سلام
جوان مذهبی 20 ساله ای هستم .دانشجوی ترم2
علاقه و احساس محبت شدیدی نسبت یه یکی از دوستانم (همجنس) که در دانشگاه با او آشنا شده ام پیدا کرده ام و در همین 10 ماه به شدت به او وابسته شدم. او هم اوایل ابراز علاقه میکرد ولی متاسفانه من زیاده روی کردم و حساسیت زیادی نسبت به حرف ها و رفتارهای او نشان دادم که باعث ناراحتی او شده است. در مقابل او ضعف نشان دادم و به حرف ها و نیازهایش حتی گاهی قبل از اینکه به زبان بیاورد عمل کردم. هروقت از من ناراحت شده از او عذرخواهی کردم و وابستگی ام تا حدی بوده که وقتی گفته صلاح نیست رفاقتمان ادامه پبدا کند به گریه افتادم. همه این عوامل باعث ناراحتی او از من شده است. او تصمیم گرفته رفاقتمان قطع شود و بسیار هم مصر و جدی است ولی با اصرار من فعلا قرار شده است که در طول تابستان با هم ارتباطی نداشته باشیم اما با توجه به شناختی که از وی دارم بعید میدانم نظرش عوض شود.من هم زیاد تلاش کرده ام که از میزان توجه و علاقه ام نسبت به او کم کنم ولی متاسفانه عقلم نتوانسته از پس دلم بربیاید. آیا به نظر شما تنها راه قطع ارتباط است یا راه بهتری هست که ارتباطمان ادامه داشته باشد؟؟
ممنون
