پرسش:
برخي از خانواده ها براي اين كه در روابط و معاشرت هايشان با هم راحت باشند اقدام به اجراي صيغه محرميت مي كنند مثلا در دو دوست صميمي تمايل دارند با هم معاشرت زيادي داشته باشند و گناه هم در مجالس شان نشود باهم بگويند بخندند و ارتباط راحتي داشته باشند. مثلا در يك مورد يك خانواده مردي دختر كوچك خود را به عقد دوستش كرده بود تا همسر دوستش با او به حكم مادر زن محرم شود و متقابلا آن مرد هم دختر او را به عقد خود در آورده بود تا همسر دوستش به حكم مادر زن بودن با او محرم شود.
با توجه به اين كه در مشاوره ها شاهد بوده ايم كه عدم پوشش مناسب اين مادرزنها و خوش و بش كردن ها زياد سبب تحريك شهوت و حتي گناه شده است آيا
1- اين نوع محرميت ها شرعي و يا ضرورت دارد؟
2- اگر شرعي است يا ارتباط بين محارم به وسيله اين عقود مرزي ندارد؟
پاسخ:
با سلام و ادب
این نوع صیغه محرمیت در جایی که ولی دختر تشخیص دهد به مصلحت دختر است و به آینده دختر ضرری وارد نمی شود،شرعی می باشد(البته ولی دخترباید عاقل باشد و قدرت تشخیص مصلحت و مفسده را داشته باشد) ولی صرف ایجاد محرمیت در روابط خانوادگی،مصلحت محسوب نمی شود،و همان طور که بیان فرمودید به دلیل مفاسدی که دارد نه تنها ضرورت ندارد، بلکه بهتر است از چنین کاری اجتناب شود و به جای این کار،طرفین حدود شرعی را رعایت نمایند.
2. در ارتباط بین محارم،نوع پوشش و صحبت کردن تا جایی جایز است که باعث مفسده نشود و بدون قصد لذت جنسی و ترس افتادن به گناه باشد
[1] .استفتائات شفاهی از دفتر مقام معظم رهبری به شماره02517743232
[1] .برداشت از العروه الوثقی،ج2،النکاح،م 32و ج1، باب الستر.
