دلیل آفرینش کهکشانهای دیگر چه بوده ؟ و چه فوایدی دارد ؟

پرسش: 
 وقتی خداوند انسانها را تنها در زمین قرار داده و زمین در برابر تمام عالم هستی فقط به اندازه سر سوزنی است، پس دلایل آفرینش کهکشان‌های دیگر چه بوده است؟
پاسخ :

با سلام و عرض ادب 

اين پرسش به دو شكل قابل فهم و تفسير مي باشد:
نخست اينكه بگوييم فايده خلقت كراتِ ديگر براي انسان به عنوان محور و كانون خلقت, چيست؟
ديگر آنكه بگوييم كه خداي متعال خود از آفرينش اين كرات چه غايتي را دنبال مي نمايد؟
اگر مراد از اين پرسش همان فايده كرات و منظومه ها براي موجود انساني بوده باشد, بايد گفت كه اين منظومه ها با تمام عظمتي كه دارند, مي تواند كاركرد آياتي براي بندگان الهي داشته باشد. به اين معنا كه انسان با كشف و مطالعه اين كرات و منظومه ها مي تواند به جلال و عظمت الهي دست يابد و معرفت خود را نسبت به خداي متعال فزوني بخشيده, و اعمال بندگي خود را از روي بصيرت و معرفت انجام بدهند.
شايد يك تفسير از آيه شريفه هفتم از سوره هود همين باشد آنجا كه خداي متعال فرمود: «هو الذي خلق السموات و الارض في سته ايام و كان عرشه علي الماء ليبلوكم ايكم احسن عملا» (1)
البته ناگفته نماند كه ممكن است غير از هدف فوق اهداف ديگري نيز در اين بين بوده باشد كه بايد با تامل و تحقيق ، اسرار ديگري از نظام موجود را بازگشود و افق هاي ناپيداي هستي را براي بشر معلوم ساخت كه دانش امروزي بخشي از آن را معلوم ساخته است كه البته در عين حال ، رفته رفته گستره عجز و جهل آدمي از رهگذر همين علم تجربي آشكار مي شود و معلوم مي گردد كه هستي و اسرار آن را نمي توان به آساني معلوم ساخت.
هم چنين اگر چه خداوند در قرآن فرموده است كه «او آن خدائي است كه هر آنچه در زمين است براي شما آفريده است» (2) اما معلوم نيست كه خلقت تمام آسمان و زمين و كهكشان ها براي انسان و يا به خاطر او باشد .
اما اگر مقصود, غايت و مراد خداوندي از خلقت آسمانها و زمين بوده باشد, بايد نگاه خود را به غايت الهي از كل خلقت معطوف داشت. در اين مورد بايد گفت براساس حديث قدسي «احببت ان اعرف», خاستگاه خلقت از سوي خداي متعال, همان معرفت الهي است. يعني خداوند با مسئله خلقت در صدد برآمد كه خود را بنماياند. براين اساس بايد گفت كه خداي متعال در موجودات و مخلوقات بي نهايت خود, اسماي بي نهايت و جلوه هاي بي نهايت خود را آشكار مي سازد و همين مسئله مي تواند فلسفه آفرينش هرآنچه را كه در آسمانها و زمين است, معلوم كند.
همين طور در كنار همين هدف از خلقت آسمان ها و زمين, مي توان غايت آفرينش كهكشان ها و كرات ديگر را چنين تبيين نمود كه براساس اينكه خداوند فياض مطلق است. مقتضاي فياض بودن حق تعالي اين است كه هرآنچه كه استعداد كمال و كسب فيض از خداي بي نهايت داشته باشد, بتواند از فيض الهي نيز بهره مند شود و هر آنچه امكان وجود دارد ، تحقق يابد.
بنابراين تمامي موجودات به اندازه ظرف استعدادي خود از خداوند كسب فيض وجودي مي كنند وخداي متعال به جهت فياض بودن خود, حتما چنين فيضي از خود نشان خواهد داد و آن امر مستعد را به كمالِ ممكن خود خواهد رساند.
نكته آخري كه بايد به آن اشاره داشت اين است كه براساس هويت بي نهايت الهي, براساس نگاه فلسفي, بايد مخلوقات الهي نيز اموري بي نهايت بوده باشند. از اين رو نبايد ازخلفت الهي انتظار داشت كه در حد و اندازه اي متوقف شود. براي همين نيز امروزه مشاهده مي شود كه كشفيات دانشمندان طبيعي در ناحيه كرات و منظومه ها روز به روز فزوني يافته, و حيرت اهل علم و دانش را بيشتر از پيش كرده است. و اين مويد همان سخن اهل معرفت است كه بشر هر مقدار تلاش نمايد كه به حد و مرز خلقت برسد و بر آن احاطه كامل يابد , راه به جايي نخواهد برد ، چرا كه اساسا براي عالمي كه علت آن امري بي نهايت بوده باشد, پاياني وجود نخواهد داشت.
پی‌نوشت‌ها:
(1) هود (11) آيه 7
(2) بقره (2) آيه 29