پرسش:
خانوادگي- رابطه زناشويي و عدالت همسر
شوهرم فردي متدين است كه به دليل باورهاي ديني اش و اين كه به حلال و حرام در كسب اهميت مي دهددر نماز به او اقتدا مي كنم. او رفتارش در ايام ماهانه ام با من تغيير ميكند بهانه گير ميشود و سرد برخورد ميكند با اين كه من در اين كار تقصيري ندارم و تلاش مي كند با توجه به حدود شرعي براي ايشان از هيچ جهت كم وكسري نگذارم ولي ايشان تنها هنگام رفع مشكل رفتارش محبت آميز و عاطفي ميشود.
ابن رفتار دوگانه اش مرا مصمم كرده است كه او من را براي خودم دوست ندارد من وقتي بتوانم در ارضاء شهوت درخدمتش باشم خوب و گرنه بد هستم.
با اين توصيفي كه شد
آيا او از عدالت ساقط نمي شود؟
و آيا مي توانم نماز بخوانم پشت سرش؟
اگر عادل نيست ؟نمازهاي گذشته ام چه مي شود؟
پاسخ:
با سلام و عرض ادب
اول باید معنای عدالت مشخص شود و بعد به سؤالات پاسخ داده شود
عدالت عبارت از حالت نفسانی است که با عث میشود انسان همیشه تقوایی داشته با شد که مانع ا ز ترک واجبات یا انجام محرمات شرعی است و برای احراز آن حسن ظاهر کافی است .
ج1و2و3): امامی را که عادل می دانستید اگر شک کنید به عدالت خود با قی است یا نه ، میتوانید به او اقتدا کنید ( بنابراین اگر شوهر خود را عادل میدانستید و به او اقتدا می کردید نماز های شما درست است وباز هم میتوانبد به او اقتدا کنید ولی اگر اورا عادل نمی دانستید نماز اشکال دارد و صرف اینکه در ایام عادت ما هانه نسبت به شما کمی بی توجه است از عدالت ساقط نمی شود) این جمله را با استفاده از استفتایی که در اجوبه از مقام معظم رهبری شده بیان کردم از ایشان سؤال میکنند که اگر گاهی امام جماعت سخنی بگوید و یا مزاحی کند که خوشایند و مناسب شأن عالم دینی نباشد آیا با این کار از عدالت ساقط میشود ؟ ایشان فر مودنند : اگر مخالف شرع نباشد ضرری به عدالت نمی زند.
منبع اجوتة الاستفتائات ص121س562