حكم بردن مادر به خانه سالمندان؟

پرسش:
1- همسرم نمی تواند شرایط دشوار مادر پیرم را تحمل کند و به او کمک کند من هم در طول روز از خانه بیرون هستم با توجه به این که امر آیا برای من گناه است که او را به خانه سالمندان ببرم تا از او بیشتر مراقبت بشود؟

2- اگر مادرم دلش به دلیل این کارم بشکند آیا من مورد عاق او و قهر خداوند قرار می گیرم؟

پاسخ:
با سلام و احترام
اگر مادر دلش می شکند (اذیت می شود) بردنش به خانه سالمندان جایز نیست و باید راه دیگری در پیش گیرد مثلا با ملاطفت با همسرش و حتی پیشنهاد مالی و تأمین حق نگهداری مادر و یا کار های جایگزین حتی المقدور از انجام این کار غیر شرعی که عواقب اخلاقی مهمی هم دارد صرف نظر نمایید .
این کار شما حرام نیست و شما حق دارید درخواست زندگی مستقلی نمایید .

اما آیا توجه دارید آن شوهری که با او می خواهید در زندگی مستقل ، خوشبخت شوید توسط همین مادر به شما هدیه شده است . عذاب وجدانی که احتمالش را می دهید نشانه کار ناصحیحی است که در آستانه انجام آن هستید .

خیلی سخت نیست که لحظه ای فکر کنید خودتان مادر شده اید و تنها فرزند پسری را با زحمت بزرگ کرده اید و بعد که با خوشحالی او را در لباس دامادی دیده اید بیاید و به شما بگوید مادر! خانم من می خواهد زندگی مستقلی داشته باشد و الان می خواهم از شما جدا شوم . خدا حافظ !

چند روز قبل یعنی شب سیزده به در شاهد رفتار مادر و فرزندی بودم که مادر بخاطر دیدن فرزند به شهر مجاور رفته بود ! و چون فرصت زیادی نداشت و می خواست به مسافرت برود ، فقط یک شام می خواست منزل فرزندش بماند و تنها انتظارش این بود که فرزندش بگوید مادر حالا که خودت زحمت کشیدی و آمدی خودم پس از شام برای اینکه دیرت نشود تو را می رسانم . اما دریغ از یک تعارف خشک و خالی !

مادر برگشت و من هم همراهش بودم و شاهد اشک های حسرت آلود او ! هر چه اطرافیان می گفتند بابا اتفاقی نیفتاده یادش رفته چیزی نشده ! اما مادر می گفت شما مادر نیستید تا بفهمید او بخاطر اینکه خوشی اش بهم نخورد و فرصت تفریحش خراب نشود حتی تعارف هم به من نکرد ! من شاهد بودم که مادر می گفت خدایا ماشینش خراب شود و نتواند تفریح کند تا درد مرا بفهمد !

چند روز بعد خبر دار شدم روز سیزده به در که پسر رفته بود به تفریحش برسد چنان تصادفی کرد که تا هفته ها باید به دنبال تعمیر ماشینش بدود !

شرعا همسر نسبت به مراقبت از مادر شوهرش وظیفه ای ندارد. و شوهر نسبت به والدین همسرش. اما از نظر اخلاقی، کمک، همدردی، رفع نیازهای همنوع پسندیده است و در مورد خانواده همسر که انسان با آنها ارتباط محرمیت سببی و تنگاتنگ بر قرار می کند پسندیده تر است.
شوهر. زن و شوهر با پیوند زناشویی شبکه ارتباطی وسیعی را تشکیل می دهند و در واقع از نظر عاطفی هم علقه های آنها بیشتر می شود. هر یک از زن و شوهر نباید خانواده همسر خود را نادیده انگارد و در غم و شادی آنها باید شریک باشد. همسر ( چه زن و چه مرد) نمی تواند ادعا کند عاشق همسرش است ولی او را در تنگناها و مشکلات زندگی تنها راها کند. چون آنها(زن و شوهر) تنها نیستند بلکه مانند شاخ و برگ های درختی هستند که به ریشه ی خود( خانواده) متکی هستند. اگر ریشه ناشاد باشد شاخ و برگ هم پزمرده می شوند و بی نشاطی همسر به حکم مجالست بر همسر هم اثر مستقیم دارد. بنابراین باید برای رفع مشکل همسر که به نوعی مشکل خودمان هم هست تلاش کنیم.