چرا خمس را به سيّدها مى دهند و به فقرا نمى دهند؟

پرسش:
چرا خمس را به سيّدها مى دهند و به فقرا نمى دهند؟
پاسخ:
با سلام  و عرض ادب
 اولا تنها نيمى از خمس مربوط به سادات و بنى هاشم است كه آن هم منحصراً به نيازمندان آنان و حداكثر به اندازه نيازمندى هاى يك سال و نه بيش تر به آن ها داده مى شود. در نتيجه فقط كسانى از اين بخش خمس استفاده مى كنند كه يا از كار افتاده و بيمارند يا كودك يتيم دارند و يا به دلايل ديگر از نظر هزينه زندگى در بن بست قرار گرفته اند. بنابراين ساداتى كه توانايى كسب مال و ثروت را داشته باشند، هرگز نمى توانند از خمس استفاده كنند.
ثانياً: مستمندان و نيازمندان سادات و بنى هاشم حقّ استفاده از زكات را ندارند و به جاى زكات، فقط بايد از خمس استفاده كنند.
ثالثاً: اگر سهم سادات (نيمى از خمس) از نيازمندى سادات موجود بيش تر باشد، بايد آن را به بيت المال باز گرداند و در راه هاى ديگر مصرف كرد.
با توجّه به آنچه گفته شد، روشن مى شود كه از نظر مادّى، تفاوتى ميان سادات و ديگران وجود ندارد. اسلام براى همه نيازمندان جامعه منابعى را در نظر گرفته است كه منبع مالى تأمين زندگى سادات فقير، خمس و منبع مالى تأمين نيازمندان ديگر زكات است.
نكته قابل توجه اين است كه زكات، جزو اموال عمومى جامعه اسلامى است و خمس مربوط به حكومت اسلامى و تأمين مخارج آن و گردانندگان حكومت مى باشد. محروم بودن سادات از دست يابى به اموال عمومى (زكات) براى دور نگاه داشتن خويشاوندان پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)از اين قسمت است تا بهانه اى به دست مخالفان نيفتد كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم)بستگان خود را بر اموال عمومى مسلّط ساخته است.[1]

[1]. تفسير نمونه، آية الله مكارم شيرازى و ديگران، ج 7، ص 181 ـ 183.