پرسش:
اگر روح ما جاودانه و هميشگي است، پس چرا در كالبد و جسم جاودانه نيست؟
پاسخ:
با سلام و ادب سلامتي،از ارتباطتان با سایت طلبه پاسخگو سپاسگزاریم
پرسشگر محترم! جاودانه بودن روح را پذيرفته است. به نظر مي رود دو احتمال در پرسش مذكور وجود دارد:
- اوّل آن كه چرا كالبد و جسم انسان مانند روح جاودانه نيست، تا بين جسم و روح همسويي به وجود آيد؟ اگر اين احتمال مقصود باشد، بايد گفت: جسم موجود مادي است. موجود مادي هم از نظر علمي و هم از نظر فلسفي فناپذير بوده و قابليت جاودانگي ندارد و عالَم مادي در حال تغيير و تحوّل دائمي است.
اثبات اين مدّعا كه ماده و جسم فنا پذيرد و در اثر فعل و انفعالات از بين مي رود. نياز به دليل و بحث ندارد و در فلسفه بدان پرداخته و اثبات شده است.
- احتمال دوم آن كه با وجود اين كه روح جاودانه است، چرا جاودانگي در قالب جسم حفظ نشده است؟اگر اين احتمال مقصود باشد، بايد گفت: اوّلاً چه فرق مي كند كه جاودانه بودن روح در قالب جسم حفظ شود و يا در قالب و ظرفيت چيزهاي ديگر؟!
مگر جسم و بدن چه خصوصيتي دارد كه هميشگي بودن روح در قالب آن بايد تعريف شود؟
ثانياً همان طور كه اشاره شد، جسم قابليت جاودانگي را ندارد، تا روحِ جاودانه بتواند همراه آن باشد.
عدم قابليت جسم موجب شده است كه روح از آن جدا شده و در قالب آن باقي نماند.
ثالثاً موجودات مجرد مستقل بوده و در بقا و جاودانگي نياز به موجودات مادي ندارند و خود قابليت دوام دارند.
در عين حال، روح انساني مجرد تام نيست، يعني اگر چه ذات آن مجرد از ماده است، اما تعلّق به بدن دارد كه در دنيا با بدن دنيوي و در عالم برزخ با بدن مثالي و در عالم آخرت با بدن اخروي خواهد بود؛ يعني در هر نشئه از زندگي ما بدني متناسب خواهد داشت.
بدن اخروي، همانند جهان آخرت، ويژگيهاي عالم مادي را ندارد و از آن جمله، فنا ناپذيري آن است، چون جهان آخرت جاودانه و فناناپذير است.
