وَ سَاجِدٍ وَ قَائِمٍ وَ قَاعِدٍ فَعَبَرَ إِلَيْهِمْ فِي تِلْكَ اللَّيْلَةِ مِنْ عَسْكَرِ عُمَرَ بْنِ سَعْدٍ اثْنَانِ وَ ثَلاثُونَ رَجُلا.[اللهوف، ص91].
شب عاشورا 32 نفر از لشكر يزيد كه عبورشان از كنار خيمه‏هاي امام حسين(ع)بود تحت تأثير قرار گرفتند.[اللهوف، ص41].
توجّه امام حسين(ع)به دعاي نماز شب.
3. روز عاشورا
1. اذان نماز
تقاضاي تأخير جنگ به خاطر نماز
روز عاشورا امام حسين(ع)خودش اذان گفت. (توجّه به مستحبّات در سخت‏ترين شرايط)
همان گونه كه روز 19 رمضان حضرت علي(ع)خودش اذان گفت.
شخصي به نام حجاج بن مسروق همين كه از هجرت امام حسين(ع)به مكّه آگاهي شد به مكّه و از آنجا تا كربلا همراه و مؤذّن حضرت(ع)و در عاشورا شهيد شد. او اهل كوفه و از ياران حضرت علي(ع)بود. قبل از شهادت به ميدان رفت. ضربه‏ها ديد و بدنش غرق در خون خدمت امام آمد و گفتگويي كرد و به جبهه برگشت و شهيد شد.[فرهنگ عاشورا، پيشواي شهيدان، آية الله صدر].
2. نماز ظهر عاشورا
ظهر عاشورا ابوثمامه نماز را به ياد امام آورد. (او شخصيّت مهمّ كوفه و مسئول بيت المال و خريد اسلحه براي مسلم بوده است.) او گفت دوست دارم نماز بخوانم و شهيد شوم.[اللهوف، ص108].
سعيد بن عبدالله روز عاشورا پيكر خود را براي نماز امام حسين(ع)سپر كرد و 13 تير خورد و افتاد.[اللهوف، ص108].
او كه ابتدا عثماني بود درراه كربلا با تحريك زنش به امام(ع)پيوست. شب عاشورا گفت: اگر هزار بار كشته شوم دست از حسين(ع)برنمي دارم. ظهر عاشورا پاسدار امام شد تا امام نماز بخواند.[اللهوف، ص108].
3. قاتل حضرت ابوالفضل (ع)
قاتل ابوالفضل(ع)در كوفه بر سر خود مي‏زد و مي‏گفت: جوان ماه رو را كشتم كه ميان دو چشمانش جاي سجده بود.[عنصر شجاعت كمره‏اي].
3. نماز وتربت امام حسين(ع)
وَ طَابَتِ الارْضُ الَّتِي فِيهَا دُفِنْتُمْ[مصباح‏المتهجد، ص722].
حضرت امير(ع)در مراجعت از صفّين به كربلا رسيد و كمي خاك آنجا را برداشت و گفت:طوبي لكو آن را بوييد. در قيامت از تو مرداني برمي‏خيزند و بي‏حساب به بهشت مي‏روند.[پيشواي شهيدان، آية الله الصدر، ص97].
قَالَ الصَّادِقُ(ع):السُّجُودُ عَلَي تُرْبَةِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَخْرِقُ الْحُجُبَ السَّبْعَ[الدعوات، ص188].
تربت امام حسين(ع)براي كام طفل تا همراه ميّت:
امام صادق(ع)كيسه زرد ابريشمي داشت كه خاك كربلا در آن بود. هنگام نماز بر آن سجده مي‏كرد.
عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ: "كَانَ لابِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) خَرِيطَةُ دِيبَاجٍ صَفْرَاءُ فِيهَا تُرْبَةُ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) فَكَانَ إِذَا حَضَرَتْهُ الصَّلاةُ صَبَّهُ عَلَي سَجَّادَتِهِ وَ سَجَدَ عَلَيْهِ ثُمَّ قَالَ (ع): إِنَّ السُّجُودَ عَلَي تُرْبَةِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَخْرِقُ الْحُجُبَ السَّبْعَ"[الدعوات، ص188].
اوّل كسي كه تسبيح تربت امام حسين(ع)را درست كرد، امام سجّاد(ع)بود و آن را در برابر يزيد مي‏چرخاند. يزيد عصباني شد و گفت:أَنَا أُكَلِّمُكَ وَ أَنْتَ تُجِيبُنِي وَ تُدِيرُ أَصَابِعَكَ بِسُبْحَةٍ فِي يَدِكَ.[الدعوات، ص61].