پرسش:
چرا برای جامعه اسلامی، خدا و خداپرستی در درجه بالاتری، نسبت به انسانیت قرار دارد، به طوری که اگر کسی افکار ضد خدا داشته باشد، کشته می‌شود و به قول شما به جهنم می‌رود؟!
پاسخ:
با سلام و عرض ادب
خدمت شما عارضم از پرسش فهمیده می‌شود که خدا و خداپرستی و احترام به حقوق انسانی را در مقابل یکدیگر می‌دانید. به تعبیری پیشفرض سخن شما این است که دو راه در پیش داریم:
أ ـ باید اعتقاد به خدا داشته باشیم و در مقابل به حقوق انسان‌ها احترام نگذاریم،
ب ـ حداقل برای آن ارزش کمتری قائل بشویم و یا منکر وجود خدا باشیم و در مقابل به حقوق انسانی و بشری احترامی ویژه قائل باشیم. یعنی خداپرستی را در مقابل انسانیت قرار داده‌اید.
در صورتی که این پیش فرض صحیح به نظر نمی‌رسد، زیرا دین اسلام نه تنها، مدافع کامل حقوق بشر است، بلکه از حقوق حیوانات و گیاهان نیز دفاع می‌کند. آیا خداپرستی و به خدا رسیدن چیزی جز ارزش نهادن به جوهره وجود انسان‌ها است؟!
در متن دین و آموزه‌های دینی، حقوق، به حق الهی و حق مردم تقسیم شده و از مسلمانان خواسته شده است حقوق یکدیگر را رعایت کنند.
بدیهی است در جامعه اسلامی، اعتقاد به خدا و باورهای دینی، نقش مهمی ایفا خواهد کرد، ولی این امر دلیل نمی‌شود حقوق انسان‌ها مورد بی‌مهری قرار گیرد، زیرا آموزه‌های دینی به ما یاد داد‌ه‌اند حقوق تمام انسان‌ها باید مورد رعایت قرار گیرد.
در پایان گفته‌اید: «اگر کسی افکار ضد خدایی داشته باشد، کشته می‌شود، و به جهنم می‌رود»! نمی‌دانیم مستند سخن شما چیست و از کجا این مطلب به شما رسیده است، زیرا دین اسلام معتقد به آزادی عقیده است و از همگان می‌خواهد به عقیده دیگران احترام بگذارند هیچ کس مجبور به پذیرش عقیده یا دین خاصی نیست، بلکه باید با تحقیق و پژوهش دین خود را انتخاب کند.
هیچ کس از این جهت که اعتقاد ضد خدایی دارد، کشته نمی‌شود، زیرا در اسلام ضمن تأکید بر رعایت حرمت و کرامت اشخاص مسلمان یا غیر مسلمان حفظ جان اتباع یا حتى ساکنان در کشور اسلامی را به عنوان یک وظیفه دولت اسلامی دانسته است.
حفظ جان و حق حیات انسان‌ها به قدری در اسلام مورد اهتمام است که در قرآن کشتن هر بی‌گناهی، برابر با کشتن همه انسان‌ها و زنده کردن یک نفر، برابر با زنده کردن همه مردم تلقی شده است.
از این رو حق حیات، یک موهبت الهی است که جز بر اساس فسق و فجور غیر قابل تحمل، نمی‌توان از کسی سلب کرد. اگر مقصودتان موضوع ارتداد است. این مسئله را در پاسخ مستقل بررسی خواهیم کرد.
اما در مورد عذاب آخرت نیز کاملاً روشن است. تنها کسانی که به ارزش‌ها و به حکم انسانیت پایبند نبوده و بر ضد آن عمل کرده‌اند، دچار عذاب خواهند بود. عذاب آخرت جز تجسم کردار، نیات و گفتار انسان‌ها نیست. اگر کسی خداپرست نباشد، وظیفه انسانی خود را ترک کرده است. بنابر این آیا انتظاری جز این است که نیکوکاران و بدکاران، جز او پاداش عمل خود را در آخرت ببینند؟ همان گونه که مولانا گفته است:
ای دریده پوستین یوسفان گرگ برخیزی از این خواب گران
هرچه می‌کاری همه روزه بنوش هرچه می‌بافی همه روزه بپوش
موفق باشید
