بدون شك، بردن آنها به سوى آتش دوزخ، توأم با تحقير و ذلت و زجر و عذاب است، ولى در آيات مختلف قرآن، تعبيرات گوناگونى در اين باره ديده مى شود:
در سوره «حاقه» مى خوانيم: «خُذُوهُ فَغُلُّوهُ * ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ» (1) «او را بگيريد و در غل و زنجير كنيد سپس در آتش دوزخ وارد سازيد»
و در سوره «دخان» چنين آمده: «خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلى سَواءِ الْجَحِيمِ»(2) «او را بگيريد و با شدت به ميان جهنم برانيد»!
در آيات متعددى تعبير به «سوق» و راندن شده است، مانند: آيه 86 سوره «مريم»: «وَ نَسُوقُ الُْمجْرِمِينَ إِلى جَهَنَّمَ وِرْداً»؛ «مجرمان را (همچون شتران تشنه كامى كه به سوى آبگاه مى روند) به سوى جهنم مى رانيم».
و به عكس، پرهيزكاران و متقين را با نهايت احترام و اكرام، به سوى بهشت مى برند، فرشتگان الهى به استقبال آنها مى شتابند، درهاى بهشت به روى آنها گشوده مى شود، خازنان بهشت به آنها سلام و خوش آمد مى گويند، و بشارت سكونت جاودان را در بهشت به آنها مى دهند.(3) به اين ترتيب، نه تنها «بهشت» و «دوزخ» كانون «مهر» و «قهر» خدا است، بلكه تشريفات ورود در هر يك از آنها نيز بيانگر همين معنى است.(4)
پي نوشت
1. سوره حاقه، آيات 30 و 31
2. سوره دخان، آيه 47
3. سوره زمر، آيه 73.
4. تفسير نمونه، ج 22، ص 434.
منبع: سایت اعتقادات
