پرسش:
منظور از سته ايام (شش روز) در آيات قرآن چيست؟
پاسخ:
با سلام و درود خدمت شما دوست عزیز
بحث از آفرينش جهان در شش روز در آيات 154اعراف , 3يونس , 7هود , 59فرقان , 4سجده , 38ق و 4 حديد آمده است .
كلمه يوم در قرآن همه جا به معناي روز (شبانه روز معمولي ) نيست , بلكه به معناي دوران نيز به كار رفته است خواه اين دوران يك سال , صدسال ,ميليون و يا ميليارد ها سال باشد. حضرت علي (ع ) مي فرمايد: : (الدهر يومان يوم لک و يوم عليک؛ دنيا دو روز است: روزي به سود تود و روزي عليه تو). (1 )
باعنايت به معناي ديگر (يوم ) مي توانيم بگوييم كه خداوند مجموعه زمين و آسمان را در شش روز متوالي آفريده است ، گرچه اين دوران ميليارد ها سال طول كشيده باشد.
علم امروز مي گويد : ميلياردها سال طول كشيد تا زمين و آسمان به وضع كنوني درآمد.
ممكن است دوران هاي شش گانه را به ترتيب ذيل بيان كرد:
1ـ روزي همه جهان به صورت توده گازي بود كه بعد در اثر گردش به دور خود از هم جدا گرديد و كرات آسماني تشكيل شد;
2ـ كرات تدريجاً به صورت توده مذاب نوراني , يا سرد و قابل سكونت درآمد; يعني كرات نخست همه با هم بودند و در مقطعي از هم جدا شدند;
3- دور بعد منظومه شمسي تشكيل يافت و زمين از خورشيد جدا شد;
4- در مرحله ديگر زمين سرد شد و آماده حيات گرديد;
5- مقطع ديگر گياهان و درختان در زمين آشكار شدند;
6- سرانجام حيوانات و انسان در روي زمين پديدار شدند.(2)
1. بحارالانوار، ج73، 81 ، 43.
2. مکارم شيرازي، تفسير نمونه، ج6، ص 202 - 200.
