به خاطر اصرارهای پدرم، از نماز خسته شده ام!

پرسش:

  سلام خسته نباشید من دختری هستم از یه خونواده مذهبی ولی بنا به اصرارهای بیش از حد پدرم یه جورایی از نماز و قواعد دینی دور افتادم ولی تا حالا هم کار خلافی انجام ندادم من از ماه رمضون شروع کردم به نماز خوندن و کارای دینی ولی برام یه ذره سخته ازتون کمک میخوام بعضی وقتا نماز یادم میره یا وقتی که میخونم اونطور که باید و شاید از ته دل نیست من دوست دارم نمازام طوری باشه که که به دل خودمم بشینه دختر بدی نیستم در مورد حجاب و اینجور چیزا هم تقریبا خوب حفظش میکنم ولی خوب به نظر من اگه نماز خوندم از ته دل و به موقع بشه کارای دیگمم بهتر میشه ازتون کمک میخوام لطف کنید خیلی ممنون میشم

پاسخ:

با عرض سلام و ارزوی توفیقات الهی .

 از این که اصرار پدر و افراد خانواده شما را از نماز و راز و نیاز با خدا دور نموده است ، متاسفیم و امیدواریم به بازیابی خویشتن و با سعی و تلاش و توفیق الهی بتوانید به سوی نماز رو آورید.

در ذیل مواردی را برای این منظور بیان می کنیم و امیدواریم که برایتان مفید باشد.

عواملي كه مي‏تواند عبادت و و زيارات را براي انسان لذت بخش كند چند چيز است:

الف) قبل از عبادت انسان خود را مستعد و مهيا سازد؛ يعني، قدري به خود تلقين كند من در صدد نيايش و نماز هستم و سعي كند افكار متفرق را از ذهنش دور كند.
ب) حتي الامكان در بهترين وقت عبادت كند؛ مثلاً، با كسالت - خستگي و خواب آلودگي - وارد نماز نشود. «لاتقربوا الصلوة و انتم كسالي».
ج) در محيط پر سر و صدا و آشوب به مناجات نايستد، بلكه محيط آرام و با فراغتي را انتخاب كند.
د) در حين زيارت مصمّم بر مراقبت باشد و اگر احياناً افكار ديگري به او هجوم آورد، همين كه متوجه شد، سعي كند خود را از دام آن افكار برهاند.
يكي از عواملي كه باعث صفاي دل و زدون حالت قساوت مي‏شود همين دعاها و نيايش‏ها و نمازهاي سازنده است. البته اگر با شرائط ويژه‏اش ادا گردد. 1ـ يعني در وقت نشاط، 2ـ با توجه كامل به خدا،
3ـ در محيطي با فراغت و دور از سر و صدا و جنجال،  4ـ گريه از خوف خدا و اهوال قيامت عامل ديگري است كه در صفاي دل مؤثر است، 5- نشست و برخاست با علماء و شخصيت‏هاي بر جسته و وزيني كه خود مظهر صفا و تقوا هستند. همچنين تلاوت قرآن با توجه به آيات الهي نيز مؤثر است، 6- و نيز عامل ديگر طلب صفاي دل از خداست. در اين زمينه بسيار به جا است كه شما نيز با امام سجاد(ع) هم نوا  گشته و مناجات شاكين را بخوانيد (مفاتيح الجنان، مناجات خمسه عشر).

انسان حالات گوناگوني دارد. در نهج‏البلاغه از اميرالمؤمنين(ع) نقل شده: «ان للقلوب شهوه واقبالا و ادبارا» بنابراين قلب انسان گاه اقبال به خدا و معنويات دارد و گاه پشت مي‏كند. در اين رابطه فرموده‏اند: در هنگام اقبال دل به مستحبات و مندوبات بپردازيد و در صورت ادبار به واجبات اكتفا كنيد. البته هر قدر انسان مجاهده نفس بيشتري كند و با خدا و قرآن و اهل‏بيت(ع) انس بيشتري گرفته و دل از هواهاي نفساني تخليه كند به تدريج اقبالش بيشتر شده و به صورت ملكه راسخه در مي‏آيد. آن گاه است كه در همه حالات به ياد خدا و متوجه اوست و هيچ چيز نمي‏تواند او را از محبوب حقيقي باز دارد. اين همان حالتي است كه ازآن تعبير به «نماز دائم» شده است:
خوشا آنان كه الله يارشان بي    به حمد و قل هوالله كارشان بي
خوشا آنان كه دايم در نمازند    بهشت جاودان ماوايشان بي

براي لذت بردن از نماز و انس با آن راهكارهاي زيرا را دقيق عمل كنيد:
  1. باور كردن اهميت نماز: بايد يك مطالعه‏ي مستمري را درباره‏ي اهميت نماز پيش بگيريد و كتاب‏هاي مختلفي را كه در اين باره  نگاشته شده پيوسته مطالعه كنيد تا با تكرار اين مطالعه به اهميت نماز برسيد و از اعتقاد صرف به باور و ايمان دست يابيد. لذا كتب  زير سفارش مي‏شود: الف. «اسرار الصلوة» اثر ميرزا جواد ملكي تبريزي.
  ب. «پرواز در ملكوت يا اسرار الصلوة»، اثر امام خميني(ره). البته اگر شروع مطالعات با كتاب‏هاي آقاي محسن قرائتي در باب نماز باشد بهتر است.
  2. باور كردن عتاب تارك نماز: وعيد و عذاب‏هاي الهي درباره‏ي تارك نماز هميشه بايد مدّ نظر باشد تا انسان به خود بباوراند كه  چنين عذاب‏هايي واقعا وجود دارد كتاب‏هايي مثل «گناهان كبيره» اثر شهيد دستغيب در اين باره مفيد است.
  3. تفكر در مرگ روزي نيم ساعت، در زود گذشتن دوران زندگي خود، خاطرات تلخ و شيرين و خلاصه انتهاي عمر و ورود به  عالم قبر و قيامت و رسيدن عذاب‏هاي الهي و سرافكندگي و روسياهي و... اين فكر بايد در مكاني خلوت باشد تا دل شما متأثر گردد  و تا تحريك براي نماز و هر توشه اخروي گرديد. اگر اين تفكر اثر خود را بخشيد هفته‏اي نيم ساعت كفايت مي‏كند.
  4. گزيدن دوستانِ نماز دوست و گريز از دشمنان بي‏نماز به ظاهر دوست: اثر همنشين بر كسي پوشيده نيست.
  5. پرهيز از گناه: گناه دل انسان را سياه مي‏كند و او را نسبت به اعمال عبادي كم رغبت و گاهي بي رغبت مي‏كند.
  6. انس با محيط‏هاي معنوي: مساجد و كلاً محافل نشاط بخش معنوي، دل را به سمت عبادت و نماز مي‏كشاند. حتي شنيدن و  ديدن مثل دعاي ندبه و كميل به وسيله‏ي صدا و سيما مفيد و روح بخش هستند.
  7. استقامت و پافشاري عملي بر نماز در محيط‏هاي ملامت‏گر نماز: نماز را به هيچ قيمتي ترك نكنيد هر چند در محيط و موقعيتي  قرار گيريد كه ديگران شما را سرزنش كنند.
  8. پرهيز از نمازهاي طولاني تحميلي: نماز واجب را خلاصه بخوانيد. فقط هر وقت قلب شما به طولاني كردن نماز اقبال و تمايل  نشان داد به همان اندازه نماز را طولاني كنيد.
  9. انجام مستحبات نشاط‏آور: در بين مستحبات چه نماز، چه ذكر چه دعا آن را كه بيش از همه به شما حال خوش و لذّت روحي  مي‏بخشد، انتخاب كرده و بيشتر انجام دهيد.
  10. دعا و توسل: رغبت به نماز را هم با دعا و توسل به ائمه معصومين(ع) از خداوند تعالي بخواهيد.
  11. عزم جزم: تصميم جدي بگيريد كه هيچ گاه نماز را ترك نكنيد و اگر احيانا به خاطر عذر شرعي مثل فراموشي ترك شد حتما  قضاي آن را به جا آوريد.
  12. مطالعه احوال علما: شرح حال بزرگان را دانستن و مطالعه كردن بسيار مفيد است.
 براي آگاهي بيشتر ر.ك:
  گلشن ابرار، جمعي از پژوهشگران حوزه علميه قم
  مفاخر اسلام، آقاي علي دواني

موفق و سربلند باشید.