چرا خداوند انسان را مجبور نيافريده تا اين كه هيچ گناهي از او سر نزند؟

پرسش:

چرا خداوند انسان را مجبور نيافريده تا اين كه هيچ گناهي از او سر نزند؟

پاسخ:

با سلام و ادب و سلامتي،از ارتباط شما با سایت طلبه پاسخگو سپاسگزاریم

بنابر قانون فلسفي نظام احسن وجود ، خداوند جهان خلقت را به بهترين صورت آفريده است .در جهان خلقت فرشتگان به صورتي آفريده شده اند كه همگي بدون اختيار راه سعادت را مي روند و داراي اختيار در انجام خوب و بد نيستند و هيچ گناهي از آنان سر نمي زند ، بلكه سرشت آنها تنها بر خوبي آفريده شده است. چنانچه موجود ديگري نيز بر همين صورت آفريده شود ، ديگر فرض موجود ديگر معنا ندارد ، بلكه اين موجود هم فرشته است و نوع جدا گانه اي نيست ، در حالي كه هدف از خلقت انسان ، آفرينش نوع جداگانه است.

به عبارت ديگر ، در اين عالم خلقت مي‏تواند نوعي خاص وجود داشته كه همه مقاماتي كه فرشتگان دارا هستند، دارا شود، اما با اختيار و انتخاب خود، و اين تنها در صورتي ميسّر است كه راه خوب و بد براي او باز باشد و ميان خوب و بد، خوب را انتخاب نمايد و به مقام فرشتگان و حتي برتر از آنها دست يابد. اگر قرار بود سرشت اين موجود به گونه‏اي باشد كه داراي اختيار نبوده و فقط راه سعادت را بپيمايد، ديگر تفاوتي بين اين موجود و فرشتگان نبود، بلكه فرشته بود، در حالي كه اين موجود، نوعي جدا از فرشتگان است و اقتضاي فيض نامتناهي اين است كه در جهان خلقت (كه بهترين جهان ممكن است) چنين نوعي وجود داشته باشد و با فرض چنين نوعي، جهان كامل تر و زيباتر و بهتر خواهد بود.

از طرف ديگر و با نگاه ديگر اگر انسان بدون اختيار به راه خير برود، بهشت رفتن بي معنا است، چرا كه در اين صورت بهشت نتيجه كار ناكرده است، بلكه سعادت و عاقبت به خيري لذت بخش و معقول است كه آدمي با سعي و تلاش خود بدان برسد، با توجه به اين كه مي‏توانسته كار بد كند ولي انجام نداده و كار خير از او سر زده است. اساساً خدا بنابر حكمت‏هايي (كه برخي از آن حكمت‏ها را مي‏دانيم) انسان را از روح و جسم و عقل و شهوت تركيب نموده است. براساس اين كه دنياي ماده، دنياي تضاد و تزاحم است و انسان مختار خلق شده است، در همه موارد انسان بين انجام خير و شر مخير است و اگر طبق طريق خوبي، راه پيمود، سعادت قرين او مي‏گردد. و اگر بر طريق بدي قدم برداشت، در شقاوت و بدبختي گرفتار مي‏شود و اين مربوط به ذات و ماهيت اين نوع از خلقت است. پاداش و جزا نيز براساس آن داده مي‏شود.

از طرف ديگر خدا زمينه هدايت و تمايل به سوي خوبي‏ها و رهنمون شدن در جاده سعادت را در وجود آدمي به وديعت نهاده است. فطرتي در آدمي قرار داده كه خداجويي و خداشناسي دستور كار آن است و پيامبراني فرستاده و كتاب آسماني نازل نموده و عقل را در وجود آدمي قرار داده كه خوب و بد، حسن و قبح را تشخيص دهد و طبق فرمان اين رسول الهي قدم بردارد. همه اين زمينه سازي‏ها براي رساندن انسان به سعادت و دوري از گناه است ، البته در حدي كه راهنماي انسان شود، نه اين كه مجبور گردد.

 


چھاپیے   ای میل

Comments (0)

There are no comments posted here yet

Leave your comments

  1. Posting comment as a guest. Sign up or login to your account.
Attachments (0 / 3)
Share Your Location