پرسش:
آيا با فرد لجوج و گمراهى كه در اعتقادات مذهبى دچار مشكل است، بايد بحث كنيم، حتى اگر بارها چنين كارى را كرده باشيم و اثرى نديده ايم؟!
پاسخ:
با سلام و عرض ادب و احترام
در چنين وضعى تكليف از عهده شما ساقط است، زيرا افرادى كه در زمينه اعتقادى دچار مشكلند و حتى از رويارويى با حقيقت گريزانند به لجاجتى دچار شده اند كه حتى روز روشن را شب مى بينند.
قرآن در مورد افرادى كه در مقابل دين و آيين اسلام ايستادگى و لجاجت مى كردند، چنين تعبير مى كند: «اگر فرشتگان را بر آنها نازل مى كرديم و مردگان با آنها سخن مى گفتند و همه چيز را در برابر آنها جمع مى نموديم، (يعنى از تمام راههاى ممكن) هرگز ايمان نمى آورند».(1)
در جايى ديگر مى فرمايد: «اگر درى از آسمان به روى آنها مى گشوديم و از آن بالا مى رفتند، مى گفتند ما چشم بندى شده ايم و ما را سحر و جادو كرده اند».(2) گرچه اميد است فرد مورد نظر شما تا چنين مرحله اى سقوط نكرده مصداق اين آيه نباشد، اما در هر صورت خدا اسباب هدايت را به بشر ارزانى داشته و اين انسان است كه مى بايست با اختيار به طرف حق رود، اما در بعضى اوقات به جاى اختيار حق، كفران نعمت مى كند: «ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد، يا ناسپاس».(3)
شما با تأسى به اين آيه با شخص مورد نظر بحث كرده ايد؛ اگر ديديد قبول نمى كند، بر حرف خود اصرار نورزيد و از گفتگو بپرهيزيد.
با اين حال سعى كنيد با اخلاق و برخوردهاى نيكو و با احسان و نيكى كردن او را علاقه مند و فريفته خود كنيد، تا كم كم و در مراحل بعدى به گفته هاى شما توجه كند. اگر مى توانيد با يكديگر نزد عالم پاك و با تقوايى برويد و سؤالات و مشكلات ايشان را مطرح كنيد شايد قانع شود، يا كتاب هايى را در اختيار ايشان قرار دهيد، چون ممكن است حرفهاى شما و نحوه استدلال و بحث براى او قانع كننده نباشد.
پى نوشتها:
1 - انعام (6) آيه 11.
2 - حجر (15) آيه 14 و 15.
3 - قيامت (75) آيه 3.